Stefanie: ‘De tweede lockdown is best pittig’
13 januari 2021
Er staat een negen op het getuigschrift dat ik na het afronden van de cursus Kinderverhalen schrijven heb ontvangen. Ik ben blij met het resultaat.
Boek
Maar als ik alle hoofdstukken die ik voor mijn kinderboek heb gemaakt achter elkaar plaats en er een prachtig geheel verschijnt, ben ik toch niet tevreden. Ik vind mijn 27.273 woorden aan de magere kant.
‘Middle grade’ boeken (voor de leeftijd van 10 tot 14 jaar) bevatten gemiddeld 25.000 – 40.000 woorden. Ik schrijf voor jonge tieners. Gebrek aan ideeën heb ik niet. Er zit zelfs al een tweede deel van het verhaal in mijn hoofd. Een paar extra hoofdstukken aan mijn schrijfwerk toevoegen lukt best, 2021 is nog jong en mijn boek is bijna af…
Tweede lockdown
Maar de tweede lockdown is best pittig, al durf ik niet te klagen, want het gaat goed met ons thuis.
Als ik thuis werk, begin ik vroeg om tijd te reserveren, zodat ik Adriana tussendoor bij haar huiswerk kan helpen. Wanneer ik mijn taken niet af krijg, werk ik ’s avonds nog even door.
Tot zo ver gaat het prima. Maar zo gauw ik Adriana naar bed breng en even bij haar ga liggen, val ik in slaap. Dan word ik rond tienen hondsmoe wakker, drink beneden met Dirk een kopje thee om vervolgens weer te gaan slapen.
Als het een paar dagen zo gaat, moet ik een onprettig gevoel onderdrukken, omdat ik niet aan mijn verhaal heb geschreven.
Eén met de personages
Vandaag ben ik vrij. Adriana is klaar met haar huiswerk en speelt intussen met een vriendinnetje.
Het huis is tamelijk netjes en ik heb het avondeten voorbereid.
Ik ga achter mijn laptop zitten. Zodra mijn vingers het toetsenbord raken, stromen de woorden naar buiten. Ik voel alles van mij afglijden: teleurstelling, omdat mijn boek toch nog niet klaar is en ik te weinig tijd en rust heb om te schrijven. Schuldgevoel, omdat ik eigenlijk niets te klagen heb tijdens deze lockdown.
Terwijl ik schrijf, gaan mijn gedachtes niet over mezelf. Ik treed uit de werkelijkheid en voel mij één met mijn personages. Ik wil hen essentiële lessen over de nuances in het leven meegeven.
Zelf heb ik ook een les geleerd: verwaarloos nooit je droom! Ook al is het druk of vind je dat je geen tijd voor jezelf verdient, zelfs als je denkt dat je beter kunt gaan slapen. Je droom zal je energie geven, zodat alle andere taken in je leven lichter worden.
Lees ook: ‘Soms bekruipt mij een onbestemd, akelig en mistroostig gevoel’
Over Stefanie
Stefanie (47) adopteerde de kinderen van haar vriend. Negen jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.