Petra: ‘Toen ik mijn alcoholverslaving de baas werd, veranderde mijn leven voorgoed’

4 juni 2021

Soms gebeurt er iets waardoor je in één klap je leven moet omgooien. Voor Petra veranderde haar leven toen ze besloot geen druppel alcohol meer te drinken.

Petra (38): “Ik was 23 jaar toen ik mijn leven aardig op de rit had. Ik volgde de opleiding onderwijsassistent-muziek en had het daar ontzettend naar mijn zin. Het was de eerste opleiding waar ik me echt op mijn gemak voelde. In het weekend ging ik weleens uit met mijn drie nichten. Dan dronk ik wel, maar voor de rest keek ik eigenlijk helemaal niet naar alcohol om. Niets leek er toen nog op dat ik een zware verslaving zou ontwikkelen en mijn alcoholgebruik compleet uit de hand zou lopen.”

Ontkenning

“Een aantal jaar later begon ik langzaamaan steeds meer te drinken. Ik dacht zelf dat het totaal onschuldig was, dus niets in mij zei dat dit het begin van een hele heftige periode zou worden. Ik functioneerde immers ook gewoon goed. Ik had een baan en voor mijn gevoel merkte niemand dat ik geregeld een glas sterke drank inschonk.

Eind 2010, ik was toen 28, begon mijn verslaving serieuze vormen aan te nemen. Wanneer ik een paar uur geen alcohol dronk, begon ik ontzettend te trillen en brak het zweet me uit. Typische kenmerken van een verslaving, maar nog steeds wilde ik daar niets van weten. Ik verslaafd? Natuurlijk niet.”

Dieptepunt

“Ondertussen kregen mijn ouders door dat het niet goed met me ging. Het moment dat zij erachter kwamen dat ik met een serieuze verslaving kampte, vond ik verschrikkelijk. Nog steeds zag ik de ernst van de situatie niet helemaal in, maar ik kon inmiddels ook niet meer ontkennen dat ik een probleem had. Ik begon steeds meer in het geheim te drinken, want ik schaamde me ontzettend. 

Begin 2011 meldde ik me ziek op mijn werk. Het lukte me niet meer om een baan te combineren met mijn verslaving. Ik accepteerde uiteindelijk hulp en soms leek het even goed te gaan, maar al snel viel ik weer terug in oude gewoontes. Het ging steeds meer bergafwaarts. Een van de dieptepunten was het overlijden van mijn moeder in 2013.”

Troost in alcohol

“Ik kon totaal niet met haar verlies omgaan en vond mijn troost in alcohol. Om acht uur ’s ochtends stond ik vaak al bij de slijterij in de hoop dat ik geen bekende tegenkwam. Wanneer ik dronk, voelde ik even geen verdriet en pijn. Ik was in die periode ook heel jaloers op mijn zussen. Zij hadden partners die hen troostten, maar die had ik niet. Ik heb mezelf in die periode ontzettend eenzaam gevoeld en mezelf meermaals afgevraagd wat voor zin het leven nog had.”

Lees ook: Ilona maakt zich zorgen over het alcoholgebruik van haar beste vriendin

Opname

“Begin 2014 kwam er een medewerkster van de verslavingszorg bij mij langs. Ze overtuigde me ervan om me op te laten nemen. Puur uit angst en schaamte riep ik meteen dat ik dat absoluut niet wilde. Toch wist ik diep in mijn hart ook wel dat het zo niet verder kon, dus uiteindelijk ging ik akkoord. 8 februari heb ik mijn allerlaatste slok alcohol gedronken. Ik maakte er een speciaal moment van, want het moest echt mijn afscheid van de drank worden.

Vier dagen later werd ik opgenomen op de crisisafdeling. Ik was toen dus wel al een paar dagen ‘clean’. De eerste anderhalve dag heb ik daar alleen maar gehuild en mezelf continu afgevraagd wat ik daar deed. Gelukkig werd ik daarna weer een stuk positiever. Een aantal dagen later kreeg ik te horen dat ik al naar huis mocht. Ik was helemaal verbaasd en heb toen gevraagd of ik voor een langere opname mocht gaan om verder aan mijn verslaving te werken. Ik was namelijk doodsbang dat ik weer een terugval zou krijgen.”

Ommekeer

“Een dag later had ik een heel fijn gesprek met een leidinggevende van de kliniek. Het voelde alsof ik voor het eerst weer als mens werd gezien, in plaats van als verslaafde. Dat gaf echt een geweldig gevoel. Voor het eerst in lange tijd zag ik weer licht aan het einde van de tunnel en vanaf dat moment pakte ik alles aan om te herstellen.

Ik kreeg eindelijk de juiste hulp en kwam achter de oorzaak van mijn verslaving. Ik ben vroeger gepest en dat bleek uiteindelijk de aanleiding voor mijn drankprobleem. Ik wilde afrekenen met mijn verleden en ging vol voor herstel. Ik koos voor het leven, rust en voor de juiste mensen om me heen. Met de steun van familie en de hulpverleners vond ik beetje bij beetje de weg terug omhoog en bloeide ik op.”

Herstel

“Ik heb nu ondertussen zeven jaar al geen druppel alcohol meer gedronken en ben er ongelofelijk trots op dat ik mijn verslaving heb overwonnen. Ik sta een stuk zelfverzekerder in het leven en zie de toekomst weer met vertrouwen tegemoet. Ook ben ik heel dankbaar voor de mensen die mij hebben geholpen om vooruit te durven kijken. Zonder de steun van mijn familie en hulpverleners was ik hier nooit uitgekomen. Daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor.

Tegen mensen die nu met een verslaving kampen, zou ik heel graag willen zeggen dat herstel echt mogelijk is. Het is keihard werken, maar het is het meer dan waard. Zelf heb ik de keuze gemaakt om nooit meer een slok alcohol te drinken. Het heeft bij mij zoveel kapotgemaakt. Maar ik ben wel het levende bewijs dat hoe heftig een verslaving ook is, je er met de juiste hulp echt uit kan komen.

Ook wil ik iedereen op het hart drukken dat pesten echt een serieus probleem is en zelfs op latere leeftijd nog ontzettend veel schade kan aanrichten. Ik voel geen woede meer en heb mijn pesters inmiddels vergeven, maar ik hoop zo dat niemand hoeft mee te maken wat ik heb meegemaakt. Dat gun ik namelijk echt niemand.”

Lees ook: Sonja’s vriend heeft een alcoholprobleem