Sanne: ‘Onze dochter is te dik en dat is mijn schuld, vindt mijn man’

15 juni 2023

Sanne (36) en haar man Gijs (41) hebben steeds vaker ruzie over het gewicht van hun dochter Kee (8). Zij is te zwaar, dat ziet Sanne ook wel, maar ze weigert het om haar dochter op een dieet te zetten. “Gijs heeft makkelijk praten, hij heeft een snelle stofwisseling. Kee en ik niet.”

Sanne: “Als baby was Kee klein en heel licht. Ze werd vier weken te vroeg geboren, maar daar merkte je los van het lage gewicht niets van. Ze was een pittige tante. Als ze haar fles niet op tijd kreeg, gilde ze moord en brand. Kee haalde haar achterstand qua kilo’s in de eerste maanden in razend tempo in. Als snel werd haar bijnaam liefkozend ‘Spekkie’. Ze had van die heerlijke dikke pootjes en van die prachtige rode wangen en alles wat je haar voorschotelde, ging naar binnen. Hollands Glorie, noemde mijn moeder haar. Nog steeds zegt ze dat weleens, alleen nu stoort het me verschrikkelijk. Ik voel er namelijk een ondertoon in. Een verwijt naar mij.
Waar het in Kee’s babytijd allemaal heel schattig was, begint haar overgewicht de laatste jaren inderdaad wat zorgelijk te worden. En bijkomend probleem is dat Gijs mij de schuld geeft, niet alleen qua genen – ook ik ben de lichtste niet – maar ook als het aankomt op voeding. Maar wat wil hij dan? Dat ik Job wel trakteer op een bakje chips in het weekend en Kee een halve komkommer geef? Ik wil niet dat ze zich, net als ik vroeger, anders voelt.”

Bourgondiër

“Zolang ik me kan herinneren, ben ik te zwaar. We hebben het niet over extreem overgewicht, maar ik kan me niet heugen dat ik op volwassen leeftijd een kleinere maat dan maat 42-44 heb gehad. Ik ben een Bourgondiër. Ik hou van koken, van lekker eten en drinken. Daarnaast sport ik drie keer in de week en leid ik een actief leven. Ik ben zwaar, maar niet ongezond, dat heeft mijn huisarts letterlijk tegen mij gezegd. Ik voel me ook goed. Ik ben zelden ziek, heb op geen enkele manier last van mijn gewrichten en weet me altijd heel leuk te kleden, al zeg ik het zelf. Gijs kent mij niet anders dan hoe ik nu ben. Hij valt op vrouwen met een beetje vlees op de botten, zegt hij. Ik heb me bij hem altijd bemind gevoeld.
Tot een jaar of zes geleden was ik voortdurend aan het lijnen. Er is geen dieet dat ik niet geprobeerd heb; hoezeer ik ook van lekker eten hield, ik was er altijd mee aan het strijden. Ik at stiekem. Of ik schaamde me als ik bijvoorbeeld een keer op straat een patatje at. Na de zoveelste mislukte dieetpoging, ging er een knop om. Mensen moesten mij maar nemen zoals ik was. En ik moest mezelf maar eens leren accepteren. Ik wilde niet langer een haat-liefdeverhouding met eten hebben. Ik wilde gaan genieten – en daar heb ik me tot de dag van vandaag aan gehouden. Ik eet gevarieerd en grotendeels gezond, maar ik sla nooit een gebakje over en ik drink iedere avond een wijntje, het liefst met een kaasje erbij. Eens in de week halen we patat. Zolang ik erbij sport, blijft mijn gewicht constant. Wat ik wel soms doe, is een dagje balansen, bijvoorbeeld na de feestdagen. Voor mij werkt dit, ik ben er zo veel gelukkiger door geworden. Ik heb alle dieetboeken naar de kringloop gebracht en de weegschaal staat onder een laag stof op zolder.”

