Trea’s vriendin Petra (59) overleed door longkanker
26 februari 2024
Het verlies van een dierbare is ongelooflijk verdrietig. Over hem of haar praten, kan soms helpen. Wie was degene die overleed en wat is zijn/haar verhaal? Deze week vertelt Trea (54) over haar lieve vriendin Petra. Na een lang ziekbed overleed zij op 15 november 2021.
Trea: “Petra en ik leerden elkaar in 1988 kennen op het werk. Ik was achttien, zij 25 jaar en eigenlijk hadden we in het begin helemaal geen goede klik. We werkten bij het ziekenfonds en Petra vond haar baan erg leuk. Dit in tegenstelling tot mij. Ik was nog heel jong en wist niet zo goed wat ik wilde in mijn leven. Petra vond ik maar saai en zij vond mij op haar beurt stom. In het begin was er dus niet echt een klik tussen ons. Totdat we na een aantal jaar tegelijk zwanger waren. Zij van haar tweede kindje en ik van mijn oudste dochter. Hierdoor leerden we elkaar op een andere manier kennen en het bleek dat we het toch heel goed konden vinden met elkaar. Zo werden we vriendinnen en dat is vanaf dat moment nooit meer overgegaan.”
Longkanker
“In 2017 kwam Petra erachter dat ze longkanker had. Ze liep al een tijdje rond met vage klachten, zoals pijnlijke gewrichten, en in eerste instantie werd er aan reuma gedacht. Verschillende onderzoeken konden dit echter niet bevestigen. Daarom werd Petra verder onderzocht en uiteindelijk werd er bij haar longkanker vastgesteld.”
Optimistisch
“Natuurlijk was dit enorm schrikken. Hoewel de kanker behandeld kon worden, was Petra zich ervan bewust dat de overlevingskans bij longkanker lager is dan bij andere kankersoorten. Ze was erg verdrietig door het nieuws, maar kon ook heel snel de knop omzetten. Zo was ze, altijd optimistisch en positief. Vastberaden zei ze dat ze ervoor ging.”
Weer terug
“De eerste jaren leek het na een operatie en chemokuren beter te gaan. De tumor was weg en na een half jaar werd Petra schoon verklaard. Wel kreeg ze om de zoveel tijd controles. Helaas kwam de kanker op een gegeven moment terug in één van haar ribben. Zo ging het steeds. Dan was het op de ene plek weg en popte het op een andere plek weer op. In haar longen, in haar ribben, hart en hersenen; allemaal plekken waarvan je denkt: dit is niet goed.”
Nooit boos
“Ondanks deze ups en downs stond Petra ongelooflijk sterk in haar schoenen. Voor alle mensen om haar heen was ze heel sterk en positief. Hierdoor maakte ze het voor ons net iets minder moeilijk. Ik kon ook overal met haar over praten en heb haar nooit boos gezien. Wel was ze vaak verdrietig en moe, vooral als ze weer een zwaar behandeltraject in moest. Toch zei ze altijd: we gaan er weer voor.”
Levensverhaal
“Toen het duidelijk werd dat Petra niet meer kon genezen, wilde ze graag haar levensverhaal op papier zetten. Niet alleen voor haar man en twee kinderen, maar ook voor haar kleindochter die toen nog twee jaar was.
Omdat ik schrijver ben, heb ik haar hiermee geholpen. Iedere week ging ik bij Petra op bezoek en interviewde haar over alles wat ze had meegemaakt. Petra dacht dat ze niet zo’n interessant leven had, maar als schrijver weet ik dat iedereen een verhaal heeft. Voor mij was het dus heel bijzonder om samen met Petra in haar leven te duiken. Ik leerde haar hierdoor nog beter kennen en ik vond ook dat onze hechte band er nog sterker door werd.”
Eer
“Een boek schrijven is veel werk en Petra voelde zich daarom naar mij toe soms best bezwaard. Hoewel ik dat ergens wel begreep, zag ik het helemaal niet als een last. Ik deed het juist met heel veel liefde. Dat zij mij dit belangrijke werk toevertrouwde, voelde voor mij als een grote eer.”
Persoonlijke boodschap
“Gelukkig konden we haar levensverhaal op tijd af maken. We hebben het in een kleine oplage in boekvorm laten drukken en Petra heeft het zelf aan al haar dierbaren kunnen geven. Voorin het boek schreef ze voor iedereen een persoonlijke boodschap. Heel mooi vond ik dat.”
Lief
“Petra was een erg zorgzame vrouw. Zo nam ze meerdere keren tijdelijk mensen in haar huis, omdat zij op dat moment zorg of een woonplek nodig hadden. Daarnaast kon Petra altijd heel eerlijk zijn. Soms tot het botte af. Dan flapte ze er iets uit zonder er over na te denken en daarmee joeg ze ook weleens iemand in het harnas. Maar onder die directheid zat een heel lieve Petra. Ze veroordeelde nooit iemand en wilde altijd helpen.”
Humor
“Ik vond het echt bewonderenswaardig hoe Petra met haar ziekte omging. Ze was er heel open over en stond voor iedereen klaar die afscheid van haar wilde nemen. Daarnaast had ze ook veel humor. Dan stelde ze bijvoorbeeld voor om een wandeling te maken en zei ze daarbij: “Want ik heb kanker en als je kanker hebt, krijg je altijd je zin.” Daar moesten we samen hard om lachen. Het maakte het wat luchtiger allemaal.”
Geloof
“Helaas overleed Petra op 15 november 2021. Over haar overlijden hadden we regelmatig gepraat. Dankzij haar man was ze met het geloof in aanraking gekomen. Ze ging met enige regelmaat naar de kerk en vond het een heel mooi idee dat er een leven na de dood was. Ze geloofde dat ook, maar twijfelde ergens wel. Want wat er als niks was? Toch hield ze zich vast aan haar geloof. Op haar sterfdag wilde ze haar mooiste jurk aan. ‘Dan kan ik daarin dansen’, zei ze. Dansen was namelijk iets wat ze heel graag deed.”
Gemis
‘Het is ruim twee jaar geleden dat Petra overleed. Inmiddels is ze twee kleinkinderen rijker, maar helaas heeft ze hen nooit gekend. Net als mijn kleindochter. Nu ik sinds kort ook oma ben, mis ik Petra nog meer. Ik weet hoeveel ze ervan genoot dat ze oma was en ik had dit heel graag met haar gedeeld. Het blijft verdrietig dat ze er niet meer is, maar ik gun haar ook haar rust die ze zo heeft verdiend.”
Tekst: Renée Brouwer
Foto: Eigen beeld
