Stefanie: even iets anders
8 september 2017
Ik heb geen zin om de komende weken alleen over mijn buik te bloggen, maar ik ontkom er vast niet helemaal aan. Het houdt mij wel bezig. Het gesprek met de gynaecoloog en oncoloog gaat mij niet in de koude kleren zitten.
Ik heb geen zin om de komende weken alleen over mijn buik te bloggen, maar ik ontkom er vast niet helemaal aan. Het houdt mij wel bezig. Het gesprek met de gynaecoloog en oncoloog gaat mij niet in de koude kleren zitten.
Duidelijkheid komt er pas tijdens de operatie. Dan wordt niet alleen mijn eierstok verwijderd, maar ook het weefsel onderzocht en mijn buik gecontroleerd. Daarna kunnen de artsen pas zeggen of het eventueel een foute boel is.
Het was een heftig gesprek waarbij allerlei enge scenario’s de revue passeerden. Terwijl het ook gewoon goedaardig kan zijn. Daar ga ik nog steeds van uit, maar om die zekerheid te hebben, moet ik vijf weken wachten. Zo druk hebben de artsen het momenteel met opereren. Vijf weken onzekerheid, buikpijn en slecht slapen. Intussen is er al een halve week om.
Ik reken momenteel zelfs in halve dagen. ‘Och, het is alweer middag,’ denk ik dan. Nu wil ik even niet met mijn buik bezig zijn. Adriana gaat voor het eerst naar groep 3. Van kleuter tot schoolkind is een hele verandering, ook al was Adriana al met lezen bezig. In groep 3 wordt veel meer van een kind verwacht en binnen de schooltijden krijgen kinderen veel minder tijd om te spelen.
Ons dochtertje speelt juist zo graag. Als het aan Adriana lag, had ze nog wel vakantie willen hebben. Toch huppelde ze op de eerste schooldag vrolijk voor ons uit. Toen ze bij het hek van de school aankwam, wachtte ze op Dirk en mij en pakte mijn hand vast.
We waren al vroeg op het grote plein aan de achterkant van de school. Niet meer het overzichtelijke kleuterpleintje aan de voorkant. Om ons heen zagen we steeds meer kinderen verschijnen. Allemaal met een ietwat afwachtende, maar nieuwsgierige en opgewonden uitdrukking op hun gezicht.
In de klas ging Adriana zelfverzekerd op een stoel in de kring van stoelen zitten. Ze zag er ontspannen uit. Dirk en ik stelden ons voor aan de splinternieuwe juffrouw. Een jonge, vrolijk ogende juffrouw. Een frisse wind.
We gaven Adriana een kus. Ze zwaaide nog en toen verlieten Dirk en ik het klaslokaal. Dirk ging naar zijn werk. Ik ging naar huis en moest even gaan zitten. Ik geloof dat ik me in tijden niet zo leeg heb gevoeld.
Stefanie (43) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 18 jaar!
