Het samengestelde gezin van Xandra is een ramp

6 januari 2025

Allebei drie kinderen van min of meer dezelfde leeftijd, het leek Xandra en haar vriend hét recept voor het slagen van hun samengestelde gezin. Maar helaas, het pakte anders uit. “Voor kerst had ik twee gourmetstellen gekocht, zodat ze niet in de clinch raakten over een stukje kipfilet.”

Xandra: “Afgelopen zondag vierde mijn middelste dochter Maxime haar vijftiende verjaardag. Reden om het hele spul weer bij elkaar te verzamelen, dus ook de kinderen van mijn vriend Stan. Normaal houden we hen zoveel mogelijk uit elkaar en spreken hij en ik niet af tijdens zijn papaweekenden, of ik kom even alleen op de koffie. Maar nu vonden we het tijd om dit toch als ‘samengesteld gezin’ met mijn ouders en broer en zus te vieren.
Het was wederom geen onverdeeld succes. Er hingen zes pubers onderuitgezakt op stoelen in de huiskamer, die ijzerenheinig op hun telefoons zaten te staren, zonder een blik met elkaar te delen. Ze wilden niet met hun stiefzussen en -broers praten, laat staan iets ‘gezelligs’ doen. De zoons van Stan hoefden geen stuk taart, weigerden voor een foto poseren en zeiden eigenlijk overal nee op. Ook mijn kinderen lieten zich niet verleiden tot iets van een normale conversatie of een spelletje. Ze waren er allemaal heel stellig in, ze deden geen moeite het gezellig te krijgen met elkaar.
Daardoor werd het allemaal erg ongemakkelijk in huis. Zelfs Stan en ik kregen op een gegeven moment een beetje ruzie, omdat hij het toeliet dat zijn kinderen al na twee uur vertrokken. Ze hadden voldaan aan hun verplichting, zeiden ze tegen hun vader. De sfeer verbeterde wel meteen, maar ik baalde. Zijn jongens aten dus ook niets van de enorme sushischalen die ik vooraf al had besteld en die me een godsvermogen hadden gekost.”

Bijzondere ontmoeting

“Zestien maanden geleden leerde ik Stan kennen op een buurtborrel ter ere van de nieuwe verkeersdrempels in de wijk. We stonden naast elkaar, raakten aan de praat en het klikte. Ik zie onze ontmoeting nog steeds als iets bijzonders, bijna spiritueel. Wat een toeval dat zo’n aantrekkelijke, intelligente, vrijgezelle man vrijwel om de hoek bij mij woonde en ook nog eens geïnteresseerd bleek in mij.
Stan was een paar maanden daarvoor in mijn buurt komen wonen, na zijn scheiding. Hij kwam uit een zeer giftige relatie, waarin zij ook nog eens vreemdging met zijn beste vriend. Stan had een jaar lang vechten, strijden en procederen achter de rug. Hij was eigenlijk net een beetje op adem gekomen, toen hij mij zag. Zelf was ik toen al een jaar of drie gescheiden, na een doodgebloed huwelijk van vijftien jaar. Laurens, mijn ex, en ik vochten elkaar absoluut niet de tent uit, maar er was ook geen liefde meer, noch enige intimiteit. We hebben het lang laten dooremmeren ‘voor de kinderen’. Totdat we ook dat niet meer volhielden en besloten dat het voor diezelfde kinderen, toch beter zou zijn als beide ouders, los van elkaar, gelukkig zouden worden.
Laurens en ik zijn zonder enige wanklank uit elkaar gegaan en nog steeds ben ik goed met mijn ex. In principe zouden we co-ouderschap doen, maar Laurens redt dat niet met zijn werk. Nu zijn ze om het weekend bij hem en af en toe doordeweeks. Ze zijn al zo groot, ze kunnen makkelijk even naar papa fietsen. Vooral onze oudste zoon rijdt regelmatig naar zijn vader om daar voetbal te kijken. Prima. We hebben ook nooit gezeur om geld. Hebben nog steeds een gezamenlijke rekening waar we naar verhouding geld op overmaken plus de kinderbijslag op laten storten. Daarmee betalen we dat wat moet en als er iets te kort is, vult mijn ex dat vaak zonder morren aan. Zo fijn.”

