Stefanie: ‘Was het wel een goed idee om hier te gaan zitten?’

7 augustus 2020

“Weer een klein geluksmomentje in deze coronavakantie. Voor 69 cent per stuk koop ik vier weckpotjes. Ik kan de glazen potjes die we hadden niet meer vinden.”

“Daar maakten Adriana en ik trifles in; van die heerlijke toetjes, opgebouwd uit laagjes. Maar waar die potjes nu zijn… Ja, er staat nog één op Adriana’s kamer met schelpjes uit Texel erin.”

Blijdschap

“We hoeven geen ingewikkelde trifles te maken of naar het strand te gaan om schelpjes te zoeken. Ik vul de potjes dit keer met Griekse yoghurt en verse aardbeien. Dan schenk ik er een beetje siroop bij en kijk door het glas hoe het zijn weg vindt langs de yoghurt. Ik sluit de potjes en bind er met raffiatouw een lepeltje aan vast. Mijn hart maakt een sprongetje van blijdschap.”

Picknick compleet

“Nu de rest van de picknick nog: sneeën koek met roomboter, stukjes appel en flesjes water. Ook pak ik de laatste punt kwarktaart die in de koelkast staat. In gedachten zie ik Winnie de Poeh met zijn vriendjes en een stuk bosbessentaart op een kleedje zitten. Hoewel Adriana de Winnie de Poeh fase al lang gepasseerd is, geldt dat idyllische plaatje voor elke leeftijd. Nu nog een kleed en een geruite theedoek en de picknick is compleet.”

Rustig plekje

“Adriana en ik fietsen naar een parkje en zoeken een rustig plekje om de lekkernijen op het kleed uit te kunnen stallen. We klimmen de heuvel op die een centrale plek in het park inneemt. Gezellig, dat stukje roze taart met twee vorkjes erbij en de weckpotjes met hun rood met witte inhoud. Yoghurt met aardbeien smaakt extra lekker in de buitenlucht. We bladeren ontspannen in meegebrachte tijdschriften.”

Scherpe wietgeur

“Het wordt steeds drukker. Ondanks het gele coronawaarschuwingsbord vormen jongeren groepjes in het dal. Als er een paar jongens halverwege de heuvel komen, prikkelt een scherpe wietgeur mijn neus en er klinkt muziek. Was het wel een goed idee om hier te gaan zitten? vraag ik mij somber af.”

Geluk is simpel

“Maar Adriana tekent ongestoord verder in een notebook en ik kijk nog eens naar de vrolijke weckpotjes. Zij lieten mijn hart een sprongetje maken. Geluk bepaal je voor 40% zelf met je gedrag en manier van denken. Dus ik kan de weckpotjes nog honderden keren vullen en kies ervoor niet te oordelen over jongeren die ons verder niet lastigvallen. Geluk is simpel. Je hoeft alleen je gedrag en gedachten er een beetje op aan te passen.”

Over Stefanie

Stefanie (46) adopteerde de kinderen van haar vriend. Negen jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie