Oost, west…

11 februari 2013

Angelique en haar gezin zijn weer even thuis. Na hun vluchtige bezoek aan Parijs genieten ze extra van de tijd in hun vertrouwde omgeving.

Angelique en haar gezin zijn weer even thuis. Na hun vluchtige bezoek aan Parijs genieten ze extra van de tijd in hun vertrouwde omgeving.

Hè, fijn.. even thuis. Lekker slapen in mijn eigen bed, gewoon de was doen in mijn eigen wasmachine, lopend boodschappen doen met mijn kinderen, overheerlijk zacht brood, maar vooral heerlijk met zijn vieren in ons eigen huis. Hoewel ik het in het begin niet echt zag zitten om weer in een overvolle auto naar huis toe te gaan, ben ik blij dat we het wel hebben gedaan.

En wat genieten we! Meteen de eerste avond van de aankomst worden de speeltjes grondig getest. Sammie kan zijn ogen nog nauwelijks open houden, maar hij moet zijn helikopter, zijn vliegtuig, zijn grote vrachtwagen en Bumba hebben. Terwijl ik hem verschoon en zijn pyjama aantrek, laat Kyra mij zeker 10 x een verschillend speeltje of beertje zien. “Kijk mam, en die heb ik ook nog!” ze komt weer aanrennen met een handpop waar ze al zeker een half jaar niet naar heeft omgekeken. Het is ver voorbij bedtijd, maar ze heeft energie voor 10.

Ook de volgende dag begint met speelgoed. Sam staat al vroeg bij het traphekje te zeuren dat hij naar beneden wil en Kyra kan niet kiezen: blijft ze nou boven in mijn bed om tv te kijken of gaat ze spelen? Ze wil boven blijven, lekker relaxen in haar pyjama. Dus ik breng Sam naar beneden. Alsof hij zijn auto’s een jaar niet heeft gezien, pakt hij ze één voor één aandachtig uit de kist, zet ze op zijn speelkleed en begint met spelen. Van eten wil hij niets weten, meneer is druk.

Als ik na een paar minuten boven niets meer hoor, ga ik even kijken. Mijn meisje ligt in haar bed en heeft de iPad van mijn nachtkastje gepakt. “Even K3 kijken, mam”, zegt ze slaperig. Voor deze keer laat ik haar even lekker haar gang gaan en wanneer ik een kwartier later weer kom kijken, is ze in slaap gevallen. Wat is het toch heerlijk om weer thuis te zijn, ook al is het maar voor even.