Niet op zoek

“Mede door onze ideale verhouding, gunden we elkaar ook zonder jaloezie of afgunst weer een nieuwe liefde. Laurens vond die al snel, woonde zelfs binnen een half jaar na ons al samen met deze vrouw. Bij mij duurde het langer, ook omdat ik niet echt op zoek was. Ik had het te druk met het opbouwen van mijn nieuwe leven en de zorg voor de kinderen, om echt te gaan daten of me in te schrijven op een app. Maar de ware Jacob belde dus bijna letterlijk gewoon bij mij aan.
Toen Stan en ik wat samen kregen, vond ik het een enorme pre dat hij zelf ook vader was. Dan snapte hij tenminste mijn verantwoordelijkheidsgevoel en het gegeven dat mijn kinderen altijd op de eerste plaats zouden staan.
Wat ik helemaal tof vond, was dat hij zelf ook drie kinderen had en bovendien vrijwel in dezelfde leeftijd als die van mij. Wat een geluk! Dat het iets minder rooskleurig uitpakte en we misschien veel beter af waren geweest als hij kinderloos was geweest, daar kwam ik pas veel later achter.
We hebben het eerst rustig aangedaan. Een paar maanden alleen samen afgesproken, toen voorzichtig een keer met mijn oudste zoon erbij, toen de meiden. En ik ging een keer met Stan en zijn zoons uit eten, zodat ik ook hen leerde kennen. Pas toen durfden we het aan om alle kinderen aan elkaar voor te stellen tijdens een barbecue in onze tuin.”

Een misvatting

“Vanuit een naïviteit dacht ik dat het vanzelf goed zou komen tussen alle kids. Ze waren immers allemaal ongeveer dezelfde leeftijd en ook nog eens buurtgenoten. Mijn kinderen vonden Stan aardig, nou, dan zouden ze zijn zoons minstens net zo leuk vinden. Helaas bleek dat een misvatting. Het ging al meteen fout, want de jongens namen bij de kennismaking in de tuin hun labrador Bello mee. Onze katten vlogen naar boven, en ook mijn meiden kropen angstig weg. Als kleuter is mijn dochter Benthe een keer gebeten door een bouvier, sindsdien zijn zij en Maxime doodsbang voor honden. Pas toen Bello achter in de tuin aan een riem op een bot kloof, wilden ze weer tevoorschijn komen.
Mijn zoon Beau, van wie ik dacht dat hij automatisch zou aansluiten bij de zoons van Stan omdat hij thuis altijd met twee meiden zit opgescheept, keek afkeurend naar de kleding- en haarstijl van Luuk, Thijs en Tristan. Het zijn gamers/skaters. Niet direct types die hij als ‘hockey-kakker’ normaal tot zijn vrienden rekent en dus ‘doet hij er geen zaken mee’. Heel vreemd. Mijn vrienden hoeven totaal niet te lijken op mij. Ik heb zowel vriendinnen die rechts als links stemmen, sportief zijn of juist lui, oud en jong, het maakt geen bal uit voor onze band.
Voor pubers is die gelijkgestemdheid blijkbaar een halszaak. Ze zeiden elkaar gedag, maar dat was het. Ieder kind at zwijgend zijn bordje vlees, terwijl Stan en ik er alles aan deden om de boel gezellig te houden en maar bleven kwetteren. Maar onze voorstellen samen even te basketballen of voetballen op het Cruijff-court werd weggehoond.
Wat het volgens mij dochter Maxime allemaal nog eens ‘enorm awkward’ maakt, is dat zij bij Thijs de klas zit. Dat wisten wij trouwens niet toen Stan en ik een relatie kregen. Op de havo weet je nog amper wie er bij jouw kind in de klas zitten, laat staan dat je de ouders kent. Maxime heeft geen goed woord voor Thijs over. Hij is volgens haar ‘strontvervelend’ en brutaal tegen leraren, mega-irritant en een pestkop. Ze negeert hem het liefst, maar soms heeft hij het juist op haar gemunt. Dan gooit hij propjes tegen haar hoofd, omdat zij wel haar best doet en hij haar dan een nerd noemt. Laatst kwam ze zelfs thuis met kauwgom op haar jas. Er stond geen afzender bij, maar Maxime is ervan overtuigd dat het haar ‘stiefbroer’ is geweest. Gelukkig kreeg ik de kauwgom eruit met de strijkbout, maar ik snap dat het niet leuk is als je zo belaagd wordt. Het komt ook zeker de sfeer onderling niet ten goede.”

