Stefanie: ‘Het ontroert me dat ze al haar euro’s aan ons besteedt’

4 december 2020

Adriana en ik hebben een sinterklaastaart gebakken en chocoladeletters gemaakt. Normaal gesproken maken we ook wel gezonde havermoutkoekjes, maar in deze tijd van het jaar mag er best wat suiker in onze baksels zitten.

‘Dit is de mooiste taart die we ooit gemaakt hebben!’ riep Adriana glunderend uit. Of het echt de mooiste is, weet ik niet. Maar we creëerden iets en dat maakt gelukkig.

Pakjesavond

Het was de bedoeling om pakjesavond dit jaar door te schuiven naar Kerst. Adriana gelooft toch al lang niet meer in de goedheiligman. Maar ze wilde wel graag Sinterklaas vieren. Het blijft een gezellig feest en cadeautjes krijgen is natuurlijk altijd leuk. De koptelefoon op Adriana’s verlanglijstje is best nuttig, maar ze vraagt ook een pluche hondje met glitteroogjes. Ze vermeldt er nadrukkelijk bij dat ze die heel graag wil hebben.

Ontroerend

Moeten we dat soort speelgoed nog wel geven? Adriana heeft al zo veel knuffeldieren. Maar dan koopt ze van haar zakgeld spontaan cadeautjes voor Dirk en mij. Het ontroert me dat ze al haar euro’s aan ons besteedt. Ze ziet er blij en trots uit. Geleid door emoties heb ik het begeerde herdershondje met glitteroogjes toch maar voor haar gekocht.

In haar schoen krijgt Adriana een piepklein aapje dat ze zelf met stiften kan opkleuren. Het bijbehorende kartonnen bedje lijkt op een luciferdoosje. Enthousiast leeg ik onze luciferdoosjes, zodat we daar een kastje en tafeltje voor het aapje van kunnen maken. En zo zijn we weer gelukzalig aan het scheppen. Ik zie hoe Adriana een prachtige wereld voor het simpele aapje creëert en er hele verhalen bij verzint.

Gelukshormonen

Behalve pakjes uitpakken, worden er morgen tevens gedichtjes voorgelezen. Adriana vertelt dat ze ook een gedichtje voor ons heeft gemaakt. Weer zie ik haar glunderen. Het maakt niet uit of je een taart bakt, een tafeltje knutselt of een gedicht schrijft; door iets te creëren komen er gelukshormonen vrij. Adriana’s geluksgevoel wordt versterkt, doordat ze haar creatie ook nog met een trots gevoel weg wil geven. Dat is al een cadeau op zich.
We hadden het best bij het aapje, de koptelefoon en het pluche hondje kunnen laten in plaats van meer cadeaus erbij te kopen. Ik wil mijn kind de waarde van het leven bijbrengen en dat impliceert niet: zo veel mogelijk bezittingen verzamelen.

Verstandig of niet, Adriana wordt morgen toch weer overladen met cadeautjes. Ach, in december mag je extra verwennen, net zoals je extra zoetigheid mag eten.

Lees ook: Stefanie: ‘Het voelt alsof we iets stiekems doen, spijbelen of zo’

Over Stefanie

Stefanie (47) adopteerde de kinderen van haar vriend. Negen jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie