Veronique: ‘Mijn zoontje zag me zoenen met zijn meester’

19 mei 2023

Veronique (36) was al een tijdje gecharmeerd van de meester van haar zoon Boris (5). Op de zomerborrel zoende ze met hem. Tot haar grote schrik betrapte Boris hen.

“Vanochtend bij het ontbijt begon Boris er weer over. Terwijl ik dacht dat het was gelukt het voorval luchtig voor te spiegelen, vroeg hij vanuit het niets: ‘Mama, ga jij trouwen met meester Hans?’ Ik forceerde een lachbui en zei: ‘Nee joh, natuurlijk niet! Je weet toch dat hij al is getrouwd? Het was gewoon een knuffel, doe niet zo gek.’ Boris knikte ernstig en at zijn boterham verder op. Ik liep naar de koelkast. Ondertussen stond het huilen me nader dan het lachen. Ik had gehoopt dat Boris het alweer was vergeten. Maar ook al is hij pas vijf, hij voelt precies aan dat er iets raars is voorgevallen tussen zijn meester en mij. En dat klopt. Boris betrapte ons tijdens een tongzoen.”

Een illusie armer

“Boris’ vader en ik zijn uit elkaar gegaan toen Boris nog maar twee jaar was. Ik dacht dat we een gelukkig gezinnetje waren, droomde zelfs van een tweede kind. Helaas had mijn ex andere plannen. Op een dag pakte hij zijn spullen en trok zonder er veel woorden aan vuil te maken in bij een vrouwelijke collega. Alsof onze relatie nooit iets had voorgesteld. Dat hij zo onverschillig tegen mij deed, vond ik erg. Maar wat nog meer pijn deed, is dat hij zich ook niet meer om Boris bekommerde. Dat had ik niet van hem verwacht. Hij is zelf opgegroeid zonder vader en zei altijd dat hij het anders wilde doen. Nu verdween hij zomaar.”

Beschadigd vertrouwen

“Gelukkig heb ik veel steun aan mijn ouders en zussen. Vooral mijn zus Merel is goud waard. Zij woont in de buurt, heeft zelf ook kinderen en Boris kan altijd bij haar terecht. Net als ik. Daar ben ik blij mee, want het alleenstaande ouderschap valt me best zwaar. Zo had ik het me niet voorgesteld. Ik vind het vooral erg dat ik mijlpalen en zorgen over Boris niet kan delen. Toch red ik het. Vooral dankzij Boris zelf. Het is een fantastisch jongetje, ik hou zo veel van hem. Als ik hem zie stralen, weet ik weer waarvoor ik het allemaal doe. Het eerste jaar na het vertrek van mijn ex stond mijn hoofd niet naar andere mannen. Mijn vertrouwen was zo beschadigd dat ik niemand meer durfde toe te laten. Toch ben ik gaan daten. Ik heb een tijdje een vriend gehad en voelde toen weer hoe fijn het is om je leven met iemand te delen. Ook Boris mocht hem graag. Helaas bleken we toch te verschillend. Jammer, maar deze ervaring gaf me wel weer het vertrouwen dat er tóch leuke mannen bestaan.”

Leuke man

“Ook Boris’ meester Hans vond ik een leuke man. Ik ken hem al langer, omdat ik overblijfmoeder ben. Ik vond Hans lief en betrokken en ik was blij dat Boris dit jaar bij hem in de klas kwam. Ik voelde me veilig bij hem en durfde daarom bepaalde gevoelige dingen te bespreken. Zo heb ik het niet breed. Boris loopt vaak in afdankertjes van Merels kinderen. Dat zijn nog prima kleren, toch maak ik me soms zorgen dat Boris gepest kan worden, omdat hij niet het nieuwste van het nieuwste draagt. Met Hans durfde ik die zorgen te delen en hij beloofde een oogje in het zeil te houden. Hij zei dat ik hem altijd mocht bellen als er iets aan de hand was. Dat heb ik een paar keer gedaan. Bij die gesprekken deelde Hans ook persoonlijke dingen met mij. Dat zijn huwelijk niet zo soepel liep, bijvoorbeeld. De liefde tussen hem en zijn vrouw is over. Maar hij zei ook dat hij er voor zijn kinderen wil zijn en alleen al om die reden nooit wil scheiden.”

