Stefanie: ‘Haar gemoed gaat vaak in pieken en dalen’

7 april 2022

‘Wat ben je mooi!’ zeg ik als we binnenkomen. Faith staat bij de deur om gasten te ontvangen. Ze glundert. Haar make-up is niet schreeuwerig, maar natuurlijker dan anders en ze draagt een zonnig tuniekje.

‘Dankjewel!’ antwoordt ze vrolijk, waarna ze haar riedeltje over de opendag aan ons opzegt. Familie of niet; we krijgen pas een knuffel, als ze haar verplichte welkomstverhaaltje heeft verteld.
Onze dochter werkt nog maar een halfjaar bij deze dagbesteding. Daarvoor had ze een andere werkplek. Daar had ze het niet meer naar haar zin. Kritisch kijken naar nieuwe mogelijkheden en eens veranderen van werkplek is goed als je ontevreden bent. Niemand hoeft in te dutten, of het nu om dagbesteding gaat of wanneer je een chirurg bent. De chirurg die mijn hand van het carpaal tunnelsyndroom afhielp, antwoordde op mijn vraag of hij deze ingreep vaak uitvoerde: ‘Ja, vandaag wel zeven keer. Ik kan het met mijn ogen dicht en wil ook wel eens iets anders.’ Het klonk gekscherend. Maar in ieder geintje zit een seintje!

Nieuwe werkplek

Faith klaagde voorheen ook. Dat was geen grapje. Ze werd er boos van. Ze kon een hoger niveau aan, zei ze en volgens mij was er meidenvenijn onder de cliënten. Ze snakte naar een andere werkomgeving en liet dat goed merken.
Vanaf dag één is ze lyrisch over deze werkplek. Het was even spannend, want haar gemoed gaat vaak in pieken en dalen. Maar nu heeft ze het er nog steeds naar haar zin. Dirk en ik waren er al een keer geweest, maar voor Adriana is het de eerste keer. Een beetje verveeld kijkt ze rond. Ze gaat niet bij de kleine kinderen aan tafel zitten kleuren. En wij staan in haar ogen alleen maar saai te praten met de begeleiding, Faith en andere cliënten.

Stralend gezicht

Jeroen herkent ons van de vorige keer en weet – dankzij zijn interesse en een fotografisch geheugen – nog steeds wanneer wij jarig zijn. Blij fladdert hij met zijn handen. Als we in de horecahoek iets drinken, komt hij er gezellig bij zitten. Adriana mag kaarsen maken en samen met Dirk een naambordje branden. Met Faith gaat ze door het leuke winkeltje, waar veel zelfgemaakte snuisterijen te koop zijn. Ik zie dat Adriana het nu ook naar haar zin heeft.
Als we weer gaan, komen er nieuwe mensen binnen. Faith pakt haar taak als gastvrouw weer keurig op. Een nieuwe werkplek en net verhuisd, wat is ze ervan opgeknapt. Haar stralende gezicht schijnt door haar nieuwe make-uplook heen.

Lees ook: ‘Verdriet over wat volgde, mag er zijn, maar we moeten verder’

Over Stefanie

Stefanie (48) adopteerde de kinderen van haar vriend. Elf jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.