Stefanie: ‘Een vertrouwensbasis is gelegd, ze heeft haar plekje gevonden’

3 maart 2022

De lach van onze dochter is terug, samen met haar praatjes en plannen. Er resten nog een paar verhuispuntjes, maar de ontlading is er. Faith heeft zelfs al in haar nieuwe woning geslapen. Ze voelt zich er veilig. Het is haar nieuwe thuis.

We zijn moe van het verhuiswerk dat zich op ons eigen werk en huishouden stapelde en dat bemoeilijkt werd door onze overprikkelde dochter. Ondanks haar stressgevoeligheid, zag ik dat ze steeds de moed vond om het opnieuw te proberen. Hoewel dat slingeren in haar gemoedstoestand voor haarzelf en ons extra belasting gaf, vond ik het toch knap dat ze zich herpakte.

Vrolijk en opgelucht

Nu zijn we vrolijk en opgelucht. Faith boent met haar zusje de douche. Ik poets de keukenkastjes. Dirk hangt de jaloezieën op. Dirk is nauwkeuriger en sneller met klussen dan ik. Ik wil het allemaal leren, maar soms moet iets gewoon klaar.
We gaan voor de laatste keer naar de oude woning van Faith. Haar sfeer is al verdwenen. Dirk draait de deur op slot en geeft de sleutel aan Faith. Zij overhandigt hem aan haar voormalige begeleiding. Ze zal de professionals die haar vijf jaar bijstonden gaan missen. Als we tijdens het afscheid van de woonlocatie een stukje taart eten, is ze dan ook in tranen. Maar via haar vriendenkring kent ze de nieuwe begeleiding al. Een vertrouwensbasis is gelegd. Ze heeft haar plekje gevonden.

Eigen woning

Dat geeft ons de rust om verder te gaan met onze eigen woning, waar achterstallig onderhoud in zit. Intussen hebben we al een paar grote klussen aangepakt, maar er moet nog veel gebeuren. Toch verbetert de woning langzaamaan en ben ik trots op wat we al hebben gedaan. Het volgende punt is een draagconstructie in een muur die hersteld moet worden. Daarna kunnen we de woonkamer gaan verven. Dan zullen we de warmte van ons thuis laten spreken door mooie kleuren. Ik heb de afgelopen tijd een klein beetje ervaring opgedaan door de verhuizing van onze dochter en wil samen met Dirk iets moois van onze eigen woning maken, want we vergeten wel eens dat we er zelf ook nog zijn.

Lees ook: ”Ik red me wel,’ had ik cool gezegd, maar wat als ik het verpest?’

Over Stefanie

Stefanie (48) adopteerde de kinderen van haar vriend. Tien jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.