Stefanie: ‘Mijn moederhart wint het van mijn bezwaren’

1 november 2019

Stefanie had nog zo gezegd nooit meer in een kermisattractie te gaan, maar toch laat ze zich overhalen door haar dochter.

Stefanie had nog zo gezegd nooit meer in een kermisattractie te gaan, maar toch laat ze zich overhalen door haar dochter.

‘Ik wil in de Breakdance’, zegt Adriana terwijl ze op de kleurrijke attractie afloopt. ‘Met jou!’ roept ze over haar schouder. ‘Ja maar, ik had toch gezegd dat ik niet meer…’, stamel ik. ‘Maar anders moet ik alleen’ valt Adriana mij in de rede. Ze draait zich naar mij toe en trekt een zielig gezichtje. Mijn moederhart wint het van mijn bezwaren.

Ademhalingsoefening

We zitten in een paars karretje met een veiligheidsstang voor onze buik. Het gevaarte begint te draaien. Eerst gaat het nog. Dan wordt er iets onverstaanbaars door een microfoon geroepen. Het is waarschijnlijk zoiets als: ‘Hou je vast’, want ineens draait ons bakje in grote vaart om andere bakjes heen. Mijn hoofd slingert heen en weer. Ik zie lampjes flikkeren. Geuren van rook en benzine drijven mijn neus binnen. ‘Dit is leuk!’ hoor ik Adriana roepen. Ik zeg niks terug. Om niet over mijn nek te gaan, concentreer ik mij op een ademhalingsoefening.

Geen snelle beweging

Na een heftige ritje, verlaat ik voorzichtig het plateau van de attractie. Adriana loopt kwiek voor mij uit. Langzaam volg ik haar. Ik mag geen snelle beweging met mijn hoofd maken, want dan ligt de bloemkool van gisteren op de grond. Adriana wil gelukkig wel alleen in De Bank, als ik maar blijf staan kijken. Dat wil ik wel doen, al is ‘staan’ een groot woord. Ik zoek houvast bij een hekje dat voor de zweefmolen is geplaatst. In mijn toestand is dat zeker geen reclame voor die zweefattractie.

Lees ook: Stefanie: ‘Mijn dochter wilde weten welke stoute dingen ik vroeger deed’

Een vriendinnetje

Voordat Adriana op de lange bank plaatsneemt, komt ze een schoolgenootje tegen. Ze gaat gezellig naast het meisje zitten. De bank begint te draaien. Adriana’s losse haren vliegen in rondjes voor haar gezicht. Tussen die lange blonde haren door, komt Adriana’s lachende mond steeds te voorschijn. Ondanks mijn misselijkheid, vind ik het fijn mijn dochter te zien genieten. Ik weet nog hoe heerlijk ik het als kind vond om in kermisattracties rondgeslingerd te worden. Toen kreeg ik daar juist een prettig gevoel van in mijn buik. Zo’n heerlijk gevoel moet Adriana nu ook hebben. Dat wil ik haar niet onthouden, maar de volgende keer neem ik een vriendinnetje van Adriana mee naar de kermis.

Ik wil alles voor mijn kind doen, maar soms maakt mijn moederhart het onnodig zwaar. Waarschijnlijk vindt Adriana het ook prima als ik voor een attractie blijf staan kijken, terwijl zij plezier maakt met een vriendinnetje. Misschien vindt ze dat zelfs leuker. Ik ga nooit meer in een kermisattractie… denk ik… Een moederhart is eigenwijs.

Over Stefanie
Stefanie (46) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. Acht jaar geleden kregen zij samen Adriana. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie terug.