Stefanie: ”Zullen we vogels tellen?’, vraagt Adriana’

4 februari 2021

Vorige week hielp ik Adriana met haar huiswerk. Ze moest vragen beantwoorden over een nieuwsitem. Onderuit hangend las ze de bijbehorende tekst.

Tuinvogeltelling

Halverwege het stuk, dat over de Tuinvogeltelling ging, veerde ze op.
‘Zullen wij dat ook doen?’ stelde ze voor.
Ik had wel eens van de Tuinvogeltelling gehoord, maar dankzij Adriana drong het pas tot mij door dat het leuk is om daar zelf aan deel te nemen.

Op de teldag maakt Adriana mij wakker. ‘Zullen we vogels tellen?’ vraagt ze.
Het is nog schemerig. Toch hoor ik al vogels zingen als ik de kat naar buiten laat. ´De kat naar buiten laten’ is misschien niet de beste actie wanneer je vogels gaat tellen, maar gelukkig wil onze kater al gauw terug naar binnen.
Stoelen naar het raam gedraaid, voetjes op de verwarming, formulier met de 25 meest voorkomende tuinvogels op schoot en tellen maar!

De eerste vijf minuten landt er nog geen musje in onze tuin. Daarom gooi ik stukjes brood op het platte dak van de schuur. Al gauw cirkelt er een groepje meeuwen boven het dak. We tellen er vijf die daadwerkelijk neerstrijken. Ik kom niet verder dan ‘meeuw,’ maar er blijken allerlei soorten meeuwen te zijn. En als er eindelijk een musje verschijnt, weet ik niet of we huis- of heggenmus moeten invullen.
In een half uur tellen we: 2 eksters, drie koolmezen (of pimpelmezen), 2 merels, 2 huismussen (of heggenmussen) en vijf meeuwen.

‘Vaker dit soort dingen doen’

‘We moeten vaker dit soort dingen met Adriana doen,’ zeg ik tegen Dirk.
Ik geef te weinig liefde voor de natuur door aan mijn dochter. Misschien heb ik niet genoeg verstand van moederaarde om iets van haar schoonheid door te geven. Maar ik kan in ieder geval de telling aan de Vogelbescherming doorgeven.

Op de website zie ik dat er 198.179 deelnemers waren. Door de lockdown hebben er zelfs meer mensen meegedaan dan anders. Fijn dat velen gehoor gaven aan een gebaar richting de natuur of gewoon meededen aan een positieve bezigheid. Het heeft iets onschuldigs. Ik word blij als mensen zoiets doen, alsof het bevestigt dat er veel gewone mensen zijn die geen kwaad in de zin hebben. Ik waarschuw Adriana wel eens voor het gevaar in de mens, maar toch geef ik haar mee dat de meeste mensen goed zijn.
Wellicht heb ik even weinig verstand van mensen als van vogels, maar ik weet zeker dat positieve bezigheden bijdragen aan een fijnere wereld.

Lees ook: Stefanie: ‘Adoptie kan goed gaan, maar ook gepaard gaan met verdriet’

Over Stefanie

Stefanie (47) adopteerde de kinderen van haar vriend. Negen jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.