Sientje is drielingmoeder: ‘Het geluk is ook drie keer zo groot’
15 april 2019
Maak kennis met Vriendin’s nieuwe blogster: Sientje (39) en haar schattige drieling Tess, Janne en Pip (23 weken oud). Op Vriendin.nl vertelt ze vanaf nu over haar leven als drielingmoeder. “Sinds die eerste echo gaat bij ons niets meer normaal.”
Maak kennis met Vriendin’s nieuwe blogster: Sientje (39) en haar schattige drieling Tess, Janne en Pip (23 weken oud). Op Vriendin.nl vertelt ze vanaf nu over haar leven als drielingmoeder. “Sinds die eerste echo gaat bij ons niets meer normaal.”
Als ze een kind ziet fietsen, klauteren op een klimrek of de weg oversteken; bij alles denkt Sientje (39): dit ga ik ook meemaken, keer drie! En automatisch komen dan de praktische vragen. Want hoe doe je dat, de straat oversteken met drie kleintjes? “Ik denk dat ik mijn dochters maar tot hun tiende jaar in de kinderwagen houd”, grapt ze terwijl ze een kop thee inschenkt. In de hal staat een gigantische wandelwagen, waar drie baby’s tegelijk in kunnen. Sientje: “Ik ben bijna een attractie als ik met mijn kinderen een blokje om ga.”
Met een megawagen over straat
De zon schijnt haar keuken binnen en Sientje drinkt rustig van haar thee terwijl de meisjes slapen. Humor is een fantastische eigenschap. Het houdt de dingen licht en luchtig. Zonder luchtigheid kan het best zwaar zijn drie baby’s te horen huilen, tegelijk in bad te doen, of om te moeten dealen met opmerkingen van toevallige voorbijgangers. Want als Sientje en haar megawagen voorbijkomen, kunnen veel mensen het niet laten even te kijken en te zeggen dat ze daar écht niet aan moeten denken: een drieling.
“Wat mensen zich niet realiseren, is dat het geen keuze is om in één keer drie kinderen te krijgen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben zielsgelukkig met mijn meisjes en zou het nooit meer anders willen, maar sinds het moment dat mijn vriend Jos (38) en ik hoorden dat we een drieling zouden krijgen, lijkt het of we in een achtbaan zitten.”
Sientje met de ‘megawagen’
Amper geloven
“Alles verloopt anders bij ons. Toen we het grote nieuws kregen, nu een jaar geleden, konden we ons er zelfs niets bij voorstellen. De echoscopiste kon het zelf ook amper geloven toen ze drie kloppende hartjes zag. De meeste mensen worden gefeliciteerd bij een zwangerschap, wij niet. De echoscopiste vertelde ons dat ze graag meer tijd had gehad om verder te praten, maar dat dit niet kon omdat de volgende patiënt al aan de beurt was. Niet lang daarna kregen we wel alle uitleg, maar daarvoor moesten we wel een aparte afspraak maken. Het is exemplarisch voor hoe het bij ons gaat. Sinds die echo gaat bij ons niets meer normaal.”
Vanaf het prille begin van de zwangerschap werd Sientje goed in de gaten gehouden. “Een drielingzwangerschap brengt risico’s met zich mee voor de moeder, maar vooral voor de kinderen. Om die reden werd ons ook gevraagd of we een embryo wilden laten weghalen zodat de andere twee betere kansen zouden krijgen. Gelukkig zaten Jos en ik op één lijn. Nooit zouden we een van onze kinderen opgeven. Ik ben niet gelovig, maar ik geloof wel dat de meisjes met een reden bij ons zijn gekomen. Hoezeer alles ons ook overviel, we voelden heel sterk: dit moet zo zijn.”
Liefde van je leven
Wonderlijk hoe een leven in korte tijd compleet kan veranderen. Hoe alles in een stroomversnelling kan komen als je eindelijk de liefde van je leven ontmoet. Sientje: “Toen ik Jos drie geleden tijdens het uitgaan ontmoette, was ik 36 en happy single. Ik had drie lange relaties achter de rug en me al neergelegd bij het idee dat ik misschien nooit moeder zou worden. Hoewel dit een grote wens van mij was, wilde ik die niet koste wat kost laten uitkomen. En toen kwam ik Jos tegen en veranderde alles! Met jou wil ik kinderen, wist ik direct.”
