Stefanie: ‘Wat een werk! En wat ben ik een amateur!’
7 oktober 2022
Een eigen huis is nooit af. Dat weet iedere huiseigenaar. Wij waren al lang blij toen wij ruim 15 jaar gelden überhaupt een huis konden kopen, midden in onze tropenjaren met weinig tijd en geld.
Nu hebben we gespaard en is ons huishouden vier personen gekrompen. Toch blijft het druk en moeten we financiële keuzes maken. De woning verbetert langzaam, maar elk jaar gaan we erop vooruit. Toch zit het huis mij soms op mijn nek. Ik wil wel klussen, maar ben van nature geen klusser en heb vaak bevestiging nodig. Doe ik het wel goed?
Energiezuinig
Het huis moet nu ook energiezuinig gemaakt worden. Er zijn intussen zonnepanelen en boven hebben we nieuwe kozijnen en dubbel glas. Beneden zijn de dubbele ramen erg oud. Qua energiezuinigheid is er nog genoeg winst te behalen. Onze gordijnen hangen voor de verwarming, waardoor er warmte verloren zal gaan. Laat ik het inkorten maar voor mijn rekening nemen. Mijn partner kan goed klussen, zelfs gordijnen verstellen of stoelhoezen naaien, maar hij heeft het al zo druk met extra werken. En er moet nog zo veel meer aan het huis gebeuren. Op mijn vrije dag voel ik me soms schuldig, omdat mijn partner dan aan het werk is en ’s avonds ook nog huishoudelijke taken doet. Nu heb ik een nuttige klus.
Gordijnen
Van de naaicursus die ik ooit volgde, is weinig blijven hangen en ik zie er een beetje tegenop. Toch zet ik mezelf ertoe. Hoe moet ik beginnen? Eerst meet ik hoeveel centimeter eraf moet. Daarna spreid ik één gordijn uit over de vloer. Eens kijken, 48 centimeter omvouwen, dan spelden zetten. Als ik alle vier de gordijnen heb gespeld, hang ik ze weer op, om te kijken of ze gelijk zijn. Dan begin ik opnieuw bij nummer 1, meet waar de zoom moet komen en trek daar een streep met kleermakerskrijt. Ik rijg een rand, zodat ik het omgevouwen teveel aan stof, boven de krijtstreep, kan afknippen. Wat een werk! En wat ben ik een amateur!
‘Netjes hoor!’
Na veel gemorrel krijg ik mijn oude naaimachine aan de praat. Eerst naai ik voorzichtig, dan sneller. Ik volg de blauwe krijtlijn en hoor het monotone snorren van de naaimachine. Het werkt rustgevend. Na vier gordijnen ben ik helemaal zen.
Verbaasd staar ik naar de gekortwiekte gordijnen voor de ramen. Heb ik dat gedaan? Netjes hoor! Eigenlijk was het best leuk (als ik de opstartproblemen en het geklungel niet meereken).
Telkens wanneer we een klus afstrepen – hoe klein ook – geeft dat een goed gevoel. Er moet nog veel gebeuren, maar we houden de moed erin.
Lees ook: ‘Ik heb geen feest gegeven, maar ben uitgeblust’
Over Stefanie
Stefanie (49) adopteerde de kinderen van haar vriend. Elf jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.
