Sabriyé nam haar bejaarde moeder mee op wereldreis

24 oktober 2023

Sabriyé (52) ging vijf jaar geleden met haar moeder (84) en zoon (19) op wereldreis. Het drietal reisde door Engeland, Italië en Spanje en vloog naar Egypte, Dubai en India: “Mijn moeder bloeide ervan op. Ze danste door de straten, speelde in de zee, stond met haar voeten in de Nijl en was gelukkiger dan ooit.”

Sabriyé: “Ik woonde met mijn zoon in een huurwoning in Amsterdam Noord, mijn moeder woonde alleen in een appartement in de Pijp. Hoewel ze fit en zelfstandig is, zat dat me niet lekker. Zo kan ze niet goed ruiken en vergat ze het gas weleens uit te draaien. Mijn moeder is met mij geëmigreerd naar Amerika toen ik negen was en ook woonde ik zes jaar in Duitsland. Ik wilde heel graag een ander leven voor ons, rustiger en zonder de ratrace van de hoofdstad. Ik werk wereldwijd als soul embodiment-therapeut, dus ben niet gebonden aan Nederland. Ibiza trok mij en mijn moeder aan, maar hier had mijn puberzoon twijfels over. Zo ontstond het idee om eens uitgebreid rond te gaan kijken waar wij zouden kunnen gaan wonen. 
Mijn moeder is op haar best als ze reist en omdat ik haar enige kind ben, was het geen optie om haar alleen achter te laten. Toen ik over mijn reisplannen vertelde, was ze meteen enthousiast. Mijn zoon was minder blij, hij zat in de tweede van de middelbare school en wilde liever bij zijn vrienden blijven. Ik liet hem kiezen: of met mij en oma mee op wereldreis, of bij zijn vader wonen in Duitsland. Uiteindelijk koos hij schoorvoetend voor de reis. Ik heb hem aangemeld voor afstandsonderwijs, heb verzekeringen geregeld, tickets geboekt en toen konden we gaan.”

Mannen kijken in Engeland

“We zijn onze reis gestart in Glastonbury, Zuidwest-Engeland. Hier vind je het hartchakra van de wereld, een bijzondere plek om te zijn als je spiritueel bent. Mijn zoon heeft hier helemaal niets mee en was blij dat hij zijn spelcomputer mee had. Er was een conferentie met workshops, lezingen en muzikale optredens en mijn moeder had de tijd van haar leven. Ze ging alleen naar een gemaskerd bal terwijl ik in het huis bleef. Voor mijn zoon was het pittig; omdat er geen leeftijdsgenoten waren, trok hij zich veel terug op zijn kamer om te gamen. Voor mij was het aftasten hoe ik daarmee om wilde gaan.
We verbleven drie weken in een cottage en kookten heerlijke maaltijden. Tijdens onze reis kampte ik met liefdesverdriet. Mijn grote liefde aan de andere kant van de wereld had zich kort ervoor laten uithuwelijken. Samen met mijn moeder keek ik gekscherend goed om me heen, maar we trokken de conclusie dat Engelse mannen niet onze cup of tea zijn. Het was heerlijk om samen met mijn moeder naar mannen te kijken. Wat hebben we gelachen.
Onze tweede bestemming was Italië. Mijn moeder wilde haar verjaardag vieren in Assisi, een bedevaartsoord in Umbrië. Het was geweldig om haar de ultieme verjaardag te kunnen geven; we hebben geshopt en zijn uiteten gegaan. In Florence ging ik met mijn moeder naar museums – hier was het rustig en koel. Bij alles wat we deden, hield ik rekening met haar leeftijd. Ze is fit, maar ik wilde niet dat haar iets zou overkomen. Daarom zorgde ik ervoor dat we comfortabel reisden, op goede bedden sliepen en beschermde ik haar tegen de warmte. 

