Stefanie: ”Moet je kijken wat ik vind!’ roep ik’

8 december 2022

Nadat we in de troep hebben gezeten vanwege nieuwe leidingen, gaan we grondig door het huis. Mijn partner en ik zijn fanatieke poetsers.

Nu doe ik er een schepje bovenop. Mandjes met zakjes en rollen aluminiumfolie zet ik normaal gesproken alleen even aan de kant, als ik ga schoonmaken. Deze keer controleer ik de inhoud; gebruiken we de spulletjes nog of kunnen ze weg? Potjes kruiden check ik op houdbaarheidsdatum en dat geldt ook voor pakken bloem, granola en Brinta. Zelfs de bestekladen gaan op de schop. Waarom zitten daar al jaren dingen in die we nooit gebruiken, maar wel elke keer schoonmaken? Wat heb je aan rietjes in vreemde vormen die je nooit gebruikt? Hoeveel flessenopeners heb je nodig?

Aftandse voorwerpen gooi ik weg en goede (soms zelfs nooit gebruikte) attributen stop ik in een mandje en verhuis ze naar zolder. Ik wil van de zolder geen rommelhok maken, maar goede dingen weggooien is zonde.

Complete reep

Zo, die cornflaks of pops of wat het ook maar zijn, kunnen weg. Daar wordt nooit meer van gegeten. Ik steek mijn hand in het pak om de losse zak eruit te halen. Hè, wat is dit? Er komt een complete reep chocolade uit. 01-06-2023, die kunnen we nog opeten. In het mandje met zakjes en rollen vind ik een Snicker en in een vergeten pannetje zit nog een reep. Maar wat er uit de Wedgwood schaal van mijn moeder komt, spant de kroon: ‘Moet je kijken wat ik vind!’ roep ik naar mijn jongste dochter. Ik laat een zakje paaseitjes tussen mijn duim en wijsvinger voor haar gezicht bungelen. De houdbaarheidsdatum is nog lang niet verstreken.

Chocolade verstoppen

We hebben er een voorraad chocolade bij! Ik had alles zelf verstopt, maar was deze lekkernijen vergeten. Ik lijk mijn moeder wel. Zij verstopte de chocolaatjes ook. Ik vond ze altijd, maar het was een drempel om verstopte chocolade op te eten. Dat vond ik zielig voor mijn moeder. Ze zei eens: ‘Ik dacht dat ik nog een reep chocolade had.’
‘Die ligt achter de hapjespan,’ antwoordde ik, want die had ik natuurlijk al lang gezien.
Ik ben een enorme zoetekauw. Chocolade was voorheen onveilig voor mij. Maar ik heb de knop omgezet. Sinds een paar jaar neem ik alleen in het weekend chocolade. Nu verstop ik het voor man en kind die ook van chocolade houden. Maathouden is lastig. Ook voor mij nog, al is die knop om. Maar nu is het weekend, dus: ‘Wie wil er paaseitjes? Ze smaken heerlijk bij de kerstkransjes.’

Lees ook: ‘Ik moet toch ook gewoon zwaar werk kunnen doen?’

Over Stefanie

Stefanie (49) adopteerde de kinderen van haar vriend. Tien jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.