Sacha’s dochter heeft Down en is fotomodel: ‘Mijn moederhart zegt: die komt er wel’

30 december 2019

Wat heb ik gedaan door ja te zeggen? dacht Sacha (48), toen de foto’s van haar dochter Milou (14) viraal gingen. Maar Milou, die het syndroom van Down heeft, wilde het zelf: beroemd worden. Nou, daar draagt Vriendin graag aan bij!

Wat heb ik gedaan door ja te zeggen? dacht Sacha (48), toen de foto’s van haar dochter Milou (14) viraal gingen. Maar Milou, die het syndroom van Down heeft, wilde het zelf: beroemd worden. Nou, daar draagt Vriendin graag aan bij!

Beroemd

Sacha: “Begin dit jaar zei ik hardop tegen een fotografe: ‘Wat zou het leuk zijn als Milou beroemd zou worden.’ Mijn dochter had net bij haar haar eerste echte fotoshoot gehad. Milou nam in die studio meteen allerlei poses aan. Ze kijkt altijd van die verschrikkelijke Amerikaanse vlogs, zoals alle meisjes van haar leeftijd doen, ik denk dat ze het daarvan had afgekeken. Maar volgens fotografe Inge was Milou een natuurtalent en heel fotogeniek.

Inge had Milou gevonden via een Facebook-groep voor fotografen en kindmodellen. Een jaar eerder was ik met Milou naar een bevriende fotografe geweest. Zij maakte foto’s in de stijl van de oude meesters en had gevraagd of Milou ook wilde meedoen. Dat wilde ze wel: ze stond helemaal te stralen in de studio. Ze wilde het best vaker doen, zei ze, en al zoekend kwam ik bij die Facebook-groep terecht. Vanaf dat moment ging ze elke maand wel een keer op de foto. Ik vond het leuk, omdat ik mooie foto’s van mijn dochter kreeg, en Milou vond alle aandacht geweldig.”

Hartkloppingen

“Na de fotoshoot appte Inge mij: Meende je dat echt, mag Milou beroemd worden? In al mijn onnozelheid appte ik terug: Natuurlijk! Milou had zelf weleens gezegd dat ze dat graag wilde. De volgende dag ontplofte mijn telefoon van alle berichtjes die ik kreeg. Want ik weet niet hoe Inge het voor elkaar had gekregen, maar Milous foto’s gingen viraal.

Er kwamen likes en reacties uit Amerika, Australië, Duitsland… Dat werd opgepikt door het Jeugdjournaal, Lindanieuws, RTL nieuws en noem maar op. Ik kreeg echt hartkloppingen toen ik zag hoeveel mensen haar hadden gezien. De foto’s waren prachtig, daar gaat het niet om. Alleen dacht ik wel: wat heb ik gedaan door ja te zeggen?

Maar Milou vindt alle aandacht leuk, en de kleren die ze aan mag, ze houdt erg van verkleden. Ze heeft inmiddels al veel leuke dingen gedaan. Het hoogtepunt van dit jaar is eigenlijk wel deze fotoshoot voor Vriendin, ik vind het supervet dat Milou daar nu in staat. Maar ze heeft ook geposeerd voor een modeketen en had een gastrolletje in een kinderserie op tv, Dropje. Milou heeft niet zo’n lange spanningsboog – als ze het zat is, loopt ze gewoon van de set af – maar gelukkig waren de opnames in een ochtendje klaar.”

Veel geleerd

“Je moet alles goed voorbereiden bij de meeste mensen met het syndroom van Down, en dus ook bij Milou. Gisteren heb ik haar al verteld dat we vandaag een fotoshoot en een interview gingen doen. ‘Yes, yes!’ gilde ze. Ik vroeg of ze eigenlijk wel wist wat een interview is. Nee, dat wist ze niet, zei ze. Ik vind dat dus grappig: dat ze niet eens weet wat het is, maar ze heeft er gewoon zin in. Dat is toch geweldig? Dat ze in een tijdschrift komt, zegt haar niet zo veel. Zij mag op de foto, daar gaat het om.

