Priscilla uit Een Huis Vol: ‘BN’ers? Wij zijn net zo gewoon als iedereen’

6 januari 2025

Zeven kinderen, acht, bij familie Wildeman uit Een Huis Vol kan er altijd nog wel eentje bij. Maar goed ook nu Priscilla zwanger is. Het had weinig gescheeld of we hadden haar nooit gezien in Een Huis Vol. “Een camera op mijn snufferd, daar had ik helemaal geen zin in.”

Priscilla: “Laatst stond ik met mijn zwangere buik de tafel af te ruimen. Ik was moe en dacht aan de was die ik nog moest doen. Ineens tikte mijn zoon Luciano (14) me aan. ‘Kom maar mam,’ zei hij, ‘ik doe het wel. Ga jij maar even zitten.’ Kijk, dat is nou echt Luce. Hij is altijd zo lief en zorgzaam. Net als al mijn andere kinderen. Ze willen allemaal helpen en kunnen niet wachten tot onze nieuwste telg, een meisje, er is. Mijn man Lukas kijken ook enorm naar haar komst uit.”

Allesbehalve vlekkeloos

Twee jaar lang probeerde Priscilla zwanger te worden van haar achtste kind. Omdat het bij haar andere zwangerschappen destijds snel raak was, twijfelde ze of een nieuwe zwangerschap nog wel voor haar was weggelegd. Totdat ze tijdens het laatste seizoen van Een Huis Vol toch zwanger bleek te zijn. Helaas eindigde dat in een miskraam, maar inmiddels is Priscilla weer zwanger. In februari is ze uitgerekend. “Ik ben er ontzettend blij mee, maar moet zeggen dat ik laatst wel even dacht: waar ben ik aan begonnen? Vooral omdat deze zwangerschap allesbehalve vlekkeloos verloopt. Zo moest ik begin september een operatie ondergaan, omdat mijn baarmoederhals verkort bleek te zijn. Dit was ook het geval bij de zwangerschap van Giovanna (7). Ik kreeg toen een cerclage (een bandje om de baarmoedermond -of hals red.) om een te vroege bevalling te voorkomen. Uiteindelijk wist ik Giovanna’s zwangerschap tot 38 weken uit te dragen, maar de kans op herhaling bij een nieuwe zwangerschap was groot. Vandaar dat ik vanaf het begin van deze zwangerschap goed in de gaten word gehouden. Tot de zestiende zwangerschapsweek leek alles goed te gaan, maar tijdens een echo met zeventien weken was mijn baarmoederhals opeens ‘verdwenen’. Er is opnieuw snel een cerclage aangelegd, maar de gynaecoloog schrok enorm toen hij tijdens de operatie de lengte van de baarmoederhals opmat; die was toen nog maar 1,6 centimeter! Volgens de gynaecoloog had het niet veel langer moeten duren. ‘Een paar dagen later en dan was het einde verhaal geweest’, zei hij. Iets waar ik erg van geschrokken ben. Ineens besefte ik dat deze zwangerschap niet alleen voor de baby gevaarlijk kan zijn, maar ook voor mij.”

Rustig aan doen

Gelukkig gaat het nu beter met haar zwangerschap. Priscilla hoeft geen bedrust te houden, maar moet het wel een beetje rustig aan doen. En dat is nog best lastig met zo veel kinderen thuis.“Met een groot gezin ben je gewoon altijd bezig, maar Lukas en de kinderen helpen me waar ze kunnen. Nu deed Lukas sowieso al veel in het huishouden, maar de zwaardere dingen zoals bijvoorbeeld de wasmanden naar de wasmachine tillen, neemt hij voorlopig ook voor zijn rekening. Natuurlijk zijn de zorgen om de zwangerschap er nog wel, maar ik vertrouw op mijn gynaecoloog en die vindt het er voor nu goed uitzien. Ook omdat de lengte van mijn baarmoederhals momenteel 1,9 centimeter is en stabiel blijft. Toch kan ik pas echt opgelucht ademhalen als ons meisje er straks is. En dan beginnen de gebroken nachten natuurlijk weer! Op zich zie ik daar niet tegenop. Ik ben wel wat gewend met zo veel kinderen. En zeven of acht; er kan er altijd eentje bij. Nu kijk ik vooral uit naar al die heerlijke knuffelmomenten met mijn baby. Zo’n kleine frummel in je armen is toch het mooiste wat er is?”

