Stefanie: ‘Er waren problemen met sommige van onze adoptiekinderen’

20 januari 2022

Als ik aan ons huis denk, denk ik aan het liedje Our house in the middle of the street van de Britse ska-popband Madness. De jonge generatie kent dat liedje in een vrije Nederlandse vertaling uit de commercial van een telecombedrijf. Een veilig jeugdsentiment.

Al straalt de oeroude videoclip van de nutty bandleden ook cynisme uit.

‘Mengelmoes van lief en leed’

Wij wonen in het midden van een rijtje in een uitgeleefd koophuis. We zijn er niet met de vier oudste kinderen gestart, maar zij hebben er wel jaren gewoond, totdat ze uitvlogen. Het klinkt doodnormaal. Dat was het niet. Er waren problemen met sommige van onze adoptiekinderen. Toch was het een mengelmoes van lief en leed. De komst van onze jongste dochter liet dit huis stralen. Er kwamen vriendjes en vriendinnetjes van de oudste kinderen over de vloer. ’s Morgens stonden de gevulde broodbakjes klaar en op zaterdagavond chips met cola. Het beschadigde laminaat herinnert aan een boos adoptiekind dat er serviesgoed op stukgooide. Geuren van Dirks heerlijke maaltijden, mijn te lang gebakken koekjes en wasgoed dat overal hing, vulden het toch al volle huis. De kat brak zijn staart in ‘the middle of the street’ en gaat – inmiddels bejaard – staartloos door het leven. Het liedje Ozewiezewoze versmolt zich met met Skinny Love. In het plaatje Lion in the morning sun, dat op iedereen een aanstekelijke uitwerking heeft, vonden onze twee generaties kinderen elkaar.

Huis opknappen

Er was geen tijd en geld om het huis op te knappen. Nu is het rustiger en we hebben gespaard. Onze dakgoten zijn intussen vervangen en de kozijnen op de bovenverdieping zijn vernieuwd. De keuken en badkamer moeten ooit nog, maar ons huis is een thuis. De angsten die ik vroeger over de adoptiekinderen had zijn verdwenen en grotendeels verwerkt. Warme en schrijnende herinneringen zullen blijven. Hoe het ook is gegaan, de volwassen kinderen hebben allemaal een plekje. De jongste adoptiedochter staat voor een verhuizing van de ene begeleid wonen plek naar de andere. Ze heeft er zin in. Onze oudste dochter heeft samen met haar vriend een gezellig, modern huis. Ze komt graag thuis. ‘Ik heb meegedaan met een prijsvraag en kan een keuken winnen,’ vertelt ze. ‘Als ik die win, geef ik hem aan jullie.’ Voor haar voelde ons huis als thuis en dat zal altijd zo blijven. Ik hoop niet dat ze de keuken wint. Zo’n groot cadeau kunnen we niet aannemen. We hebben haar liefde, dankbaarheid en vanzelfsprekendheid al ontvangen. Dat zijn de grootste geschenken die er bestaan.

Lees ook: ”Jij komt voor het caviaprobleem’, groet de trimster mij’

Over Stefanie

Stefanie (48) adopteerde de kinderen van haar vriend. Tien jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.