Stefanie: radio aan
1 september 2017
Adriana gaat voor het eerst logeren. Tot vandaag wilde ze nergens slapen zonder Dirk en mij. Nu mag ze met haar vriendinnetje en haar opa en oma mee naar de camping.
Adriana gaat voor het eerst logeren. Tot vandaag wilde ze nergens slapen zonder Dirk en mij. Nu mag ze met haar vriendinnetje en haar opa en oma mee naar de camping.
‘Als het niet lukt, dan halen we je op hoor', zei ik nog, maar Adriana antwoordde: ‘Ik ben geen peuter meer.’ Ze was vastberaden om deze keer echt een nachtje zonder ons te slapen.
Ik zwaai Adriana uit. Ze blaast heel veel kusjes naar mij toe. Dan verdwijnt de auto waarmee Adriana is opgehaald om de bocht.
'Het wachten op de buikoperatie duurt lang'
Het is nog vroeg. Dirk en Christianne zijn aan het werk. Ik ga op de bank zitten en leg mijn hoofd tegen het kussen dat ik van het bed mee naar beneden heb genomen. In mijn buik voel ik steken. Ik ben heel moe en sluit mijn ogen. Het wachten op de buikoperatie duurt lang. Nu ik nergens naartoe ga en niets doe, staat mijn leven stil.
Als mijn energieke dochtertje om me heen speelt, gebeurt er iets en zie ik groei. Nu is er niemand om mij heen en voel ik vooral de steken in mijn buik. Kort geleden haalde de tijd me nog in en hobbelde ik daar met al mijn bezigheden achteraan.
Ik wil zo snel mogelijk geopereerd worden en weten of het binnenin mijn buik goedaardig is. Dan kan ik herstellen en weer achter mijn bezigheden aan hollen.
Een appje. Het is een foto van Adriana en haar vriendinnetje in het campingzwembad. Adriana heeft het fijn. Met mij komt het weer goed, daar heb ik vertrouwen in. Dirk komt vanmiddag weer thuis. Ik voel me niet eenzaam. Toch doe ik de radio aan. Niet alleen voor de muziek, maar ook om geluiden om me heen te horen.
Ik wist niet dat ik dit in me had. Meestal voel ik me juist gelukkig als het zo stil is dat ik de klok hoor tikken. Het vertrouwde geluid uit mijn jeugd. Nadat mijn beide ouders overleden waren, heb ik de klok uit mijn ouderlijk huis meegenomen. Vaak komt het geluid van de klok niet boven de dagelijkse geluiden uit of heb ik het zo druk, dat ik me er niet bewust van ben. Maar nu is het tikken van de klok niet voldoende. Ik wil leven om me heen horen. Vind ik mezelf zielig? Misschien. Maar dat gaat wel weer over hoor.
Stefanie (43) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 18 jaar!