Min of meer overkomen

Dat Priscilla moeder zou worden, stond voor haar al op jonge leeftijd vast. Ze had alleen geen idee dat ze uiteindelijk zo’n groot gezin zou krijgen. “Dit is mij min of meer overkomen. Ik was achttien toen ik met de vader van Vinenzo (20) en Chavella Rafaelle (18) trouwde en al snel daarna was ik twee keer zwanger. Nadat mijn ex en ik op een gegeven moment uit elkaar waren gegroeid, gingen we ieder ons eigen weg, ik was toen drieëntwintig. Daarna kreeg ik een nieuwe relatie, waar ondanks de pil Ginger (16) een onverwachts cadeau van werd. Vervolgens werden ook Luciano (14) en Prisciliano (12) geboren, maar de relatie  met hun vader hield geen stand. Niet lang daarna ontmoette ik Lukas in de kroeg. Ik stond achter de bar en schonk een drankje voor hem in. We raakten aan de praat en hadden meteen een goede klik met elkaar. Dat ik een alleenstaande moeder van vijf kinderen was, vond Lukas geen probleem. Hij had zelf geen kinderen, maar kon wel goed met ze overweg. Voordat ik het wist, werd ik zwanger van Joshua (11); ons eerste kind samen. Vier jaar later volgde Giovanna (7) waar ik door de prikpil heen zwanger van werd. Hoewel ze niet was gepland, was ze erg welkom. Ik voelde me heel rijk met al mijn kinderen.”

Heel gezellig

De zeven kinderen zijn volgens Priscilla heel hecht met elkaar. “Natuurlijk zijn er weleens wat ruzietjes onderling, maar over het algemeen hebben we het heel gezellig met z’n allen. Iedereen is ook altijd welkom bij ons thuis, ’s avonds eten er regelmatig vriendjes en vriendinnetjes mee. Supergezellig vind ik dat. Zelf kom ik uit een klein gezin. Ik heb geen broers en zussen, misschien dat ik daarom zo geniet van alle drukte thuis. Ik vind het heerlijk om naar al die verhalen van de kinderen te luisteren en moet vaak hard om ze lachen.En ja, net als elke moeder heb ik heus weleens stressmomenten. Als de kinderen zelf mogen koken en iets finaal laten aanbranden bijvoorbeeld. Dan ben ik misschien even geïrriteerd, maar eigenlijk duurt dat nooit lang. Zo’n ramp is een mislukt gerecht ook weer niet en het zijn nou eenmaal kinderen. In Een Huis Vol komen dit soort momenten regelmatig voorbij en als we het terugzien, moeten we er vaak om lachen. Ik denk dat veel ouders die ernaar kijken zich er ook wel in kunnen herkennen.”Die herkenning bij kijkers is er zeker, en ook waardering. Want elke aflevering van Een Huis Vol trekt gemiddeld 1,3 miljoen kijkers. Hiermee is het programma een echt kijkcijferkanon. “Zelf keken we het programma ook altijd graag.” Toch liep Priscilla niet direct warm om met haar gezin mee te doen. “Toen we voor het programma werden gevraagd, zei ik in eerste instantie nee. Ik had helemaal geen zin om mezelf terug te zien op tv. Maar Lukas en de kinderen leek het wel leuk. Voor hen dacht ik er daarom nog eens goed over na en uiteindelijk ging ik overstag. ‘Waarom ook niet?’ zei ik tegen Lukas.