Koude oorlog

“Na een aantal mislukte pogingen onze kinderen te verzoenen, hebben Stan en ik gekozen voor een soort koude oorlog. We houden de twee gezinnen zoveel mogelijk uit elkaar. Normaal eet Stan bijna elke dag bij ons en blijft zo vaak mogelijk slapen, maar als zijn zoons bij hem zijn, sluit hij zich het hele weekend op in zijn eigen huis. Ik kan nog wel langskomen, maar als de kinderen bij mij zijn,  liever niet met mijn nageslacht. Sowieso vinden zijn kinderen mij ook niet heel erg tof. Ze zeggen tenminste vrij weinig tegen me.
Ik heb nog weleens tegen Stan gezegd, dat hij zijn zoons misschien iets harder moet aanpakken. Het zou al enorm helpen als Thijs zou stoppen met Maxime pesten. Of als Tristan een keer een normaal antwoord zou geven als ik informeer naar bepaalde schoolprestaties. Meestal krijg ik alleen ‘oké’ terug. Maar Stan durft dat niet. Hij snapt wel wat ik zeg, maar is bang zijn zoons tegen hem te krijgen. Die band is zo precair, mede doordat zijn ex zich nog steeds negatief uitlaat over hem. Hij koestert elke minuut die ze in zijn gezelschap willen doorbrengen en is dolblij dat Tristan steeds vaker bij hem komt logeren. Hij wil dat niet kapot maken door zijn jongens te dwingen leuk te doen met mijn kinderen.”

Druk op ons

“Ik wil absoluut Stan niet verdrietig zien, dus ik ga daar verder ook een ruzie over maken. Maar het legt wel een bepaalde druk op onze relatie. Dus dan maar ‘jouw huis, jouw kind’ op de dagen dat we niet alleen zijn. Jammer, want ik mis Stan als hij niet bij me is. Er is niemand met wie ik zo lekker lepeltjelepeltje kan slapen ook. Maar alles voor de lieve vrede.
Maar helemaal opgeven doen we het ook weer niet. Zo vierden we kerstavond bij mij. We gingen zelfs gourmetten, dus dat betekende minimaal twee uur met z’n allen aan dezelfde tafel in een kleine ruimte. Het was de enige manier om nog iets van kerst met elkaar te kunnen doorbrengen. De ochtend erna ging Stan namelijk een week op wintersport met zijn jongens. Buiten dat ik er het geld niet voor heb, is een gezamenlijke vakantie op dit moment natuurlijk helemaal not done.
Ik had twee grote bakplaten gekocht, zodat elk gezin zijn eigen gourmetstel had en niet in de clinch kwam over een stukje gebakken kipfilet. Ik zette Stan met zijn jongens links aan tafel, ik zat dan naast Stan en mijn twee dochters en zoon zaten rechts.
Tegen beter weten in houd ik nog hoop voor de toekomst. Wellicht dat de tijd ons straks nog helpt. De kinderen worden ook steeds ouder en wijzer, wie weet dat er op termijn toch nog iets van een voorzichtige vriendschap uit voort kan komen.”

Tekst: Joan Makenbach. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd, De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.