Nynke won de Postcodekanjer: ‘We delen het geld met ons dorp’

7 maart 2018

Het Friese dorp Eastermar stond op z’n kop toen de PostcodeKanjer er viel. Ook Nynke en haar man Anne wonnen een flink bedrag. Ze besloten er een sociaal fonds van op te richten.

Het Friese dorp Eastermar stond op z’n kop toen de PostcodeKanjer er viel. Ook Nynke en haar man Anne wonnen een flink bedrag. Ze besloten er een sociaal fonds van op te richten. “Voor alle dorpsbewoners en ons
mooie dorp. We wilden het geld niet alleen voor onszelf houden.”

Het is 1 januari 2018. Een dag als alle anderen in het Friese Eastermar. Nynke (53): “Oud en Nieuw was voor ons een beetje in het water gevallen. Vrienden met wie mijn man Anne en ik het zouden vieren, waren ziek, dus het was de eerste keer in jaren dat we die avond samen waren. Op Nieuwjaarsdag, rond een uur of zes, kreeg ik een appje van een collega: ‘Het is feest in Eastermar.’ Ik begreep haar niet, maar toen liet ze weten dat de truck van de Postcode Loterij was gesignaleerd in het dorp. Daarna ontplofte mijn telefoon bijna.

Mijn man en ik zitten in verschillende appgroepen en iedereen begon berichten te sturen, inclusief foto’s van de bekende truck die op het dorpsplein stond. We gingen, net als de meeste dorpsgenoten, naar het centrum. Iedereen wenste elkaar een gelukkig nieuw jaar, maar vroeg eerst: ‘Heb je een lot?’”

‘Ik dacht, als ik maar niet die miljoenenprijs heb gewonnen’

Verandering?
“Ik weet nog wel dat ik dacht: als ik maar niet die miljoenenprijs heb gewonnen. Misschien vreemd, maar als je zó veel geld wint, verandert je leven. Dat kan niet anders. En ik vind mijn leven prima zoals het is, dat hoefde voor mij niet te veranderen. Eenmaal in het dorp werd duidelijk dat wij niet die enorme geldprijzen hadden gewonnen, maar dat onze postcode wél in de prijzen was gevallen. Anne en ik spelen al jaren mee met twee loten, en dat was goed voor een nettoprijs van dik 100.000 euro. Dat gebeurt maar één keer in je leven. Het is waar iedereen die met de loterij meedoet van droomt, en nu overkwam het ons. Waanzinnig natuurlijk.”

Hoewel Nynke al sinds 1992 meespeelt, is dit de eerste keer dat ze een geldprijs wint. “We zijn een keer met honderd man uit het dorp bij Miljoenenjacht geweest. Dat was leuk. We kregen een mooie camera en een waardebon van veertig euro. Daarvan kon ik dvd’s bestellen. Daar was ik hartstikke blij mee. We hebben in huis alleen NPO 1, 2 en 3 én Omrop Fryslân. Ik mis de commerciële zenders niet, maar ik kijk wel graag naar een goede film of serie.” Ook won ze een keer twee luxe badjassen. “Maar die heb ik weggegeven, want ik had al een badjas en bovendien droeg ik die maar zelden.”

Eerlijk delen
Eastermar is een klein dorp en telt amper 1600 inwoners. Iedereen kent elkaar. Bovendien kennen veel mensen het dorp als geboorteplaats van topmodel Doutzen Kroes. Het is een hechte gemeenschap. Nynke doet – net als veel van haar dorpsgenoten – vrijwilligerswerk en zit in het bestuur van het jaarlijkse Straatfestival Easterbarren. “Veel mensen in het dorp dragen bij aan de gemeenschap. Er kan veel en er gebeurt veel. Dat ik na het winnen van een mooi geldbedrag het idee kreeg een sociaal fonds op te richten voor mensen die het niet zo breed hebben, staat dicht bij hoe we in het leven staan.”

‘Ik had geen idee dat het zo veel zou losmaken’

Landelijk nieuws
Nadat Nynke het idee kreeg een sociaal fonds op te richten, belde ze eerst de burgemeester. “Hij was meteen enthousiast en wilde wel beschermheer worden. Zijn positieve reactie heeft er mede voor gezorgd dat ik ervoor ben gegaan. Ik heb een oproep op Facebook gezet om te kijken of er draagvlak was onder de inwoners. Omrop Fryslân pikte dat op, er kwam een bericht op het ANP en daarna was het hek van de dam en werd het landelijk nieuws. Ik had geen idee dat het zo veel zou losmaken.

Ik dacht vooral aan het delen. Dat een paar mensen nu veel geld hadden, terwijl anderen niks hebben die het juist goed kunnen ­gebruiken. In eerste instantie wilde ik een fonds oprichten voor dorpsgenoten die ­bijvoorbeeld in de bijstand zitten en het krap hebben. Zij hebben soms wat geld voor een nieuwe wasmachine nodig of voor het schoolreisje van hun kinderen. Tijdens een eerste overleg met afgevaardigden uit het dorp bleek er draagvlak te zijn voor een fonds, maar bestond er binnen de kerk al iets soortgelijks. Het moest iets anders worden, iets voor de hele Eastermarder ­gemeenschap.”

Lees het hele verhaal in Vriendin 10.