Stefanie: ‘Na tien jaar stop ik met blogs schrijven voor Vriendin’

30 december 2022

Na tien jaar met veel plezier blogs voor Vriendin geschreven te hebben, stop ik ermee. Ik heb inspiratie genoeg om nog tien jaar door te gaan, maar wil mij volledig richten op het schrijven van kinderverhalen.

Nu ik dit type, voelt het droevig. Maar ik kijk tevreden terug op de ruim 500 blogs die ik geschreven heb. In het begin schreef ik enorme lappen tekst, die ik in een blog van zo’n 400 woorden moest gieten. Een valkuil bij schrijven is vaak dat je te veel (mooie) woorden wilt gebruiken. Ik heb vlotter leren schrijven. Ook heb ik veel over mezelf en mijn naasten geleerd. Schrijven is voor mij ontdekken. Wanneer ik iets opschrijf, kan ik beter relativeren en ben ik empathischer.

Geen goed of fout

Toen ik met bloggen begon, woonden alle kinderen nog thuis. Ik kon toen niet bedenken dat we als gezin door een dal zouden gaan en sommige contacten niet goed zouden gaan lopen.
We zijn uit het dal gekropen en de volwassen kinderen zijn uitgevlogen. Iedereen heeft zijn of haar eigen weg gevonden. Sommige contacten zijn zelfs inniger geworden. Niet alles gaat zoals ik zou willen, maar er is geen goed of fout.

Schrijven maakt me milder naar anderen toe, maar ook naar mezelf. We doen allemaal op onze eigen manier ons best. Het is begrijpelijk dat een groot gezin met aangenomen kinderen soms stroef kan lopen. Dat mag. En er is ook zoveel moois uit ons gezin voortgekomen. Het gaat om liefde, accepteren en loslaten. Daardoor kom je tot een fijner leven. Schrijven helpt mij daarbij.

Passie

Bovenal is schrijven een passie van mij, net als kinderen een passie zijn. Ik kan mij geen leven voorstellen zonder kinderen om mij heen en bedenk graag verhalen voor hen. Wat genoot ik van het verhaal over pratende sprinkhanen dat ik samen met mijn jongste dochter bedacht. Het werd steeds grappiger en ging maar door. Inspiratie stopt nooit. Juist door vaak te schrijven, krijg je er meer van.

Droom volgen

Vrije tijd is wel schaars. Ook is het moeilijk om op een reguliere manier een kinderboek uit te geven. Als ik dat echt wil, zal ik mij daarop moeten focussen en wie weet…
Om mijn droom te volgen, moet ik keuzes maken. Ook als ik daarvoor iets moet opofferen.
Ik kijk met een warm gevoel terug op het bloggen, had een fijn contact met de redactie en kreeg leuke reacties op mijn blogs. Lieve Vriendin en lezers, bedankt voor deze mogelijkheid. Zonder jullie had het niet gekund. Een heel gelukkig 2023 toegewenst en wie weet tot ziens!

Lees ook: ‘Ik voel een lichte spanning opkomen. Waarom doe ik dit?’

Over Stefanie

Stefanie (49) adopteerde de kinderen van haar vriend. Tien jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.