Stefanie: ‘Ik dacht dat katten alleen in kinderboekjes door brandweerlieden uit bomen werden gehaald’

24 december 2020

Adriana wilde een hut met mij bouwen. Prima. Ik ben bijna de hele vakantie vrij en we gaan toch niet naar het zwembad of de bioscoop.

Hut

Badend in een zee van tijd bouwden we van lakens en dekens de grootste hut die we ooit gemaakt hebben. Daarna bevrijdden we knuffeldieren uit vallen die door stropers waren uitgezet en namen de slachtoffertjes mee naar onze veilige hut.

We hebben deze vakantie ook al met toiletrolletjes geknutseld, cakejes gebakken en voor het eerst hasselback gemaakt (iets met aardappels en kruidenboter in de oven).
Ik word blij van al die authentieke, eenvoudige bezigheden: een hut van lakens, kerstmannetjes van toiletrolletjes en watten. We moeten materiaal gebruiken dat in huis is, want zolang het geen levensmiddelen betreft, kunnen we het toch niet kopen. En dat is beter voor het milieu, de portemonnee en de creatieve geest.

Kat in de boom

Vanmiddag riep Adriana mij toen ze met buurmeisjes buiten speelde.
‘Kom! Er zit een kat in de boom. De brandweer is erbij.’
Ik schiet in een paar badslippers en ren achter mijn dochter aan. Op de hoek van de straat zie ik inderdaad een hoogwerker richting een boomtop gaan. Ik dacht dat katten alleen in kinderboekjes door brandweerlieden uit bomen werden gehaald, maar het gebeurt dus ook bij ons in de straat. Zoiets is in coronatijd natuurlijk een heel spektakel. Behalve de kinderen die zich om de bevrijdde kat dromden, hielden alle buren netjes 1,5 meter afstand.

Adriana is gelukkig onder de dertien jaar en vrij om met andere kinderen te spelen.
Ik werk tussendoor nog wat en af en toe komt er iemand op visite. Dat vind ik wel fijn. Ik houd toch niet zo van drukke feestjes waarop je nooit genoeg aandacht voor iedereen hebt.
Het zijn nu gezellig gevulde dagen. Eigenlijk ben ik best in mijn nopjes.

Eenvoud en knusheid

Adriana is al een paar avonden opgebleven. Vanavond was ze zo moe dat ze direct na het voorlezen in slaap viel.
Nu zit ik met Dirk aan de grote tafel.
Dirk is met een bouwpakket bezig en ik zit achter de laptop. Grote mokken thee staan dampend naast ons. Op de achtergrond klinkt de Top 4000 op Radio 10. Af en toe veer ik op van een mooie plaat die mij terugvoert naar zorgeloze tijden.
De kerstboom straalt in de huiskamer als zwijgende getuige van ons vredige avondje.
Eenvoud en knusheid horen bij mijn nieuwe kerstgedachte.
Fijne kerstdagen allemaal!

Lees ook: Stefanie: ‘Het voelt alsof we iets stiekems doen, spijbelen of zo’

Over Stefanie

Stefanie (47) adopteerde de kinderen van haar vriend. Negen jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.