Sanne was dateverslaafd: ‘Ik vond mezelf niet de moeite waard’
9 december 2024
Als puber flirt en date Sanne (32) er al op los. Ook als volwassen vrouw heeft ze de ene na de andere date, maar een relatie krijgen lukt niet. Over haar dateleven en -leed schreef ze het boek Sanne en de mannen. ‘Het wordt tijd om de échte verhalen over daten en seks te vertellen.’
Als puber staat Sanne (32) al bekend als jongensgek, ze flirt en date erop los. Ook als volwassen vrouw heeft ze de ene date na de andere en ondertussen lukt het haar maar niet een relatie te krijgen. Over haar dateleven- en dateleed- schreef ze het boek Sanne en de mannen. “Ik dacht: het wordt tijd om de échte verhalen over daten en seks te vertellen.”
Sanne: “Steeds vaker dacht ik de afgelopen jaren: iemand moet het doen, vertellen hoe het er nu écht aan toe gaat als je aan het daten bent. Er is op het gebied van seks bij veel mensen schaamte, waardoor je de eerlijke verhalen niet vaak hoort. Als je aan vriendinnen vraagt of ze weleens iets vervelends meegemaakt hebben in de slaapkamer, zegt waarschijnlijk negentig procent ja. Toch weten we dit als vrouwen vaak niet van elkaar. Ik vind dat dat moet veranderen en support jonge vrouwen om te praten over dates, relaties en seks. Dat kan met je ouders zijn, maar ook met een tante, buurvrouw of oudere zus.
Zelf kom ik, net als veel van mijn leeftijdsgenoten, uit een nest waarin emoties het liefst worden weggestopt, bewust of onbewust. Schouders eronder en doorgaan. Mijn ouders hebben dat zo geleerd van hun eigen ouders. Ik begreep mijn ouders niet altijd en zij mij niet. Ik wilde niets liever dan mijn verhaal kwijt, maar écht praten over gevoelens deden we niet. Oneliners als: ‘Relaties gaan toch uit?’ en: ‘Geen hand vol maar een land vol, je hebt zo weer een ander’, kreeg ik vaak te horen als goedbedoeld advies. Ik neem mijn ouders dit niet kwalijk omdat ik denk dat ze niet beter of anders kunnen dan ze hebben gedaan, net als de meeste andere ouders van deze generatie. Wel weet ik dat ik het zelf anders wil doen.
Ik ben in mijn leven vaak gekwetst en er is meerdere malen over mijn grenzen heen gewalst. Ik heb best vaak met een man in bed gelegen met wie ik op het gebied van seks verder ging dan ik zelf wilde. Toch dacht ik dan: ik heb het er zelf naar gemaakt, wie A zegt moet ook B zeggen. Ik denk dat ik verslaafd was aan op mannen jagen en daten en als een man iets van me wilde dat ik zelf niet wilde, zei ik daar niets van. Dat is inmiddels gelukkig veranderd, ik heb – met vallen en opstaan – geleerd mijn grenzen aan te geven. En dat is iets wat ik lezers van mijn boek hoop mee te mogen geven, dat je als vrouw nooit iets hoeft te tolereren dat je niet wil.”
Aandachtverslaafd
“Ik heb het vaak te horen gekregen: ‘Wees blij dat je lekker single bent, geniet ervan!’ Maar ik was geen happy single, ik keek ernaar uit om met iemand samen te zijn. Na mijn studententijd begon ik naar een echte, diepgaande relatie te verlangen. Ik hoopte die te vinden door veel te daten. Voor die tijd, in mijn tienerjaren en studententijd, was ik vooral op een oppervlakkige manier geïnteresseerd in mannen. Contact maken met jongens vond ik al vanaf jongs af aan spannend en als ze mij een compliment gaven, gaf dat me bevestiging. Het werd een spelletje voor me om te kijken of het me lukte om aandacht te trekken. Dat werkte verslavend, want ik wilde steeds meer aandacht van jongens.
Op de middelbare school stond ik al bekend als jongensgek en mannenverslinder. Ik probeerde met zo veel mogelijk jongens oogcontact te krijgen tijdens de pauzes die we doorbrachten in de kantine. Ik ging na school het liefst met vriendinnen chillen die jongens kenden. Ik weet dat een mijn vriendinnen uit mijn studententijd dat heel irritant vond. Ik was altijd alle jongens aan het scannen, de hele dag door.
Wat ik nu als volwassen vrouw weet – en hier had ik op dat moment nog geen idee van – is dat ik mijn eigenwaarde haalde uit de aandacht die ik van jongens en mannen kreeg. Ik ben namelijk vreselijk gepest in de eerste en tweede klas. Ik vond de middelbare school moeilijk, ik ervoer het als een slangenkuil. Ik vroeg me in die periode af wie ik zelf eigenlijk was. Ik was onzeker en instabiel en had een flinke onderbeet en de pesters vertelden mij continu hoe lelijk ik was. Ik kreeg zo vaak bevestigd dat ik niet mooi, knap, leuk of de moeite waard was, dat mijn eigenwaarde zakte naar het nulpunt. Thuis vertelde ik dat ik werd gepest. Mijn moeder raadde me aan de pesters geen aandacht te geven. Nu ik volwassen ben denk ik wel dat er op school meer aandacht had mogen zijn voor het pesten. Er is door docenten nooit over gesproken, terwijl het dagelijks gebeurde.”
