Simone wordt genegeerd door de ouders van haar vriend

20 maart 2024

Simone (27) heeft al vier jaar een relatie met Casper (43), maar haar schoonouders lijken haar nog steeds niet te accepteren. “Als ik er ben, vertelt mijn schoonmoeder honderduit over Caspers ex. Alsof ze me expres pijn wil doen.”

Simone: “Het typerendste voorbeeld hangt bij mijn schoonouders aan de muur: een canvas­foto van de hele familie, van maar liefst 90 bij 120 centimeter. Met mijn schoonouders als ­stralend middelpunt, op links mijn zwager met zijn vrouw en twee kinderen en op rechts mijn vriend Casper met z’n twee dochters én zijn ex-vrouw Elsbeth. De ‘staatsiefoto’ werd gemaakt ter ere van het 45-jarig huwelijk van mijn schoonouders. Prachtig natuurlijk, alleen inmiddels al vijf jaar geleden. Bijna net zo lang terug als de scheiding van Casper. Vlak na het maken van het familieportret gingen hij en Elsbeth uit elkaar.

Zelf ben ik alweer vier jaar in de familie. Maar dat is geen reden voor mijn schoonmoeder om de foto weg te halen. Of desnoods iets minder in het zicht te hangen. Wel heeft ze ter compensatie een kiekje van Casper, mij en onze hond eronder geplaatst. ‘Zo hangt Simone er tenminste ook’, vergoelijkte ze. Al moet je er een vergrootglas bijhouden om mij te herkennen. Casper heeft al een paar keer aangegeven dat hij het best lastig vindt om zijn ex zo pontificaal te zien als hij bij zijn ouders binnenstapt, maar dan zegt mijn schoonmoeder: ‘Joh, we staan er allemaal zo leuk op en het is een tijdsmonument. Je kunt het verleden niet uitwissen.’ Nee, dat hoeft ook niet, maar het iets minder benadrukken, zou mij wel een warmer gevoel geven!”

Maar ja, de liefde…

“Casper en ik schelen zestien jaar. Hij was mijn leidinggevende bij het callcenter waar ik werkte tijdens mijn studie. Ik kende hem al toen hij nog getrouwd was, maar onze relatie begon pas een jaar na zijn scheiding en toen ik alweer ergens anders werkte. Ik wist dat hij me leuk vond. Hij had me al een paar keer mee uit gevraagd en we appten af en toe, maar zijn ‘bagage’ schrok me af. Een vader met twee dochters van destijds acht en twaalf… Bovendien was hij dus een stuk ouder dan ik – het was niet mijn ideale relatieplaatje. Al zie je zijn leeftijd echt niet af aan Casper. Hij is sportief en heeft een jonge kop.

Zelf had en heb ik geen kinderwens, dus laat staan de wens om twee kinderen van een ander op te voeden. Maar ja, de liefde, hè? Ik stemde toch in met een borrel na het werk en werd toen smoorverliefd op Casper. Hij is heel attent en charmant, en volwassener dan mijn leeftijdsgenoten. Hij wist me helemaal van mijn stuk te brengen. Ineens veegde ik al mijn bezwaren van tafel en trok ik na drie maanden verkering zelfs al bij hem in. Casper was op dat moment al lang en breed gescheiden, had een omgangsregeling met z’n meiden en een goede verstandhouding met zijn ex. Zijn ex had ook geen moeite met mij. Ik heb me eerst netjes aan haar voorgesteld. Ik kon me goed voorstellen dat ze wilde weten wie er bij haar kinderen was, in de weekenden dat zij bij hun vader waren. Ik vond Elsbeth een aardige vrouw en Caspers kinderen ­bleken twee keurig opgevoede meiden met wie ik een soort vriendschapsband ­opbouwde. Tot zover was alles dus prima. Heel harmonievol.”

