Drielingmoeder Sientje: ‘Bij ons thuis geldt: wie ‘m heeft, mag ‘m hebben’
26 juli 2019
Bij ons geldt de regel: wie ‘m heeft mag ‘m hebben of moet er in ieder geval iets mee. Ik denk dat ik dat heb meegekregen vanuit vroeger en waarschijnlijk sta ik daarin niet alleen. Omdat het hier om onze drie meiden gaat wordt de regel regelmatig gebruikt.
Bij ons geldt de regel: wie ‘m heeft mag ‘m hebben of moet er in ieder geval iets mee. Ik denk dat ik dat heb meegekregen vanuit vroeger en waarschijnlijk sta ik daarin niet alleen. Omdat het hier om onze drie meiden gaat wordt de regel regelmatig gebruikt.
De rups
Wie ‘m heeft mag ‘m hebben, zo was dat vroeger al op de peuterspeelzaal bij zakdoekje leggen. Wie de zakdoek heeft moet er iets mee. Je was een echte spelbreker als je deze achter je rug negeerde. Net zoals bij de rups, mijn geliefde attractie op de kermis. Een attractie en prijzenspel in één, precies mijn ding. Het liefst ging ik in het karretje staan zodat mijn winkans werd vergroot. Ook hierbij werd je geleerd: als je de flos te pakken hebt is deze van jou en moet je er gebruik van maken. Dat deed ik maar al te graag!
Lees de vorige blog van Sientje: ‘De meiden gingen voor het eerst logeren’
Iedereen is deelnemer
En zo zetten wij deze traditie vanuit vroeger voort. Ook hier win ik vaak, maar ligt dit zeker niet aan mijn enthousiasme en mijn wil om te winnen. Het is maar goed dat je hier de flos niet kunt trekken en al weet dat je de volgende rit weer mag. Het geluk bij dit spel is wel dat iedereen die ook maar in de buurt is deelnemer is. Opa, oma, zus, broer, kraamvisite, oudtante of arts. Wie ‘m heeft mag ‘m hebben of moet er iets mee. Negeren is spelbreken. Ik beloof dat ik je de billendoekjes nog even aangeef. Veel succes!
OVER SIENTJE
Sientje blogt iedere week over haar leven als drielingmoeder. Volg Sientje, Tess, Janne en Pip op de voet! Sientje stond met haar verhaal in Vriendin 16. Lees hier haar verhaal.
Na een zwangerschap van 28 weken, werden Tess, Janne en Pip geboren. Ze waren klein, maar dapper. Vooral Pip, zij had het moeilijk en vocht om in leven te blijven. De meisjes lagen zeven weken in een couveuse om aan te sterken. Het was een periode waarin Sientje zich vaak machteloos voelde omdat ze niets voor haar dochters kon doen, maar ook een tijd waarin zij en Jos veel steun van hun omgeving kregen.
Tijdens de opname van de meisjes hebben Jos en Sientje veel bange uren gekend, maar in die periode zijn ze nooit gestopt met hopen en wensen. Hopen dat hun kinderen alle drie naar huis zouden komen. Toen het eindelijk zover was, durfden ze het geboortekaartje pas te versturen. ‘If you can dream it, you can do it’ staat er in sierlijke letters op het kaartje.