Ik heb al twee fotoboeken gemaakt met foto’s die dit jaar van haar zijn gemaakt, ze vindt het heel leuk om daarin te kijken. Omdat ze beroemd wilde worden, heb ik een Instagramaccount voor haar aangemaakt, Vorlijkmilou. Met hulp van mijn zoon Bram, zelf snapte ik niet hoe dat moest. Ik heb veel geleerd het afgelopen jaar op dat gebied, haha. Nu moet ik dus elke dag iets posten. We hebben ruim tienduizend volgers, die vinden dat grandioos leuk.

Milou maakt inmiddels zelf ook vlogs. Ik kijk stiekem weleens mee als ze iets heeft gemaakt. Ze geniet ervan om die filmpjes te maken. Laatst waren we op een feestje en vroeg ze of ze mijn telefoon mocht lenen. Toen ik ’m terugkreeg, stonden er zevenduizend foto’s van haarzelf op en paar filmpjes. Daar moet ik dan erg om lachen.”

Zij hoort bij ons

“Milou is een extravert meisje. En ze is zorgzaam. Ik merk dat bij meer mensen met Down: ze hebben een antenne voor jouw gemoedstoestand. Als ik verdrietig ben maar daar verder niets over zeg, komt ze naast me zitten, slaat ze een arm om me heen en zegt ze: ‘Komt goed hoor, mama.’

Ik kan me nu niet meer voorstellen dat ik zo verdrietig was toen ze werd geboren. Het was een heftige periode. Het eerste wat ik dacht toen ze werd geboren, was: nu gaat mijn man bij me weg. Een gekke gedachte natuurlijk, Cees en ik zijn al zo lang bij elkaar. Maar ik voelde ook meteen dat zij bij ons hoorde. Diep van binnen had ik altijd al het gevoel dat ik een kind met het syndroom van Down zou krijgen. Ik weet niet hoe dat kwam. Noem het een instinct, een gevoel, ik heb dat mijn hele leven al gedacht. Toen onze zoon Bram vier jaar eerder werd geboren, durfde ik bijna niet te geloven dat er niets met hem aan de hand was.

Tijdens mijn zwangerschap van Milou zag niemand op de echo dat ze het syndroom van Down had. Dat gebeurde pas na de geboorte. Ik beviel met een keizersnee, maar het duurde uren voordat ik werd opgehaald uit de uitslaapkamer. Uiteindelijk kwam de kinderarts naar me toe en zei: ‘We denken dat je een mongooltje hebt gekregen.’ Ik zei dat dat tegenwoordig het syndroom van Down heette, ik vond het zo raar dat ze dat woord gebruikte.”

Niets van weten

“Ik zag het zelf niet aan Milou, maar als ik nu babyfoto’s zie, vraag ik me af hoe dat kon. Ze heeft zo overduidelijk Down. Ze had een superdikke nekplooi, die typische oogjes en een handplooi. Ik dacht: zou ik nu mijn baan moeten opgeven? Ik wist helemaal niets van het syndroom van Down, mijn man ook niet. We dachten dat we later achter een rolstoel zouden lopen. Wat dus helemaal niet het geval bleek te zijn.

Al was Milou niet gezond bij de geboorte. Ze had een groot gat in haar hart, we wisten niet of ze het zou redden. Ik heb naast de couveuse gezeten en tegen haar gefluisterd: ga maar, het is goed. Gewoon omdat ik niet wist hoe ze eruit zou komen. Ze was zo zwak dat ze een soort krachtvoer kreeg om die openhartoperatie aan te kunnen.

Ik heb van die tijd een fotoboek bijgehouden. Als ik daar nu nog weleens inkijk, dan besef ik weer hoe heftig het eigenlijk was. En dan staat ze nu in een fotostudio te poseren!”

Zolang ze het leuk vindt

“Het gaat hartstikke goed met Milou. Mijn moederhart zegt: die komt er wel. Ze heeft net zoals veel mensen met syndroom van Down de gunfactor. Als je vraagt wat ze later wil worden, zegt ze: kapster. Maar ze wisselt nogal eens. Ze vindt zichzelf al model, dus dat hoeft ze niet meer te worden, zegt ze. Ach, zolang zij het leuk vindt, gaan we ermee door. We zetten het geld dat ze ermee verdient op haar spaarrekening. En verder zien we wel waar het schip strandt.”

Lees ook: drielingmoeder Sientje blikt terug op 2019: ‘We zijn het eerste tropenjaar voorbij’