Stefanie: ‘Stiekem dacht ik dat ik niet vatbaar was voor corona’

17 maart 2022

Stiekem dacht ik dat ik niet vatbaar was voor corona. ‘Adriana en ik hebben een negatieve bloedgroep, dus we zullen wel negatief blijven,’ grapte ik.

Covid-19

Dat geldt nog steeds voor Adriana, maar ik heb nu Covid-19, samen met Dirk, die het een jaar geleden ook al heeft gehad. Het voelt bij ons allebei als griep. Ik ben al een paar jaar niet ziek geweest en klaag niet over een griepje. Maar ziek zijn komt nooit uit, dus ik haal mijn laptop van mijn werk – die ver van mijn collega’s in het halletje is klaargezet – en doe thuis een poging tot werken. Met stijve spieren en knallende hoofdpijn geef ik dat na twee uurtjes op en kruip bibberend van de kou onder drie plaids op de bank; griep in een coronajasje. Dirk is ook niet fit, maar scharrelt nog wel door het huis. Adriana voelt zich kiplekker.

Schuldbewust

Ik kan me niet aan de klachten overgeven. Schuldbewust gaan de mensen bij wie ik in de buurt ben geweest als een slideshow door mijn hoofd. Een dag eerder had ik, na een negatieve zelftest, op school meegeholpen met de luizencontrole. Ik help kinderen van luizen af, maar geef ze corona. Dus ziek of niet, ik gooi er een paar telefoontjes tegenaan. Niemand reageert boos of geschokt. Corona wordt intussen maatschappelijk geaccepteerd, ook al kan het virus bij sommige mensen nog steeds heftige vormen aannemen.

Faith

Waarschijnlijk heeft corona bij de verjaardagsvisite van Adriana goed kunnen scoren met vijf nieuwe besmettingen. Faith heeft ook corona gekregen. De dag voor de vastgestelde besmetting, zijn we nog in haar nieuwe woning geweest om de geleverde bank te bewonderen. Faith kan gelijk testen of hij goed ligt, want ook zij voelt zich grieperig. Hoewel ik mij geen zorgen maak over haar lichamelijke gezondheid, was ik aanvankelijk bang dat ze depressiviteitklachten zou krijgen, zoals tijdens de twee lockdowns. We bellen haar en de begeleiding gaat in de deuropening bij haar kijken. Het gaat goed. Faith’s gemoedstoestand is na de verhuizing opgeknapt.

Corona komt nooit uit

Nu de schuldbewuste telefoontjes zijn gepleegd en Faith niet somber is, doezel ik weg in een lichte slaap. Als ik wakker word door prikken in mijn keel, komen de gedachtes terug. Wat als ik volgende week nog niet kan werken? Dan zak terug in mijn griepslaapje. Corona komt nooit uit, maar we zijn niet ernstig ziek, Faith is verhuisd en we hebben Adriana’s verjaardag gevierd, dus om positief te blijven: corona heeft rekening gehouden met onze agenda.

Lees ook: ‘Ik voel paniek. We krijgen de taart nooit af’

Over Stefanie

Stefanie (48) adopteerde de kinderen van haar vriend. Elf jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.