Stefanie: weggooien

3 maart 2017

Stefanie wil speelgoed van Adriana weggooien. Ze heeft gewoonweg te veel. Ze pakt het voorzichtig aan, want Adriana weet precies wat ze heeft.

Stefanie wil speelgoed van Adriana weggooien. Ze heeft gewoonweg te veel. Ze pakt het voorzichtig aan, want Adriana weet precies wat ze heeft.

Ik zit in het kleine kamertje. Angstvallig knijp ik de vuilniszak dicht. Komt Adriana eraan? Nee, toch niet. Het oude kamertje van Nico is nu Adriana’s speelkamertje. Het is er een behoorlijke puinhoop. Volgende week, als Adriana jarig is, zal er nog meer speelgoed bijkomen. Er moet juist ruimte gecreëerd worden voor een caviakooi. Er is zo veel speelgoed!

In de hal staat een prachtige, antieke kast, maar als je de deuren opent, puilt hij uit met spelletjes, tekenspullen, muziekinstrumentjes, prinsessenattributen, knikkers en bakjes met prularia. Ik moet voorzichtig zijn met weggooien, want Adriana weet precies wat ze heeft. Het poppenhuis, knutseltafeltje en de kinderboeken staan gezellig in de woonkamer, maar boven hebben we te veel speelgoed: knuffeldieren, poppen en bakken met Lego en Playmobil. En dan vind je door het hele huis ook nog kleipoppetjes, tekeningen en andere knutselwerkjes.

Ik ben flink opgeschoten. In de grote koffiebus zitten geen prulletjes meer, maar alleen poppenkleertjes. De plankjes op het kamertje zijn gerangschikt: een Lego plank, een plank met kleipoppetjes en één met Adriana’s Frozen-verzameling. De poppenbox is geen rommelbox meer. Er zitten nu twee mooi aangeklede poppen in. De vloer ligt nog bezaaid met overgebleven spulletjes. Wat moet ik ermee?

Met mijn nagels knijp ik een ballon kapot en gooi hem in de vuilniszak. Gespannen luister ik of Adriana eraan komt. Er zit ook een kapotte, pluche vogel in de zak. Een stumper zonder ogen, maar ja, weggooien…  Adriana zou medelijden met de vogel krijgen, de ton met poppenkleertjes over de kop gooien en daarin een nestje voor het arme dier maken. Ik probeer me niet aan spullen te hechten, maar wil dat bij Adriana niet forceren. Zij heeft tijd nodig om te ervaren dat ze er best zonder kan. Ik heb wel moeite om dingen met emotionele waarde weg te doen. De meeste tekeningen van Adriana bewaar ik. Als ik wel tekeningen weggooi, voel ik een steek in mijn buik.

Adriana komt boven. Ze kijkt het kamertje rond.
‘Weet je waarom ik aan het opruimen ben?’ vraag ik. ‘Wie komen hier?’
‘De cavia’s!’ roept Adriana. Ze weet al dat ze die zal krijgen.
‘Dan kunnen ze hier ook eens loslopen', zeg ik. Al kletsend loop ik naar de overloop en zet de vuilniszak achter de wasmand. Als Adriana ernaar vraagt, zal ik eerlijk antwoord geven. Als ze niets zegt, gooi ik de zak straks – met pijn in mijn hart – in de container.

Stefanie (43) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 18 jaar!