Goede genen

“Gijs eet en drinkt lekker met mij mee. Hij is gezegend met een hoge verbranding en heeft nog nooit op zijn gewicht hoeven letten. Zo’n drie keer per week fietst hij met een vriend een flink eind en daarmee blijft hij keurig op gewicht. Zijn eigen verdienste, vindt hij, terwijl ik vind dat hij ook echt heeft geboft met zijn genen. Mijn schoonouders zijn allebei hartstikke slank. Ik heb het postuur van mijn vader. Wij zijn altijd de twee dikkerdjes van de familie geweest. En nu hebben we daar dus Kee als bondgenoot bij.
In het begin had ik het nog niet zo door dat Kee wat aan de zware kant was. Ik ging ervan uit dat het puppyvet was, ze liep ook pas laat, dus het zou er vanzelf wel weer afgaan. Maar Kee bleef dikke billen houden. Ik heb wat broekjes teruggestuurd naar de winkel, omdat ik ze niet over haar bovenbenen en kont kreeg. Uiteindelijk zijn we maar overgegaan op maillots, leggings en jurkjes. Dat zit haar veel lekkerder en dat past altijd.
Net als Job ging Kee op zwemles toen ze vier was. We deden haar op die leeftijd ook op dansles, alle beweging is meegenomen, zei Gijs nadrukkelijk. Zulke opmerkingen begonnen mij toen al te benauwen. Ik herkende het allemaal van vroeger. Mij werd ook voortdurend op subtiele wijze duidelijk gemaakt dat ik niet goed genoeg was. Ik moest slanker worden, fitter, minder eten, meer bewegen. Mijn moeder moedigde me altijd extra aan te gaan sporten en ze wees me altijd op de fruitschaal of groentela als ik iets lekkers wilde. Dat deed ze niet als mijn twee zussen met haar lichaamsbouw iets wilden eten. Dan was een zakje chips ineens geen enkel probleem.
Inmiddels heeft Kee alle zwemdiploma’s gehaald en heeft ze het dansen ingeruild voor hockey. Ze komt leuk mee in het team, maar is veruit de zwaarste. Soms maakt ze daar zelf opmerkingen over. ‘Als je nou eens wat minder snoept…” zegt Gijs dan. Zo’n opmerking leidt steevast tot ruzie, want het maakt me woedend.”

Enorme tweestrijd

“Gijs vindt dat ik te veel lekkers in huis haal. ‘Je moet voorkomen dat ze in de verleiding komt chips te pakken of te snoepen’, zegt hij dan. Ik zie dat Kee helemaal niet zo veel meer snoept dan Job, bij haar blijft het alleen veel makkelijker plakken. Job kan ook behoorlijk snaaien of een tweede keer opscheppen ’s avonds. Dat is hem echter niet aan te zien.
Als het aan Gijs ligt, kook ik alleen nog maar groenten, aardappelen en vlees, zoals zijn moeder vroeger ook deed. Voor hem ligt daar de basis voor een goed dieet, ik geloof daar niet in. Ik ben gek op pasta’s en maak die altijd met heel veel groenten. Ik hou ervan nieuwe recepten uit te proberen. Mij maak je niet gelukkig met zo’n saaie ouderwetse Hollandse hap. ‘We kunnen het toch eens een tijdje proberen, dan zien we vanzelf of het werkt’, zei hij vorige week nog. Maar ik wil het niet. Ik wil mijn plezier in het eten niet verliezen en ik wil vooral de nadruk niet leggen op calorieën en mijn dochters gewicht.
Ik wil niet dat Kee voortdurend te horen krijgt dat er gezondere alternatieven zijn voor wat ze eet. Ik wil niet dat ze ook maar een beetje voelt dat ze niet goed genoeg zou zijn, zoals ze is. Als ik dat laatste in een discussie inbreng, wordt Gijs op zijn beurt woedend. Ik mag vooral niet denken dat hij slecht over zijn meisje denkt. ‘Ze is perfect zoals ze is, ik maak me alleen zorgen en ik wil niet dat ze gezondheidsklachten krijgt of gepest wordt’, zegt hij dan. Ik snap zijn argumenten echt wel, maar voel een enorme tweestrijd. Als we met Kee’s gewicht aan de slag gaan, vind ik dat ik niet achter kan blijven. En na al die jaren heb ik dus eindelijk voor mezelf een modus weten te vinden waarin ik echt gelukkig ben. Ik hamer veel liever op zelfliefde bij haar, dan dat ik haar van dieet naar dieet sleep.”

