Stefanie: ‘Het lijkt of overal iets negatiefs achter gezocht moet worden’

28 mei 2021

‘Ik geloof hem’, zegt mijn jongste dochter. We zien op tv hoe de zanger van het winnende Songfestival-lied onder vuur ligt over vermeend drugsgebruik.

Italiaanse band

‘Ik geloof hem’, zegt mijn jongste dochter. We zien op tv hoe de zanger van het winnende Songfestival-lied onder vuur ligt over vermeend drugsgebruik. ‘Dat is zielig voor hem’, zegt ze er achteraan. Helemaal mee eens. Ik heb dan nog geen idee of het gerucht waar is, maar het zou netter zijn, wanneer dat eerst discreet zou worden uitgezocht, alvorens het à la camera te delen. We zagen blijdschap bij de Italiaanse bandleden toen ze wonnen en leefden met hen mee. Leuk voor ze toch? Het lijkt of overal iets negatiefs achter gezocht moet worden. Ik hou niet van stemmingmakerij.

Geïnteresseerd

Het winnende liedje gaat er onder andere over dat je trots moet zijn op je eigen uniekheid en deze aan de buitenwereld mag tonen. ‘De mensen kletsen veel’, zingen ze. Toepasselijke woorden voor de situatie die een schaduw over de feeststemming dreigt te werpen. Ik versta geen Italiaans, maar vind het boeiend om uit te zoeken waar het liedje over gaat. Ook Adriana is in het Italiaans geïnteresseerd en zoekt – zonder oordeel over de grote tatoeage – mee naar de vertaling van de tekst op de borst van de leadzanger: ‘Il ballo della vita.’ Het betekent zoiets als: ‘De dans van het leven.’

Zielige mensen

Een negatieve drugstest helpt de roddel de wereld uit. ‘Dat zei ik toch’, zegt mijn jonge, pientere dochter. Zij houdt niet van smaad en vindt het zielig als mensen worden aangevallen. Dat heb ik ook. Zo zitten we samen vaak van alles sneu te vinden, klein en groot leed. Als mijn dochter mag opblijven, kijken we naar programma’s die ze leuk vindt. Ook dan vinden we mensen zielig. Het komt vanzelf naar boven. Wanneer ik in The Voice Kids tranen zie bij een kind dat niet door gaat naar de volgende ronde, vind ik dat zo verdrietig.

Emoties zijn universeel

Misschien is het narcistisch om trots te zijn wanneer je karaktertrekken van jezelf in je kind herkent. Ook al gaat het om een lastige en soms pijnlijke eigenschap. Toch vind ik het fijn dat mijn dochter opkomt voor iemand die wordt aangevallen. Zelfs als het om een stoere rockzanger gaat, die niet eens haar favoriet is en een taal spreekt die zij niet verstaat. Emoties zijn universeel, hoe stoer je ook bent, welke taal je ook spreekt. Het ontroert mij dat mijn dochter zich in de emoties van anderen kan verplaatsen.

Lees ook: ‘Een regenboom is als een droom: ongrijpbaar’

Over Stefanie

Stefanie (47) adopteerde de kinderen van haar vriend. Tien jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.