Stefanie: nooit meer een staart in de lucht?
14 oktober 2016
De kat van Stefanie, Boeddha, gedraagt zich anders dan normaal en zijn ‘miauw’ klinkt niet meer vrolijk, eerder oorverdovend. Stefanie besluit dat Boedda naar de dierenarts moet.
De kat van Stefanie, Boeddha, gedraagt zich anders dan normaal en zijn ‘miauw’ klinkt niet meer vrolijk, eerder oorverdovend. Stefanie besluit dat Boedda naar de dierenarts moet.
Boeddha komt thuis. Normaal begroet hij ons, maar vandaag niet. Geen opgeheven kopje, een vrolijke miauw of een tevreden staart in de lucht. De staart van onze kater hangt er slap bij. Als Boeddha wil zitten, miauwt hij hard en kruipt onder de bank.
‘Wat is er?’ vragen we aan Boeddha. Hij kan het ons natuurlijk niet vertellen. Wel horen we weer die 'miauw', klinkend als een schreeuw. Het raakt mij vol in mijn hart. Er moet iets goed mis zijn.
Adriana doet haar vingers in haar oren. ‘Ik wil dat geluid niet horen', zegt ze.
Ik bel de dierenarts. Het kermen van Boeddha is aan de andere kant van de lijn hoorbaar.
‘Kom hierheen', wordt er dan ook gezegd.
Ik krijg Boeddha niet in de onhandige reismand. Dirk pakt een kartonnen doos en voorzichtig zet ik onze kat erin. Boeddha miauwt luid, maar stribbelt niet tegen. Hij voelt vast dat wij hem willen helpen.
‘Hij moet wel ademen!’ zegt Adriana.
‘Daar hoef je niet over in te zitten', antwoord ik. ‘Door een doos komt veel zuurstof naar binnen.’
Ik praat rustig tegen Adriana. Inwendig ben ik onrustig. Dirk en ik vragen ons af wat er met onze kat is gebeurd. We hebben geen wondjes gezien.
Boeddha gaat onder narcose, zodat er een röntgenfoto van hem gemaakt kan worden. Wij gaan naar de wachtkamer. Adriana kleurt een kleurplaat in, waarop een hond staat afgebeeld. Fijn dat zij zo in het kleuren opgaat en even geen zorgen lijkt te hebben.
Boeddha heeft een verschoven staartwervel. Op die plek zit de pijn. De rest van zijn staart is door beschadigde zenuwen gevoelloos geworden. Er is maar vijf procent kans dat de staart herstelt van de verlamming. Als Boeddha zijn staart niet schoon houdt of wondjes krijgt, moet de staart eraf. De zenuwen kunnen bovendien dusdanig aangetast zijn, dat Boeddha niet meer kan plassen.
‘Dan wordt het echt een triest verhaal,’ zegt de dierenarts. Dat zinnetje galmt na in mijn hoofd.
Wat is er toch gebeurd? Is er een auto over zijn staart gereden? We zullen er nooit achterkomen. Pijnstilling, antibiotica en rust, daar moet Boeddha het mee doen. De kattenstaart sleept levenloos over de grond. Af en toe miauwt Boeddha nog luid, maar hij slaapt vooral veel.
Adriana wil onze kat steeds aaien. Ik leg uit dat Boeddha rust nodig heeft, al begrijp ik Adriana goed. Actieloos afwachten is moeilijk. Boeddha richt zich instinctief op zijn rust. Wij zullen zijn voorbeeld moeten volgen.
Stefanie (43) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 18 jaar!
