Stefanie: ‘Abnormaal is het nieuwe normaal’

3 april 2020

‘Hoe laat moet je uit bed?’ blijft gewoontegetrouw mijn standaardvraag aan Dirk. ‘Normale tijd,’ antwoordt hij. ‘Wat is de normale tijd?’ Ik weet het niet meer; abnormaal is het nieuwe normaal.

‘Ik kan wel iets later weg, want ik kan doorrijden’, zegt Dirk. Door kunnen rijden is tegenwoordig de normaalste zaak van de wereld. Dat duurt nog wel even voort, want de coronamaatregelen zijn verlengd. We schikken ons ernaar en leven met de slachtoffers en overbelaste zorg mee.

Knusse tijd

Het voelt onfair om over mijn kleine leed te klagen, terwijl er mensen overlijden of vechten voor hun leven. Wij hebben het goed en er is veel quality time voor Adriana. We geven haar les, doen spelletjes of maken knutselwerkjes. Naast het verdriet in de wereld, is het ook een bijzondere, knusse tijd. Toch ben ik vermoeid en kom nergens aan toe. Al is dat niet helemaal waar… Als Adriana en ik Dirk hebben uitgezwaaid, beginnen we met een kwartiertje stil lezen. Mijn dochter moppert iets over geen zin hebben, toch is ze al gauw in een boekje van de Borre Leesclub weggezonken.

Absurde tijden

Ik ga verder met de biografie van Nina Simone. Door de stille kwartiertjes van de afgelopen tijd, heb ik intussen 122 pagina’s over de bijzondere zangeres c.q. pianiste gelezen. Het boek ligt hier al tijden. Ik kwam er niet aan toe, terwijl ik juist zo van levensbeschrijvingen houd. Ook nu heb ik weer een bijzonder leven te pakken. De Afro-Amerikaanse artieste had het niet gemakkelijk. Ze leefde in tijden van apartheid. Rassenscheiding hoorde tot de orde van de dag. Het muzikale meisje mocht op tienjarige leeftijd voor publiek pianospelen in het gemeentehuis. Haar ouders zaten op de eerste rij, maar werden verzocht plaats te maken voor een blank stel. Absurde tijden.

Lees ook haar vorige blog: ‘Onze lach rolt de verlaten straat in’

Verhalen over corona

Over twintig jaar zullen er nieuwe levensverhalen over bizarre tijden verschijnen: ‘Hoe ik corona overleefde’ of ‘IC-medewerker tijdens de coronacrisis’. Verhalen die in de toekomst zullen verschijnen gaan over het nu. Dat is bijna niet te bevatten. Hopelijk krijgen de meeste verhalen over corona een goed einde. Tijdens het lezen brandt er op tafel een waxinelichtje voor iedereen die met het coronavirus te maken heeft. ‘Mag ik het kaarsje uitblazen?’ vraagt Adriana als we een kwartier, twee Borre-boekjes en een paar jaar uit het leven van Nina Simone verder zijn. Adriana dooft het vlammetje. We gaan over tot de orde van de dag, alleen in en om het huis, maar dat is tegenwoordig normaal.

Over Stefanie
Stefanie (46) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. Negen jaar geleden kregen zij samen Adriana. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.