Wereldwonder

Na een heerlijke tijd in Italië vlogen we naar Caïro, Egypte. Omdat ik online bleef doorwerken, kon ik mijn moeder af en toe verwennen. Zo koos ik voor deze vlucht voor eersteklastickets. In Egypte stonden we voor dag en dauw op om bij zonsopgang de piramides te bekijken. Mijn zoon zou ook meegaan, maar nadat hij de hele nacht had zitten gamen, dacht hij daar om vijf uur anders over. Hij wilde in het hotel te blijven en ik heb daar geen punt van gemaakt. Het moest voor ons allemaal leuk zijn. De piramides waren prachtig. Wat voelden we ons dankbaar dat we dit wereldwonder mochten aanschouwen!
Hoewel het reizen gemoedelijk verliep, ging het toch ook weleens mis. Zo belandden we in Luxor in een huis dat tegenviel. Het was buiten 45 graden en in de gehele villa ook: bloedheet! Alleen in de slaapkamer bleek airco te zijn, maar om nou met mijn moeder de hele dag op bed film te gaan zitten kijken… 
Tot overmaat van ramp kregen we voedselvergiftiging. We hielden niets binnen en voelden ons doodziek. Toen we weer op onze benen konden staan, heb ik een hotel geboekt. Daar konden we herstellen en toen we beter waren, brachten we een bezoek aan de Sekhmet-tempel in Karnak. Dit was een van mijn persoonlijke hoogtepunten. Het was er zo beeldschoon en de energie was er zo intens, dat de tranen over mijn wangen stroomden.”

Zelfstandige vrouwen

“In mijn tienerjaren was de band met mijn moeder minder sterk, maar in mijn volwassen leven zijn we er altijd voor elkaar geweest. We zijn alleenstaande en zelfstandige vrouwen, die veel van elkaar kunnen leren. Het ene moment lagen we met maskers op ons gezicht te relaxen, het andere moment reden we in een buggy met paarden. We hebben tijdens onze reis geen conflicten of ruzies gehad. Voordat we op reis gingen waren we moeder en dochter, op reis werden we dikke vriendinnen.
Na een heerlijke tijd in Egypte gingen we even terug naar Nederland. Ik wilde graag doorreizen, maar de realiteit was dat we warmere kleding nodig hadden. Het was eind oktober en we gingen terug naar Ibiza, om te kijken of we het daar in de herfst ook fijn vonden. Na twee maanden op het Spaanse eiland vertrokken we naar India, waar ik moest zijn voor mijn werk. Hoe bijzonder het daar ook is, het is een groezelig land. Met mijn bejaarde moeder wilde ik geen risico lopen. Daarom boekte ik in Delhi een vijfsterrenhotel, waar in de keuken ook Europees eten werd bereid. Ik was extra voorzichtig, maar we voelden ons goed en veilig.
In Jaipur kwamen mijn moeder en ik door autopech zonder auto te staan. De chauffeur van een taxi liet ons achter op een plek waar niemand Engels sprak. Wat ik ook probeerde, ik kon geen Uber krijgen. Ik was de wanhoop nabij: sta je daar met je moeder, midden op straat in een grote en chaotische stad. Gelukkig kwam er een Indiaas mannetje op een tuktuk voorbij die ons naar het hotel wilde brengen. Mijn moeder noemde hem een engel; hij was oud, had grijs haar en heeft ons echt gered. Uiteraard hebben we hem een dikke fooi gegeven. Eenmaal in het hotel waren we onder indruk van de ervaring; het voelde alsof we zelfs in zo’n potentieel gevaarlijk land beschermd werden door het universum.”

