Robin: ‘Ik heb een man en een vriendin, en hoef niet te kiezen’

13 mei 2024

Dat Robin (45) getrouwd is met Dirk-Jan (45) weerhoudt haar er niet van om ook een relatie met Karen (38) te hebben. “Mijn man spoorde me aan met haar te daten, te onderzoeken wat mijn gevoel betekende.”

Robin: “De meest gestelde vraag aan mij is of we een driehoeksverhouding vormen en of er veel jaloezie is. Plus wat de kinderen ervan vinden dat mama nu een relatie heeft zowel met papa als met Karen. Dirk-Jan en ik hebben slechts een select groepje mensen verteld dat ik naast mijn huwelijk een vriendin heb, waar ik om het weekend van vrijdag tot maandag logeer. We willen er best meer open over zijn, maar merken nu al dat veel mensen hier iets van vinden die ook denken dat ze hier ongevraagd hun, vaak negatieve, mening over moeten ventileren.
We hebben gewoon weinig trek in schaamteloze vragen. Ik wil de buurvrouw niet hoeven vertellen of ik wel of niet van trio’s hou of wat ik allemaal in bed uitspook met mijn vriendin. Ook wil ik niet dat de kinderen last krijgen, doordat mama er een onconventionele liefdesrelatie er op na houdt.”

Mooi blauw

“Mijn man Dirk-Jan en ik zijn al achttien jaar samen, waarvan tien jaar getrouwd. We hebben een gelukkig huwelijk. Ik zou bijna zeggen: traditioneel en burgerlijk. Jeugdliefdes, drie kinderen van zeventien, zestien en dertien jaar, sindsdien nooit meer een andere man aangekeken. We hadden het goed samen, hij is een geweldige vader en een begripvolle partner. Ik wilde ook echt tot de dood ons scheidt bij hem blijven. Taalde niet naar een ander. Totdat ik ineens toch verliefd werd. Op een vrouw zelfs.
Karen was mijn collega bij de gemeente. Ze werkte op een naastgelegen afdeling en we hadden met grote projecten met elkaar te maken. Ik wist dat zij getrouwd was met een vrouw en met haar een dochter had, maar kende verder geen details. Noch had ik haar ooit anders bekeken dan als collega. Ik vond vrouwenlichamen best sexy, maar bestempelde mezelf als honderd procent hetero.
Alles veranderde toen Karen ging scheiden en zij regelmatig haar hart bij me luchtte als we samen lunchten. Ik ontpopte me tot een goede vriendin bij wie ze met haar verdriet terecht kon. Gaandeweg merkte ik dat ik me verheugde op de dagen dat we samen werkten of pauzes hielden. Ik negeerde het voor mezelf, wilde er niet aan dat ik Karen misschien leuker vond dan gewoon als goede vriendin. Ik zorgde dat ik mij extra leuk kleedde. Karen had ooit gezegd dat ze blauw mooi vond staan bij mijn ogen en daarna kocht en droeg ik veel blauwe shirts, jurkjes en truien. We spraken ook na het werk af, als haar dochter Kiki bij haar andere moeder was. Dan gingen we ergen een pizza eten en op terras zitten. Een enkele leer nam ze me mee naar een vrouwencafé: een bar speciaal voor mensen die ‘queer minded’ zijn.”