Aanvankelijk was het wel even wennen, zo’n grote camera op onze snufferd. Gelukkig veranderde dat na de eerste twee draaidagen. Het is echt bijzonder hoe snel je een camera vergeet. Ik denk dat dit ook door het fijne productieteam komt. Ze zijn erg betrokken bij ons gezin en overleggen vaak met ons over wat ze willen filmen. In principe vinden wij alles oké. Maar stel dat we na de montage  – we mogen de afleveringen altijd voor de uitzenddatum bekijken – iets zien wat we er liever uit willen hebben, dan kan dat. Van deze mogelijkheid hebben we overigens nog geen gebruik gemaakt. Ook de scene waarin we de vissen uit onze vijver een nieuw leven in de sloot gaven, lieten we erin. En dat hebben we geweten later…”

Nieuw leven

In het laatste seizoen van Een Huis Vol zagen de kijkers hoe Priscilla en Lukas hun tuin een make-over gaven. Hiervoor moesten ze eerst hun oude vijver leeghalen en ze ontdekten ze dat er nog vissen in zaten. Die gaven ze een nieuw leven in de sloot voor hun huis, maar toen dit op tv te zien was, ontstond er veel commotie op social media.“Ach ja, de ‘vissengate’. Ik weet niet precies hoe het de wereld is in geholpen, maar de vissen die wij in de sloot vrij lieten, waren géén goudvissen. Het ging om simpele voorntjes die we zelf ooit uit de sloot hadden gevist. Nu was onze vijver niet echt groot, dus voor de vissen was het veel beter om te verhuizen. Op X was alleen niet iedereen erover te spreken. Zo werden we onder andere dierenbeulen genoemd, maar als er iemand is die geen dierenbeul is, dan ben ik het wel. Ik hou heel veel van dieren en onze twee teckels Brownie en Sophie worden ontzettend verwend. Ook onze kat Azraël en konijn Max komen niks tekort, dus dat we dierenbeul werden genoemd, vond ik wel moeilijk.Helaas is er weinig wat je op zo’n moment kunt doen. De verkeerde informatie is al verspreid en mensen geloven wat ze willen geloven. Op onze eigen social media kanalen kregen we trouwens geen negatieve reacties. Sommige volgers grapten wel dat we de vissen ook door de wc hadden kunnen spoelen, maar niemand noemde ons dierenbeul. Op onze Instagram- en Facebookpagina krijgen we eigenlijk nooit vervelende reacties. Onze volgers zeggen vaak dat ze erg van ons gezin genieten op tv, op zulke berichten focussen we ons. Reacties op andere platforms lezen we niet meer, dan hebben we er ook geen last van.”

Net zo als iedereen

Kunnen de Wildemannen nog wel normaal over straat? Volgens Priscilla gaat dat prima, maar ze doet tegenwoordig wel wat langer over boodschappen doen dan normaal. “Ik word regelmatig herkend, helemaal als ik met Lukas en de kinderen op stap ben. Mensen zeggen vaak: ‘He, ik ken jou!’ of ‘Wat leuk om je in het echt te zien’. Meestal beseffen ze dan ook dat ik hen andersom niet ken en dat leidt soms tot grappige situaties waarin ze zich meteen verontschuldigen. Ik moet er vaak om lachen. Het is hartstikke leuk dat veel mensen interesse in mij en mijn gezin tonen, dus ik neem altijd de tijd voor een praatje. Ook met iemand op de foto gaan, vind ik geen enkel probleem. Maar een BN’er wil ik mezelf niet noemen. Sommige mensen zien ons misschien zo, maar wij zijn net zo gewoon als iedereen. Het enige verschil is dat wij af en toe door een camera worden gevolgd.”

tekst: Renée Brouwer
foto: mariel kolmschot
visagie: wilma scholte

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.