Eigenwaarde
“Toch kroop ik gek genoeg niet in mijn schulp, maar ging ik juist aandacht zoeken bij jongens. In mijn boek Sanne en de mannen haal ik een onderzoek aan waaruit blijkt dat wanneer je bent gepest op de middelbare school, dit invloed heeft op je volwassen leven. Zo ga je minder snel diepere connecties en relaties aan en is de kans groter dat je in een depressie komt. Maar ook eenzaamheid, slaapproblemen, angsten en zelfs suïcidaliteit komen voor. Die somberheid en eenzaamheid heb ik zelf ook ervaren, het heeft me flink wat therapiesessies en tranen gekost om me gelukkig te voelen. Tijdens het schrijven van mijn boek kwam ik er langzaam maar zeker achter dat het verslaafd zijn aan daten gaat over mezelf niet de moeite waard vinden. Kort gezegd: ik kon vanuit mezelf niet blij zijn met mezelf dus had het nodig dat anderen tegen me vertelden dat ik leuk en knap was. Ik had die complimenten dus echt nodig van mannen; aan mezelf gaf ik ze niet.”
Jagen op mannen
“Een onderwerp waarover ook weinig wordt gesproken zijn soa’s. Ik heb tot twee keer toe een geslachtsziekte opgelopen. Totaal niet sexy natuurlijk. Ik kende de gevaren, ik wist hoe makkelijk je een geslachtsziekte kunt oplopen. Toch liet ik tijdens het daten het condoom iets te vaak achterwege als een jongen er ook niet over begon, dan hoefden we een hitsige vrijpartij niet te onderbreken. Twee keer kreeg ik chlamydia en schaamde ik me dood toen de GGD-medewerker me vroeg waarom ik geen condoom had gebruikt.Toch heb ik van de jaren vol dates, mannen en seks ook veel geleerd. De belangrijkste les is dat mijn intuïtie sterk is en dat ik daar altijd op mag vertrouwen. Ik heb geen spijt van de vele mannen in mijn bed. Wel denk ik regelmatig: wat heb ik het mezelf de afgelopen tien jaar moeilijk gemaakt door continu ontevreden te zijn. Het is jammer dat ik niet wat meer heb genoten. Vanuit de ontevredenheid over mijn eigen uiterlijk en persoonlijkheid ben ik gaan jagen op mannen.”
Biologische klok
“Wat ik me nu ook besef is hoeveel ik in de slaapkamer tegen mijn zin in heb gedaan. We leven gelukkig in een tijd waarin we uitspreken dat het niet acceptabel is dat mannen over grenzen van vrouwen heen gaan, maar toch gebeurt het nog veel. Ik vind het belangrijk om aan vrouwen te vertellen dat ze altijd zelf de baas zijn over wat er wel en niet gebeurt.
Waar ik ook meer bewust van ben is de mindfuck die je als vrouw hebt omdat je biologische klok tikt… Toen ik begin twintig was, dacht ik: ik ben jong, ik heb alle tijd! Ik zag mezelf op mijn dertigste wel met één of twee kinderen. Maar toen ik achtentwintig werd voelde ik: help, ik heb nog maar twee jaar om mijn droom te verwezenlijken. Toen mensen in mijn omgeving relaties kregen en gezinnen begonnen te stichten, begon ik me zorgen te maken. Ik dacht toen: gaat mijn droom in duigen vallen? Als vrouw tikt de biologische klok en vanaf een bepaalde leeftijd nemen je kansen op een gezonde zwangerschap en baby af. Dat besef is heftig en iets waar veel dertigers mee worstelen.”
Zelfverzekerd
“Veel dates zijn ook memorabel. Ik heb een jongen gedatet die als hobby bowlen had en thuis ook zijn eigen bowlingballen en blouse in de kast had liggen. Ik ben stapelverliefd geweest op een piloot die me meenam op reis. De relatie begon zeer romantisch, maar hij bleek mij te willen veranderen en vertrouwde me niet als ik feestjes afging zonder hem. De allergrootste les die ik van alle mannen leerde is: je hebt over een groot aantal dingen in je leven controle, maar daar hoort de liefde niet bij.
Ik hoopte jaren geleden dat ik op mijn tweeëndertigste gesetteld zou zijn, maar dat is niet zo. Ik woon alleen en er is nog geen baby onderweg. Inmiddels weet ik dat het leven altijd anders loopt dan je denkt. Ik heb sinds kort een relatie en met deze man heb ik het superfijn. Hij gaat voor me en zal niet zomaar de deur dicht trekken. Dat geeft zelfvertrouwen, maar ik weet nu ook dat ik mijn eigen geluk en eigenwaarde altijd uit mezelf moet halen, niet uit een man. Het grootste verschil met tien jaar geleden? Ik weet nu dat ik een leuke vrouw ben, een mooi en divers pakket van eigenschappen en kenmerken. En ik verdien – net als ieder ander – alleen het beste.”
Wil je het boek Sanne en de mannen ook graag lezen? Klik op onderstaade button voor meer informatie.
Sanne en de mannen
Tekst: Hannah König
Foto: Kaylee van Haften
Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.