Zo gezellig

“Dat uitgerekend mijn schoonouders het me zo lastig zouden maken, had ik nooit verwacht. Maar eigenlijk klikte het al vanaf dag één niet. Ik zag ze schrikken, toen ik daar voor het eerst over de vloer kwam: wat een jong grietje! Begrijpelijk, want Casper had ze niet verteld hoe oud ik was. Dan is 23 best jong. Bij die kennismaking leken ze niet echt in me geïnteresseerd. Ze vroegen alleen wat ik deed, of ik kinderen wilde en wat ik van Caspers kinderen vond. Toen ik wat over mijn verleden wilde vertellen, liep zijn moeder de kamer uit om thee in te schenken en checkte zijn vader het weerbericht voor de volgende dag op z’n telefoon. Ik ging met een naar gevoel naar huis, voelde me zó niet welkom. Volgens Casper moest ik er niks achter zoeken. Zij ouders zijn nou eenmaal wat ­gereserveerd, ze vonden me heus wel aardig. Maar vrouwen hebben voelsprieten als het gaat om dit soort dingen. Ik vóel gewoon dat ze me niet geschikt vinden als Caspers vriendin en stiefmoeder van hun kleinkinderen.

Mijn schoonmoeder praat ook heel veel over Elsbeth als ik er ben. Alsof ze me expres pijn wil doen. Als we langskomen, begint ze vaak binnen een kwartier over haar. Dat ze zondag zo gezellig heeft gebeld met Elsbeth, bijvoorbeeld. Of dat Elsbeth en de kinderen naar de kapper waren geweest en dat haar nieuwe kapsel haar zo goed staat. Of ze vertelt nieuwtjes over Elsbeth waarvan ik denk: dat hoef ik toch niet te weten? Over een promotie op haar werk, de dates die ze heeft, of een galsteenoperatie…

Soms realiseert ze zich dat het niet leuk is voor mij en houdt ze ­halverwege een zin over Elsbeth acuut haar mond, waarbij ze mij strak aankijkt. Om vervolgens gewoon verder te gaan. Ze irriteert niet alleen mij met al die verhalen, ook Casper heeft het liever niet. Hij is echt klaar met z’n ex. Hij heeft zelf alleen het hoognodige ­contact met haar vanwege de kinderen en is niet geïnteresseerd in haar dateperikelen met andere mannen… Hij snapt ook niet waarom zijn moeder ineens zo dik met zijn ex is. In zijn twaalfjarige huwelijk spraken ze amper met elkaar. Hun band is pas na de scheiding gegroeid, beweert hij.”

Lees ook: ‘Waarom is mijn ex nog steeds kind aan huis bij mijn ouders?’

Afkeurende blikken

“Ik kan een boek schrijven over alle dingen waaruit blijkt dat mijn schoonouders mij slechts tolereren, maar niet waarderen als schoondochter. De ouders van Casper zijn best rijk. Ze gaan vier keer per jaar op vakantie en wonen in een kast van een huis. Mij zegt geld niet veel. Ik kijk liever naar wat voor mens je bent. Mijn moeder voedde mij en m’n twee zussen in haar eentje op, en zat in de bijstand. We hadden thuis dus niet veel, maar wat we hadden, was schoon en we waren zuinig op onze spullen. Ik schaam me niet voor m’n achtergrond. Nee, ik heb in mijn jeugd niet alles kunnen kopen wat ik wilde, maar ik ben er niet slechter van geworden. Ik ben daardoor bedachtzaam met geld. Nog steeds heb ik moeite met verspilling en zal ik niet snel dure kleding kopen. Elke keer als mijn schoonmoeder me ziet, neemt ze me van top tot teen op en zie ik een afkeurende blik. Volgens Casper is die er niet, maar ik zie wel degelijk afkeuring in haar ogen als het om mijn kleding gaat. Als ik in een leuk rokje – vaak van H&M of Primark – bij haar kom, zal ze daar ook nooit iets over zeggen. Maar ze kan een half uur later vanuit het niets enthousiast vertellen over Elsbeth die voor haar en de kinderen zulke leuke jurken heeft gescoord in de PC Hooftstraat. De wetenschap dat ik nooit zal kunnen voldoen aan hun standaard maakt me soms best onzeker.”