En die kinderen kwamen sneller dan gedacht. Omdat Sientjes cyclus na het stoppen van de pil niet meteen op gang kwam, werd ze doorverwezen naar het ziekenhuis waar ze een hormoonkuur kreeg. Niet veel later was ze zwanger. Door medisch specialisten wordt een drielingzwangerschap vanwege het verhoogd risico op complicaties niet toegejuicht. Gelukkig waren Sientje en Jos vastbesloten ervoor te gaan. Het gaf ze de kracht om niet op te geven toen een moeilijke periode volgde.
Klein wereldje
Na een zwangerschap van 28 weken, werden Tess, Janne en Pip geboren. Ze waren klein, maar dapper. Vooral Pip, zij had het moeilijk en vocht om in leven te blijven. De meisjes lagen zeven weken in een couveuse om aan te sterken. Het was een periode waarin Sientje zich vaak machteloos voelde omdat ze niets voor haar dochters kon doen, maar ook een tijd waarin zij en Jos veel steun van hun omgeving kregen. “Jos en ik logeerden in het Ronald McDonald Huis om dicht bij onze kinderen te kunnen zijn. Ons wereldje was heel klein. Op de achtergrond werden we geholpen door onze vrienden en familie. Vaak maakten ze avondeten klaar zodat we niet zelf hoefden te koken en ze deden allerlei lieve dingen. Zo kreeg ik eens een ‘overlevingspakket’ opgestuurd, met een lekker theetje, chocola, een goed boek en een bidon. Zo lief was dat.”
Opgelucht en gelukkig
Sientje noemt het afgelopen jaar niet voor niets een emotionele achtbaan. Tijdens de opname van de meisjes hebben Jos en Sientje veel bange uren gekend, maar in die periode zijn ze nooit gestopt met hopen en wensen. Hopen dat hun kinderen alle drie naar huis zouden komen. Toen het eindelijk zover was, durfden ze het geboortekaartje pas te versturen. ‘If you can dream it, you can do it’ staat er in sierlijke letters op het kaartje. Het kraamfeest dat later volgde, werd een prachtige middag. Iedereen was opgelucht en gelukkig: de meisjes hadden het gered. Inmiddels zijn Tess, Janne en Pip al zestien weken thuis en gaat het heel goed met ze.
Er klinkt wat gehuil, eerst zachtjes, maar daarna steeds luider. Het is het geluid van een kindje dat trek heeft, keer drie! Het spitsuur is aangebroken, want de meisjes hebben honger, zo blijkt. Tess wil een fles en meteen daarna begint haar zusje Pip ook te huilen, net als Janne.
Leren wachten
Sientje haalt de kinderen een voor een uit hun ledikantjes. Nadat Tess haar flesje leeg heeft gedronken, zet ze haar in een wipstoeltje. Behendig maakt ze een rol van een omslagdoek, die ze onder het kinnetje van Janne legt. Hier legt ze een fles op. Janne begint – heel knap – zonder verdere hulp te drinken. Dan krijgt Pip de fles. Zij wordt wel door Sientje vastgehouden. “Wat ik van de drieling heb geleerd, is loslaten. Ik kan ze niet alle drie tegelijk vasthouden en voeden, hoe graag ik dat ook zou willen. Er zijn meerdere dingen die ik heb moeten accepteren, net als de meisjes. Hoe jong ze ook zijn, zij hebben al geleerd te wachten. Wel let ik erop dat ik afwissel. Als ik Pip veel heb vastgehouden, geef ik daarna Janne of Tess extra aandacht.”
Je leest dit verhaal deze week in Vriendin.
Sientje volgen?
Vanaf deze week blogt Sientje voor Vriendin. Ze begint haar eerste blog met het moment dat ze te horen kreeg dat er maar liefst drie hartjes te zien waren op de echo. Je kunt Sientje ook volgen via haar Instagramaccount @drielingmoeder_sientje. Bekijk een aantal posts hieronder.
Lees ook: Boerin Agnes is bevallen van een dochtertje
Dit bericht bekijken op Instagram
Dit bericht bekijken op Instagram
Dit bericht bekijken op Instagram
De bloggers van Vriendin.nl
We hebben op Vriendin.nl al een tijdje twee vaste bloggers: Stefanie en Petra. Sinds kort bloggen ook moeders Linda en Anouk voor ons. Sinds deze week hoort ook Sientje bij ons bloggersteam en daar zijn we natuurlijk heel blij mee!
Tekst: Sonja Brekelmans. Visagie: Lisette Verhoofstadt. Foto’s: Yasmijn Tan. Met medewerking van: Your Wishes (kinderkleding)
