Rianne werd plotseling weduwe, maar vond een nieuwe liefde
19 december 2018
In Vriendin 48 vertellen drie weduwen hoe ze opnieuw verliefd werden. De afgelopen weken hebben we deze verhalen ook online met je gedeeld. Vandaag het verhaal van Rianne: “Dat ik nooit afscheid van hem heb kunnen nemen, knaagt nog steeds aan me.”
In Vriendin 48 vertellen drie weduwen hoe ze opnieuw verliefd werden. De afgelopen weken hebben we deze verhalen ook online met je gedeeld. Vandaag het verhaal van Rianne: “Dat ik nooit afscheid van hem heb kunnen nemen, knaagt nog steeds aan me.”
Rianne (40) heeft een relatie met Bart (40). Ze is moeder van Sanne (7) en Carmen (4). In 2015 overleed haar man Martijn.
Het verlies
“Martijn was vanaf zijn geboorte hartpatiënt. Toen hij me dat vertelde, schrok ik, maar ik verwachtte niet dat hem daardoor iets ergs zou overkomen. Tot hij een half jaar voor onze trouwdag door een ernstige bacterie in het ziekenhuis belandde. Toen realiseerde ik me pas hoe serieus zijn hartafwijking was. Hij herstelde gelukkig goed en we stapten een paar maanden later in het huwelijksbootje. We waren dolblij met de komst van ons oudste dochter Sanne en drie jaar later werd onze tweede dochter Carmen geboren. We waren een gelukkig gezin.
Aan dat geluk kwam abrupt een einde toen Martijn een hartstilstand kreeg. Het was de eerste lentedag van 2015, ik vergeet het nooit meer. Toen ik na een afspraak thuiskwam, had ik al een vreemd voorgevoel, dus liep ik snel naar onze woonkamer. Hij was in die periode werkzoekend en zat vaak thuis. Ik deed de deur open en zag Martijn levenloos op de grond liggen. Alsof het leven uit hem was getrokken. ‘Wat is er gebeurd?!’ riep ik naar hem, maar ik kreeg geen reactie. Volledig in shock belde ik het alarmnummer. De hulpdiensten hebben hem nog drie kwartier gereanimeerd, maar ze konden hem niet meer redden.
Ondanks het verdriet en de wanhoop die ik voelde, ging ik meteen in de overlevingsstand. Ik bracht onze familie en vrienden op de hoogte en regelde in mijn eentje de begrafenis. Het is bizar wat ik allemaal nog kon doen terwijl mijn man net was overleden. De volgende ochtend heb ik samen met mijn ouders aan Sanne verteld dat haar vader er niet meer was. Ze was toen vier jaar. Het is een van de vreselijkste dingen die ik ooit heb moeten doen. Ze begon eerst hard te huilen, maar vijf minuten later zei ze: ‘Dan moeten we nu een nieuwe papa voor mij zoeken.’ Dat kinderen in zo’n verdrietige situatie zoiets positiefs kunnen zeggen, vind ik heel bijzonder.”
Alleen verder
“De eerste maanden kon ik maar moeilijk geloven dat Martijn er niet meer was. Sanne vroeg vaak: ‘Papa komt toch wel weer terug?’ Ontzettend moeilijk. Ik ben ook weleens boos op hem geweest. We hadden samen een prachtig gezin en nu had hij me in de steek gelaten. Dat hij zo plotseling uit het leven werd gerukt, heeft me behoorlijk overvallen. Ik heb me nooit kunnen voorbereiden op zijn dood. Als ik van tevoren wist dat hij zou overlijden, hadden we het laatste jaar waarschijnlijk heel anders beleefd. Dan waren we op reis gegaan, had ik nog vaker tegen hem gezegd dat ik van hem hou en hadden we bewuster genoten van ons gezin. Dat ik nooit afscheid van hem heb kunnen nemen, knaagt nog steeds aan me. Maar ik heb inmiddels wel geleerd hoe ik met zulke gedachten kan omgaan.
‘Mijn schuldgevoel bleek nergens voor nodig: iedereen reageerde positief op onze relatie’
De verjaardagen van mijn dochters waren het zwaarst. Twee maanden na zijn dood vierden we Carmens eerste verjaardag. Dat was afschuwelijk. Ik zette een masker op, maar van binnen was ik gebroken. Dat eerste jaar kon ik me dan ook niet voorstellen dat ik ooit nog van een andere man zou houden. Ik heb lang gedacht dat het ook niet mocht. Wat zou Martijn daarvan vinden? En zijn familie? Het heeft best een tijdje geduurd voordat ik over dat gevoel heen was. Op een gegeven moment ben ik heel voorzichtig op een datingsite gaan kijken. Ik miste een maatje. Bovendien wilde ik me weer vrouw voelen en niet alleen moeder.”
Opnieuw verliefd
“Al snel raakte ik aan de praat met Bart. We spraken af bij een jazzfestival in de stad. Heel toepasselijk, want we zijn allebei dol op muziek. Het klikte meteen en in de weken daarna spraken we nog een paar keer af. Mijn gevoelens waren dubbel: ik stond open voor een relatie, maar het was ook eng. Want nu ik weer verliefd was, realiseerde ik me nog meer wat ik was kwijtgeraakt: de lieve man met wie ik was getrouwd. In het begin begreep Bart dat niet. ‘Je hebt mij toch?’ zei hij dan. Inmiddels kan hij daar beter mee omgaan.
Sanne wilde eerst niets weten van de nieuwe man in mijn leven, maar na een paar weken sloeg ze om. Nu is ze gek op Bart. Hij heeft zelf drie kinderen en wil voor mijn dochters een goede bonuspapa zijn. Daar geniet ik van. Mijn schuldgevoel bleek trouwens ook nergens voor nodig: ik kreeg alleen maar positieve reacties op onze relatie. Als de kinderen wat groter zijn, willen we graag gaan samenwonen, maar nu vinden we het heerlijk om allebei ons eigen plekje te hebben. Ik mag in mijn handen knijpen met zo’n leuke man. Hij is direct en heeft het hart op de tong, maar hij is ook een knuffelbeer met een klein hartje. En het belangrijkste: hij laat ons lachen door de tranen heen. Dat is precies wat we nodig hebben.”
Dorien werd weduwe, maar trouwde vorig jaar met haar ’tweede prins’