Nergens bij betrokken

“Ook weet ze na vier jaar nog steeds niet hoe ik mijn koffie drink (zwart met een zoetje), dat ik geen boter op mijn brood wil en geen kaas lust. Als we er lunchen, krijg ik áltijd een gesmeerd broodje met kaas. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ze zijn niet onaardig, maar zijn gewoon totaal niet belangstellend. Als we op visite zijn, wordt er sowieso niets aan mij gevraagd. Ze praten voornamelijk tegen Casper. Blijkbaar vinden ze ook dat ik niks weet over de opvoeding van Caspers kinderen en dus betrekken ze me nooit in gesprekken erover. En als ze een lang weekend met de meiden naar een bungalowpark willen en dat Casper voorleggen, negeren ze mijn argumenten. Zelfs al heb ik gelijk, door in te brengen dat een andere periode beter is, omdat Lisa dan moet leren voor haar proefwerkweek. Ze zeggen het niet, maar ik zie ze denken: waar bemoei jij je mee? De laatste tijd zien we mijn schoonouders alleen nog bij hen. Ze zijn al bijna twee jaar niet bij ons op bezoek geweest. Eigenlijk sinds we Baloe hebben: een ruwharige teckel die op z’n tijd best verhaart, maar ik stofzuig elke dag en wil ook nog best een keer extra dweilen. Maar dat is niet genoeg. We mogen de hond ook niet meenemen op visite. M’n schoonmoeder zegt dat ze allergisch is en benauwd wordt van dieren, maar ik weet dat ze gewoon geen haren in huis wil. Ze heeft smetvrees en haar huis is altijd blinkend schoon. Honden vindt ze vieze beesten. Als we een nieuwe bank kopen, showen we die in de familie-app, want langskomen om te kijken, doen ze dus niet. Ik vind het jammer voor Casper, want het zijn toch zijn ouders en hij gaat ondanks alles graag naar ze toe. Ik stimuleer dat ook. Ik praat met hem niet te veel over mijn gevoelens. Hij weet niet dat ik me soms heel klein en onzeker voel bij zijn ouders. Ik wil ook zeker niet degene zijn die tussen hen in komt te staan.”

Echt een lieve oma

“Ik probeer me hun desinteresse niet persoonlijk aan te trekken. Het gaat niet om mij. Niet echt, tenminste. Tegen Ria, de vrouw van Caspers broer Jan-Dirk, doet mijn schoonmoeder vaak net zo koeltjes. Ria vertelde me dat onze schoonmoeder steeds ‘vergeet’ dat Ria een koemelkallergie heeft. En zij is al tien jaar in de familie! Gelukkig heb ik op verjaardagen en andere feestjes steun aan Ria, al heeft zij wel meer status binnen de familie, omdat ze én getrouwd én de echte moeder van de kleinkinderen is.  Tegen haar eigen zoons en de vier kleinkinderen doet mijn schoonmoeder wél leuk. Sterker nog, ze is stapelgek op ze. Ik moet toegeven dat ze echt een lieve oma is. Caspers vader is wat stugger, maar ook hij ontspant als de kleinkinderen op bezoek zijn. Ik weet niet waarom mijn schoonouders dezelfde positieve aandacht niet kunnen opbrengen voor hun schoondochters. Het is zo jammer. We zouden het allemaal veel leuker met elkaar kunnen hebben. Zeker als ik het vergelijk met mijn eigen moeder. Ook zij stond niet te juichen toen ik met de veel oudere Casper kwam aanzetten. Maar ze heeft hem wel een kans gegeven. En toen ze ’m leerde kennen, sloot ze hem al snel in haar hart. Mijn moeder is altijd even hartelijk tegen hem, ziet zijn kinderen als haar bonuskleinkinderen en kookt altijd hun lievelingskostjes als we komen eten. Ze ziet Casper en zijn gezin als een mooie aanvulling in mijn leven. Dat lijkt me ook de enige manier om met schoonkinderen om te gaan. Ik mag dan zelf geen kinderen hebben, ik snap wel dat als je ze dicht bij je wilt houden, je ook hun partners dient te omarmen. Of je het nu wel of niet eens bent met hun keuze. Uiteindelijk wil je dat je kinderen gelukkig zien, lijkt me. En ik maak Casper heel happy. Ook al hangt bij mijn schoonouders zijn ex nog steeds naast hem als ‘vrouw van’…”

Lees ook: Saskia heeft al vier jaar geen contact met haar moeder

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.