Stefanie: ‘Een regenboog is als een droom; ongrijpbaar’

21 mei 2021

Tussen de buien door is het een mooie avond. Mijn jongste dochter en ik gaan een blokje om. ‘Zullen we onder de tunnel door?’ vraagt Adriana. Dat is een lang rondje en er hangt een dreigende lucht.

We wagen het erop en gaan onder de tunnel door, de bebouwde kom uit. Aan de rechterkant zijn weilanden. Links staan bosjes en daarachter ligt de snelweg. Als we in de verte paarden zien staan, zegt Adriana: ‘Ik spaar voor een echte manege.’ ‘Misschien kun je als je groot bent een manege beginnen,’ antwoord ik. ‘Nee, ik wil zo gauw mogelijk een manege. Ik kan sleutelhangers maken en verkopen,’ bedenkt ze.

Geld voor een manege

‘Leuk idee, maar daarvan kun je geen manege kopen,’ vertel ik. Wat ben ik toch een spelbreker! ‘Als je later aan de gemeente uitlegt dat je een paardenrijschool wilt opstarten, kun je vast geld lenen,’ zeg ik gauw. ‘Maar dat kan later pas,’ zegt Adriana teleurgesteld. ‘Ja, maar je moet je droom nooit opgeven,’ zeg ik. ‘Ik droom ervan om het kinderboek dat ik schrijf uit te geven.’ Daar kun je ook geld voor krijgen,’ merkt Adriana op. ‘Als ik geluk heb wel, maar niet genoeg voor een manege. Dat lukt alleen hele beroemde schrijvers.’ ‘Paul van Loon?’ vraagt Adriana. ‘Ja, misschien kan hij wel een manege kopen, een weerwolvenmanege,’ lach ik.

Doorweekt

‘Een regenboog!‘ roept Adriana. Ze maakt met mijn telefoon een foto. ‘Zie jij de regenboog?’ mijn dochter buigt zich over de foto. ‘Nee…of misschien een beetje,’ zeg ik als ik meekijk. Een regenboog is als een droom; ongrijpbaar. Het begint te regenen en we moeten nog een heel stuk lopen. Als we thuiskomen zijn we doorweekt. In pyjama en met natte haren zit Adriana aan tafel. Ze maakt een sleutelhanger met een kwastje van wol eraan. ‘Nu heb ik er al één om te verkopen’ zegt ze vrolijk. ‘Mooi,’ glimlach ik.

Wat is een droom?

Als mijn dochter in bed ligt, vraagt ze of ik over paarden wil vertellen. Ik bedenk een verhaal over een zwarte, glanzende merrie. Adriana zit op haar rug en galoppeert over het strand. Na een lange rit komen ze bij een weiland waar de mooiste paarden grazen. Achter het weiland ligt een manege met een rieten dak en splinternieuwe stallen. Zo galoppeert de zwarte merrie met mijn dochter de droom binnen. Wie weet. Wat is werkelijkheid? Wat is een droom? Als ik nog eens goed naar de foto kijk, zie ik heel lichtjes de regenboog, hij is er echt!

Lees ook: Stefanie: ‘Met een achterbaks gevoel glip ik de kamer uit’

Over Stefanie

Stefanie (47) adopteerde de kinderen van haar vriend. Tien jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.