Oh, wat mooi!

Tekst: Vriendin

8 mei 2015

Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 4 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al bijna 18 jaar!

Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 4 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al bijna 18 jaar!

Het is weer eens hot: we voeden onze kinderen niet goed op.
Niet alles wat er in Ouders van Nu, De Volkskrant en Zembla wordt beweerd stoort mij, maar de ophef over complimentjes geven wel. Wij zouden ze nog maar amper mogen uitdelen, omdat onze kinderen daar narcistisch van worden. Een e-cursus ‘Hoe geef je je kinderen de juiste complimenten’ gaat mij te ver.~
Ouders, waar blijft onze authenticiteit?

Hoogleraar klinische psychologie, Jan Derksen uit de reportage in Zembla, is ongetwijfeld bekwaam, maar ik sta niet achter zijn visie over complimentjes geven. Volgens hem wordt er overdreven lovend gereageerd op een tekening, waarmee een kind  thuis komt van de crèche. De hoogleraar vindt dat je zou kunnen zeggen: ‘Hé, daar in die hoek, daar ontbreekt nog kleur. En hier is het nog leeg. Zou je daar niet iets aan doen?’
Meneer Derksen, verdiep u eens in de tekenontwikkeling van het gezonde kind! Tot het vijfde jaar dwarrelen de beelden nog zonder bodem. 

Een kind op een crèche is onder de vier jaar en helemaal niet toe aan dit soort kritieken. Een peuter is trots op zichzelf en denkt dat de wereld om hem draait. Dat is natuurlijk en geeft het kind zelfvertrouwen, waardoor het op ontdekkingstocht gaat. Laat een kind zijn gang hierin gaan en corrigeer hem niet. Dat zou het plezier wegnemen en dat is funest.

Geef een kaal compliment, verbind er niets aan. Daarmee suggereer je helemaal niet dat je kind een gedoodverfde kunstenaar is.
Het vele loven vermindert vanzelf naarmate je kind ouder wordt, omdat zijn ontwikkeling dan veel minder snel gaat, maar vergeet ook een tiener niet te prijzen.

De natuur helpt trouwens flink mee aan de liefde voor onze kinderen. Een moeder krijgt tijdens de geboorte van haar kind een dosis van het ‘love-hormoon’ oxytocine, om verliefd te worden op haar baby.

Ik maak mij geen zorgen over complimentjes, maar over ouders die hun kind superieur vinden en van wie het kind moet uitblinken. Zij volgen het kind niet, maar plaveien de weg voor hem. Deze ouders zijn zelf narcistisch of trachten hun eigen tekortkomingen via hun kind te compenseren. Hierdoor gaan zij aan de behoeftes van hun kind voorbij.

Hulp bij opvoeden en bijbehorende onderzoeken kunnen van belang zijn, maar maak opvoeden niet mechanisch. Een kind is niet maakbaar! En weet dat pure liefde geen overwaardering nodig heeft.

‘Deze tekening is voor jou, mama.’
‘Oh, wat mooi! Dankjewel, Adriana!’