Stefanie: ‘Bezuinig ik pas nu ik in mijn portemonnee word geraakt?’

24 maart 2022

De afwas was klaar, maar het teiltje met lauwwarm water stond nog op het aanrecht. Mijn moeder pakte een oude lap en nam het sopje mee naar buiten.

Ik zat op de rieten keukenstoel en keek toe hoe mijn moeder de tuinset met het oude afwaswater afsopte. Ik vond er niets van en was waarschijnlijk alleen maar te loom om op te staan en aan mijn huiswerk te beginnen. Mijn moeder neuriede. Het was een mooie lentedag, net als nu.

Vooruit

Wij hebben nieuwe tuinstoelen nodig. Onze kunststof stoelen liggen bij het grofvuil. Nog geen twee jaar hadden wij de tuinset! Ik kan me niet herinneren dat we vroeger ooit nieuwe tuinmeubels hadden. In gedachten zie ik steeds dezelfde, witte tuinset. Degelijke stoelen. Laat ik niet beginnen met: ´Vroeger was alles beter.’ We leven in de generatie van onze kinderen. We moeten vooruit. Wel vind ik het bijzonder dat mijn moeder al aan het milieu dacht. Ze hergebruikte niet alleen sopjes, maar ving ook regenwater op om de tuin mee te begieten. Inpakpapier streek ze glad en gebruikte het een tweede keer. Ook fietste ze drie keer heen en weer om boodschappen te doen, zodat de auto kon blijven staan. Ik dacht er niet bij na en liet haar maar ploeteren.

Bezuinigen

Nu maak ik de caviakooi schoon met het sopje dat ik voor het dweilen heb gebruikt. Warm water is duur, want gas is duur. We moeten bezuinigen. Doe ik dat pas nu ik in mijn portemonnee word geraakt? Ik deed heus wel iets: afval scheiden, geen vlees eten… Ik schaam me. Het was niet genoeg. Maar het is nooit te laat. Daar geloof ik in. Zeker als ik naar mijn dochter kijk, die voor mij op de trampoline staat te springen.

De toekomst

‘Mama, kijk!’ Adriana maakt een schroef in de lucht en valt dan op het doek van de trampoline.
‘Voorzichtig!’ roep ik verschrikt uit. ‘Jaha,’ zucht mijn dochter. Ze blijft even zitten en kijkt naar mijn bezigheden, gedachteloos waarschijnlijk. Misschien kan ik toch iets meer doen. ‘Kijk,’ zeg ik. ‘Met dit water kunnen we zo je paardrijlaarzen schoonmaken. Dan hebben we hetzelfde sopje drie keer gebruikt.’ ‘Is goed!’ roept Adriana, terwijl ze alweer springt. Ik weet niet of mijn woorden tot haar doordringen, maar als ik af en toe zoiets zeg, zal ze steeds bewuster worden van het milieu. Ze heeft uit zichzelf mijn voorbeeld om vegetariër te worden al gevolgd. Zij is de toekomst!
Neuriënd droog ik de onderbak van de caviakooi af.

Lees ook: ‘Stiekem dacht ik dat ik niet vatbaar was voor corona’

Over Stefanie

Stefanie (48) adopteerde de kinderen van haar vriend. Elf jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.