Pannenkoeken

24 februari 2014

Angelique vindt het erg gezellig dat ze pannenkoeken gaat eten met haar werk, maar Sam en Kyra denken hier toch anders over…

Angelique vindt het erg gezellig dat ze pannenkoeken gaat eten met haar werk, maar Sam en Kyra denken hier toch anders over…

Naar het werk gaan is iedere keer weer een minifeestje. De sfeer is fijn en we doen leuke dingen met z’n allen. Zo wil het nog wel eens voorkomen dat we op één dag gaan dansen én gaan eten op een pannenkoekenboot. Nu ben ik niet een grote fan van plakkerige pannenkoekenrestaurants en te harde pannenkoeken, maar de sfeer is geweldig. Maar de kinderen zijn het er niet mee eens. Hoewel Sam het inmiddels geweldig heeft op de crèche, is Kyra nog steeds niet gewend aan het feit dat haar mama aan het werk is. En dan gaat ze ook nog gekke dingen doen op haar werk? Het moet eigenlijk verboden worden.

De discussie aan de ontbijttafel is dan ook best pittig. “Pap? Moet jij ook dansen op je werk?”, vraagt Kyra uit het niets. Met een scheve glimlach antwoordt Remy haar met een simpele ‘nee’. Ik zie haar denken, er moet van alles in haar hoofdje omgaan op het moment en ik ben heel benieuwd waar dit gesprek naartoe gaat. “Maar, wat ga je dan doen op je werk?” “Ik moet gewoon werken, pop. Achter de computer zitten en ik moet naar klanten toe”.  “Oh”, antwoordt ze teleurgesteld. Sam besluit ook een duit in het zakje te doen: “En jij gaat ook geen pannenkoeken eten op de boot, hè papa?’ “Nee”, zegt Remy met een grote glimlach, “ik moet thuis eten”. “Maar mama moet pannenkoeken eten van haar baas!”, voegt Sam er aan toe. Zijn ogen glimmen en zijn conclusie is gemaakt. Tja, want papa mag dan soms naar beurzen gaan en cadeautjes meenemen, maar die pannenkoeken… die doen het ‘m! Er volgt een blik naar zijn zus en ze zijn het eens: als mama pannenkoeken gaat eten, willen zij mee!

Langzaam probeer ik me uit de hoek te wurmen waarin ik mij nu bevind. Natuurlijk, als ze beiden pannenkoeken lekker vinden zou ik ze een keer meenemen. Maar nu moet ik het met mijn werk eten. Nadat ik mij uit de benarde situatie heb gepraat en we na enorme beloftes weer een ander onderwerp hebben gekozen om over te praten, wil Sam er toch nog één ding over kwijt. Uit het niets zegt hij droog: “Mama gaat vanavond pannenkoeken eten!” En vervolgens kijkt hij met een veelzeggende blik naar zijn papa, alsof hij wil zeggen; jammer joh!