Stefanie: ‘Ergernis is van haar gezicht te lezen’

24 november 2022

Sommige mensen hebben niets met kinderen. Zou mijn collega met Sint Maarten de deur echt niet openen voor lampionlopers of zit hij maar wat te dollen? Ik stuif juist naar de deur als er een kleuter met een lampion voor staat.

Tijdens de intocht van Sinterklaas zie ik kinderen met schattige snoetjes verlangend hun handjes naar De Sint uitsteken. Zo lief, maar niet iedereen smelt bij het zien van kindersnoetjes. Dat moet ik respecteren. Ik wil immers niet oordelen, toch?

Peutergedrag

Mijn jongste dochter is vrij vanwege een studiedag. Daarom gaan we naar het warenhuis voor een ontbijtje. Ondanks de drukte, is er een tafeltje vrij.
Naast ons zit een opa met een jongetje van amper 2 jaar. De peuter schuift met een tuimelbeker over het blad van een kinderstoel. Als de beker op de grond valt, raapt zijn opa hem op en geeft hem terug aan het kind. Daarop gooit het jongetje de beker expres op de grond. Weer krijgt hij hem terug. Het jochie schatert het uit. Normaal peutergedrag.

Ergernis

Het kind is zijn eigen mogelijkheden aan het ontdekken en zwaartekracht is een groot wonder. Daarnaast is het spelletje met opa ook leuk. De beker gaat weer op de grond en rolt naar het tafeltje achter de opa en het kind. Daar komt hij tegen de voet van een vrouw van middelbare leeftijd tot stilstand. De nette dame kijkt naar haar voet en fronst. Dan eet ze met mes en vork verder van het broodje dat ik met mijn handen naar binnen zou werken. Ze laat de beker tegen haar voet liggen. Ergernis is van haar gezicht te lezen: ‘Ik laat mijn ontbijt niet verpesten door een onopgevoed kind.’ Wellicht heeft zij bewust geen kinderen of is ze blij dat haar eigen kinderen volwassen zijn of vindt ze gewoon dat kinderen niet met spullen horen te gooien. Wie ben ik om over haar te oordelen? Al is dat wel moeilijk, als ik het gezichtje van het kindje zie.

Genieten

De opa kijkt om zich heen. ‘Daar!’ wijs ik. De grootvader pakt de beker op. Hij kijkt de vrouw even aan en lijkt zich af te vragen of hij zich moet verontschuldigen. De vrouw eet quasi stoïcijns door. De opa loopt zwijgend terug naar zijn kleinkind en zet de beker op het tafelblad. Enthousiast gooit het jongetje hem opnieuw op de grond. Even kijkt hij met zijn guitige koppie mijn kant op. Ik glimlach naar hem en ben blij dat ik juist van kinderen geniet.

Lees ook: ‘Het lijkt of de zwarte kraaloogjes mij smeken om hulp’

Over Stefanie

Stefanie (49) adopteerde de kinderen van haar vriend. Tien jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.