Elektrische schok

“De laatste keer merkte ik dat ik jaloers werd van de vrouwen die haar daar aankeken of aanraakten. Ik legde mijn hand op haar schouder: zogenaamd om haar te beschermen. Maar het was meer. Ik zag dat Karen het prettig vond. Ze streek met haar hand over de mijne, aaide die als het ware. Het voelde alsof ik een elektrische schok kreeg. Karen zag het. Ze boog zich voorover naar me toe om me te kussen, maar ik trok me terug. Ik wilde niets liever dan haar terug zoenen, maar hield me in. Later, bij haar thuis spraken we over de bijna-kus. Karen biechtte op al heel lang gek te zijn op mij. Ook voor mij gold dat ik kriebels had die ik nog nooit eerder voor een vrouw had gevoeld, maar ik wilde er niets mee doen. Wilde Dirk-Jan niet bedriegen.
Maar nu eenmaal het spreekwoordelijke hek van de dam was, kon ik ook niet meer ontkennen dat ik Karen méér dan aantrekkelijk vond. Ik lag er nachten waker van: wat moest ik hier mee doen? Karen ontlopen en vergeten, zodat ik niemand pijn hoefde te doen? Weggaan bij mijn gezin voor haar? Uiteindelijk besloot ik open kaart te spelen en het te vertellen aan Dirk-Jan. Ik vond dat ik moest kiezen: óf bij mijn man blijven óf mijn nieuwe verliefdheid onderzoeken. Eigenlijk precies zoals ik zou doen als Karen een man was geweest. Ik zou nooit vreemd gaan, niks doen achter de rug van Dirk-Jan. Dat verdiende hij niet en zou ik andersom ook niet pikken.
Vreemd genoeg reageerde Dirk-Jan heel relaxed. Ik kan niet zeggen dat hij echt nou dolblij was dat ik verliefd was geworden op Karen, maar hij was ook niet boos of verdrietig. Hij vond het vooral apart. Maar gunde het me ook en gaf me de ruimte uit te zoeken wat ik voelde en ermee wilde gaan doen. Dat hield in dat hij me aanspoorde met Karen te gaan daten. Te praten en te onderzoeken wat dit precies betekende. Ook al hield dat in dat ik de research voort zou zetten in de slaapkamer. Heel bijzonder. Verbazingwekkend ook. Ik dacht nog steeds zwart-wit: verliefd op een ander, betekende keuzes maken. Of óf. Maar van Dirk-Jan hoefde dat niet. Het mocht ook én én zijn. Ook Karen eiste geen alleenrecht. Ze was smoorverliefd op mij en wilde niets liever dan met mij samen zijn, maar ze accepteerde ook dat ik een man en gezin had. Wat haar betreft hoefde ik ook helemaal niet te kiezen.”

Praten en vrijen

“In de eerste weken na mijn ‘coming out’ bij Dirk-Jan, zagen Karen en ik elkaar bijna elke dag en sliep ik zeker vier nachten per week bij haar. We spraken urenlang, vreeën de sterren van de hemel en deden allemaal leuke dingen, zowel met als onder haar dochter. Maar na een week of vijf, zakte ik weer van mijn roze wolk, terug op aarde. Mijn kinderen kregen er last van dat mama er nooit meer was en ik miste de gezelligheid van mijn eigen gezin. Van mijn man.
Samen met Karen en Dirk-Jan zijn we toen heel zakelijk om de tafel gaan zitten. Letterlijk bij ons aan de keukentafel, met een jaarplanner en onze agenda’s. Ik wilde met beiden een volwaardige relatie aangaan, maar zo lang mijn kinderen nog thuis woonden, zeker qua tijd meer met mijn eigen gezin doorbrengen. Karen snapte dat helemaal. Ze heeft co-ouderschap met haar ex-vrouw en is flexibeler in haar tijd.
We besloten tot een constructie te komen waarbij ik een soort weekendrelatie met haar zou hebben. Eigenlijk zoals zoveel gescheiden ouders hebben, maar dan vanwege de kinderen. In mijn geval is het vanwege mijn tweede relatie. Elke week als haar dochter Kiki bij de andere moeder is, kom ik op vrijdag naar Karen toe en blijf dan tot maandagochtend. Dan rijden we samen naar het werk en slaap ik ’s avonds weer thuis. En dat herhalen we dan weer twee weken later. Dat is prima te doen voor mijn gezin. De jongens zijn dan samen met hun vader en dat gaat prima.
Af en toe, als er iets bijzonders is – Karen en ik zijn allebei dol op musicals – dan zie ik haar nog een keer tussendoor. Sowieso appen we veel en we lunchen nog af en toe samen in de bedrijfskantine, ook al werkt Karen vanwege een chronische longaandoening bijna dagelijks vanuit huis.”