Steken onder water

“Ik krijg het Gijs niet aan zijn verstand. Ik heb hem al uitgebreid verteld over hoe ik me jarenlang heb gevoeld door wat anderen als ideaalbeeld stellen, maar het landt niet. Hij blijft steken onder water geven. Een paar weken geleden hadden we het ontzettend druk en bestelden we voor de tweede keer in een week tijd eten. Normaal gesproken proberen we dat tot een keer per week te beperken, maar het was even niet anders. We hadden al een keer patatjes gegeten en op mijn vraag wat we die avond zouden doen, riepen de kinderen in koor: ‘Pizza!’ Ik had daar zelf ook meteen ontzettend veel trek in. Aan Gijs’ gezicht zag ik dat hij het niet zag zitten.
‘Ik kan nu ook nog even snel naar de winkel rijden, dan heb ik over een drie kwartier een gezonde maaltijd op tafel. Daar heb ik nog wel fut voor’, zei hij. Hij benadrukte nog net niet dat hij er wél fut voor had, in tegenstelling tot mij. De kinderen waren inmiddels niet meer van het pizzaplan af te brengen, waardoor we toch bestelden en ik de rest van de avond met een schuldgevoel zat. De pizza smaakte me daardoor niet. Toen ik dat bij Gijs aankaartte, zei hij dat dit terecht was. ‘Twee keer in de week fastfood is voor niemand goed en al helemaal voor Kee niet’, reageerde hij. Ik kon hem wel wat doen…”

Steeds meer ruzies

“Kee wordt niet gepest. Zo pittig als ze als baby was, is ze nog steeds. Ze is ontzettend sociaal en staat heel zeker in het leven, hoewel ze ook absoluut haar mindere momentjes heeft. Ik wil haar sterken in die zekerheid, dat doe ik veel liever dan haar met diëten kneden tot ze in een standaard mal past. Ik ben een gelukkige curvy vrouw, dat kan zij ook worden. Ik heb daarvoor alleen wel de medewerking van haar vader nodig. Zoiets doe je niet alleen.
Ook mijn moeder zou haar mening wat meer voor zich mogen houden. Waar ik het mezelf als kind allemaal heb laten welgevallen, slikt ze haar woorden bij mijn dochter maar mooi in. Ik heb daar een tijdje terug een fijn gesprek met haar over gehad. Ze begreep me, al blijft ze zeggen dat ze zich zorgen maakt over onze gezondheid. Dat doet ze ook over de gezondheid van mijn vader trouwens. Het grappige is dat die man nog steeds fulltime werkt, nooit een dag mist en kerngezond is en mijn moeder al jaren kampt met maagklachten en een slechte knie. Ik heb al een paar keer op het punt gestaan haar dat voor de voeten te werpen, maar dat voelt te gemeen. Ik weet dat ze wat ze zegt, uit liefde zegt. Ze is bezorgd. Ik heb die bezorgdheid echter niet nodig.
Tussen mij en Gijs lopen de ruzies over dit onderwerp steeds meer uit de hand. Er zal echt iets moeten gebeuren, willen we hierin meer op één lijn komen. Het ene kind is het andere niet, dat zal hij moeten accepteren. ‘Als je twee slanke kinderen had gewild, had je een maatje 36 aan de haak moeten slaan’, heb ik onlangs in mijn onmacht geroepen. Het heeft geen resultaat gehad. Gisteren zag ik hem weer hoofdschuddend kijken naar het heel kleine bakje chips dat ik aan de kinderen gaf, omdat het weekend was… Hoe dit verder moet, weet ik echt niet.”

Tekst: Hester Zitvast. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.