Verjaardag in Dubai

“Ik vond het belangrijk om ook mijn puber te betrekken bij onze reis. Hij wilde graag naar Dubai, dus boekte ik tickets. Het was februari en ook mijn verjaardag kwam eraan. We zijn naar Palm Jumeirah gegaan, een kunstmatig aangelegd, fameus eiland. Vrienden van ons waren hier ook. We speelden in de zee en dineerden met negen man, herinneringen voor het leven… We vonden Dubai alle drie geweldig: in openbare toiletten kun je van de vloer eten en er zijn geen mannen die naar je loeren. Ook hier zouden we best kunnen wonen.
Toen we naar Bali zouden vliegen, kreeg ik een oorontsteking. Ik had zoveel pijn dat ik ’s nachts met een taxi naar een lokaal ziekenhuis ben gebracht. Ik kreeg antibiotica, maar ook het advies om voorlopig niet te vliegen. We gingen om tafel om ons plan bij te stellen. Mijn moeder wilde graag terug naar Nederland en ook mijn zoon wilde zijn verjaardag graag in Nederland vieren. Daarom besloten we terug naar Amsterdam te vliegen. De laatste vier weken Dubai waren heerlijk. Terwijl ik opknapte, stond mijn moeder op straat te dansen. Dit maakte me zo trots en gelukkig.
Het schoolwerk van mijn zoon was gedurende onze wereldreis een punt van zorg. Al snel had ik door dat hij niet het type was dat dit zelfstandig deed. Terwijl ik in India druk was met mijn werk, raakte hij steeds verder achter. Pubers van veertien zijn een uitdaging en ik merkte op reis dat hij zich steeds minder aantrok van wat ik hem vertelde. Zo dronk hij cola als water, bewoog hij weinig en zat hij het liefst binnen. Wat ik ook zei, het maakte geen indruk. Omdat ik zag dat het steeds minder lekker met hem ging, vond ik het een goed idee om terug te gaan. Terug naar een ritme, meer begeleiding met zijn schoolwerk, sporten en zijn vrienden weer zien.”

Trotse moeder en dochter

“Na maanden reizen waren we terug in Amsterdam. Toen nog geen idee hebbende dat er een coronapandemie de wereld zou binnenstormen. Onze reis had bevestigd wat we al dachten, dat we Nederland nog steeds wilden verlaten. Het land waar we besloten te gaan wonen werd Ibiza. We huurden een vakantiehuisje en ondertussen zocht ik naar een huis waar we met z’n drieën konden wonen. Mijn zoon was het reizen beu, dus was heel blij dat we gingen settelen. Tijdens de lockdowns kwam het besef dat onze reis precies op tijd was. We hebben de wereld gezien voordat deze voorgoed veranderde. 
De reis heeft ons veel gebracht. Ik hoop dat mijn moeder nog minstens tien jaar of meer leeft, maar het is een feit dat dit de laatste jaren van haar leven zijn. Het is geweldig dat ze op haar leeftijd nog zoveel heeft kunnen reizen. We wonen nu al een paar jaar op Ibiza, waar mijn moeder zelfstandig is. Ze loopt vanaf ons huis zelf naar het strand en gaat in het zand onder een boom zitten om te genieten van de zee. Twee keer per week gaat ze naar yoga. In de biologische winkel haalt ze gezond en lekker eten. Ze beslist zelf hoe haar dag eruitziet; dat zou in een bejaardentehuis in Nederland onmogelijk zijn.
Met mijn zoon gaat het ook goed. Waar hij op reis vaak de dwarse puber was die liever achter een computer zat dan dat hij een tempel bekeek, is hij nu dankbaar dat hij al veel van de wereld heeft gezien. Hij sport actief met een personal trainer, eet inmiddels supergezond en heeft een leuke baan in een hotel, waar hij hard werkt en het naar zijn zin heeft. Hij is iemand die beter leert in de praktijk dan uit boeken en door de reis én onze verhuizing spreekt hij nu vloeiend Engels en Spaans. Ik ben een trotse moeder én dochter: de herinneringen die we samen gemaakt hebben, neemt niemand ons meer af.” 

Tekst: Hannah König
Foto: privébeeld

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.