Geen dubbel feest

“Een dubbele relatie hebben klinkt misschien als ‘lekker van twee walletjes eten’, voor mij, maar het is echt niet elke dag feest. Het praktische gedeelte, was eigenlijk het minst moeilijk. We zijn alle drie erg makkelijk. Als ik bij Karen ben en ik word ziek, blijf ik bij haar uitzieken en neemt Dirk-Jan het over. Met feestdagen zien Karen en ik elkaar eigenlijk nooit, want die viert zij gewoon met haar dochter en ex-vrouw en ik met onze kant van de familie.
Wat het lastiger maakt zijn heftige gevoelens en emoties. Zoals jaloezie en reacties van buitenaf. Want hoe soepel Dirk-Jan ook in het begin was, hij heeft soms best moeite met het seksuele gedeelte van de relatie met Karen. Als ik hem afwijs in bed bijvoorbeeld. Ik heb de laatste tijd wat minder zin in penetratieseks. Ik denk dat het te maken heeft met de overgang, waarschijnlijk zit ik in een prefase. Dirk-Jan kan het moeilijk verkroppen dat ik wel seks heb met Karen en niet met hem. Dat verlangt veel goede communicatie. Hij heeft ook veel behoefte aan knuffels, wil elke avond dicht tegen me aan liggen in bed en zit het liefst hand in hand op de bank. Dat verstikt me soms. Maar ik wil er ook niet te moeilijk over doen, omdat ik ook respect heb voor zijn gevoelens.
Andersom kan Karen jaloers zijn als ik drie weken op zomervakantie ga met mijn gezin. We gaan al jaren kamperen in de Franse Ardèche, dat wil ik niet opgeven. Voor Karen is dat te lang. Zij gaat meestal veertien dagen met Kiki naar Turkije en zou me graag meenemen, maar ik wil die gezinsvakanties niet inruilen. Dat blijft een pijnpuntje. We hebben het er nu over dat Karen deze zomer met Kiki naar een camping in de buurt van ons komt en dat ik dan een paar dagen bij haar in de caravan kom, maar ik weet niet of dat verstandig is.
Juist vanwege onze kinderen. Op dit moment houden we veel voor hen weg. Mijn zoons zijn pubers. Alles is sowieso snel stom of cringe. Ze kennen Karen en vinden haar aardig. Maar vinden het voor nu genoeg dat ik een vriendin heb met wie ik leuke dingen doe, maar er niet teveel mee geconfronteerd worden. We zullen ook nooit hand in hand lopen of zoenen waar zij bij zijn, anders dan een kus als we elkaar gedag zeggen.
Een ander lastig punt, zijn de roddels en meningen van buitenaf. Onze familie heeft er moeite mee. Er zijn mensen die dat in ons gezicht zeggen, zoals mijn tante en oom en mijn schoonvader. Maar ook achter onze rug. Dat horen we dan weer via mijn ouders. Vandaar dat we het niet tegen iedereen vertellen. Ik heb geen zin in het oordeel van de buurvrouw of nog brutalere vragen dan degene die we nu al krijgen.”
Ook veel gehoord: zie ik mezelf nu als bi of lesbisch? Maar nee, totaal niet. Ik ben nog steeds dezelfde persoon. Ik ben verliefd geworden op Karen, maar dat zij een vrouw is, is voor mij toeval. Ik vind haar persoonlijkheid heel tof en hou zielsveel van haar, net als van Dirk-Jan.
Ik zie mezelf ook niet als polyamoureus, zoals je nu veel hoort. Ik ben helemaal geen voorstander van meerdere relaties. Veel te ingewikkeld. Ik denk niet dat als het tussen Karen en mij uitgaat, dat ik dan weer op zoek zou gaan naar een andere vriendin. Deze liefde is me overkomen en ik ben mijn beide partners dankbaar dat ik nooit heb hoeven kiezen en ze allebei mag beleven. Maar uiteindelijk heeft een heterorelatie, lekker burgerlijk, één man, één vrouw, nog steeds mijn voorkeur.”

Tekst: Joan Makenbach. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd, De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.