Met andere ogen

“Een half jaar geleden stond er een gesprek over Boris gepland met Hans. Eerder die dag had ik gehoord dat Boris’ vader een kind zou krijgen met zijn nieuwe vriendin, en ik voelde me labiel. Toen ik hoorde dat Boris soms wat teruggetrokken gedrag vertoont in de klas, barstte ik in huilen uit. Hans stond op, ging op zijn hurken naast me zitten en sloeg zijn arm om me heen. Dat was zo fijn, zo troostend, dat ik me even stevig aan hem vastklampte. Zonder bijbedoelingen, maar het was wel intiem. Toen ik daarna thuiskwam, bleef het moment door mijn hoofd spoken. Zou hij elke moeder zo vastpakken? Of deed hij dat alleen bij mij? Waarom had hij me eigenlijk verteld over zijn relatieproblemen? Was dat een hint? Toen ik hem de dag erna weer zag, bekeek ik hem met andere ogen. Ik zag niet alleen hoe vriendelijk hij deed, maar ook hoe knap hij was. En hoe lief hij naar me lachte. Té lief, eigenlijk. Flirtend, bijna. Ik kon er niets aan doen: hij bleef de hele dag door mijn hoofd spoken. En de weken erna ook. Om hem wat langer te zien, bracht ik Boris ’s morgens extra vroeg. Als ik overblijfdienst had, hoopte ik steeds dat ik met hem zou kunnen praten. En als ik Boris ophaalde van school bleef ik vaak even plakken. Hij leek dat maar al te gezellig te vinden. Wat ik hiermee wilde, wist ik niet goed. Hans was tenslotte getrouwd. En het is niets voor mij om in een huwelijk te stoken. Maar het was gewoon fijn om bij hem in de buurt te zijn.”

Lees ook: Sylvia verliet haar man voor haar minnaar, maar kreeg spijt

Brutale blikken

“En toen kwam de zomerborrel, vlak voor de vakantie. Voor leraren en ouders die meehelpen op school. Wie kinderen had, kon die natuurlijk meebrengen. Ik had Boris feestelijk aangekleed en ook zelf mijn mooiste jurk aangetrokken. Mijn haar zat goed en ik was tot in de puntjes opgemaakt. Een tikje overdreven misschien, maar hé, het was bijna vakantie! Terwijl ik met andere ouders praatte, hield ik Hans vanuit mijn ooghoeken in de gaten. Brutaler dan anders. En hij keek vaak terug. We lachten veel naar elkaar en soms zochten we elkaar op. Gewoon, even kletsen, net als anders. Toch voelde het níét gewoon. Er hing iets in de lucht.”

Zoenen in de garderobe

“Het feest was bijna afgelopen toen ik besloot de jassen te halen. Ik keek waar Boris was, die vermaakte zich prima met de andere kinderen. Dus liep ik in mijn eentje naar de garderobe. Toen ik daar was, dook Hans plotseling achter me op. Hij vroeg wat ik in de zomer ging doen. Ik vertelde dat ik die met mijn ouders en zussen zou doorbrengen Hij keek me aan, ik keek terug. We zeiden niets. Toen stonden we ineens te zoenen. Of hij begon of ik, durf ik niet te zeggen. Het gebeurde gewoon. En ik vergat alles om me heen. De ouders die er nog waren, de kinderen die rondliepen. Hans ook, denk ik. Dat moet wel. Want voor hem was dit pas echt gevaarlijk. Ik ben ‘maar’ een overblijfmoeder. Hij is de meester. En getrouwd, dat weet iedereen. Gelukkig werden we niet betrapt door een van de ouders. Maar wat er wél gebeurde, was net zo erg. Plotseling hoorde ik de stem van Boris achter ons. ‘Mama, gaan we naar huis?’ en, direct daarna: ‘Wat zijn jullie aan het doen?’ Geschrokken draaide ik me om naar mijn zoon. Hij stond pal achter ons.  Hoelang had hij al staan kijken? ‘Ik neem gewoon afscheid van meester Hans’, zei ik vlug. ‘Omdat het bijna vakantie is, gaf ik hem een zoen. Je weet toch dat iedereen dat dan doet?’ Ik vond het goed geïmproviseerd van mezelf, maar Boris leek niet overtuigd en rende weg. ‘Ik praat wel met hem’, zei ik tegen Hans, greep onze jassen en haastte me achter Boris aan. Als hij maar niets tegen de andere kinderen zei! Hij stond me op te wachten bij de deur, met zijn hoofd naar beneden.”

Lees ook: Een hekel aan kussen in het openbaar? Dit zegt het over je persoonlijkheid

Gewoon een knuffel

“We gingen weg en hoewel ik me een bedrieger voelde, deed ik alsof er niets aan de hand was. Ik kletste gezellig tegen Boris en deed alsof ik niet merkte dat hij heel stil was. Tot hij vroeg: ‘Wat deden jij en meester Hans nou?’ Opnieuw zei ik dat het niets bijzonders was, gewoon een knuffel. Hij bleef stil, pas ’s avonds ontdooide hij. Alles leek even twee dagen normaal. Tot hij op tv twee mensen zag tongzoenen. ‘Dat deden jij en meester Hans ook’, zei hij. ‘Nee joh’, ontkende ik weer. Van schrik werd ik ook boos en zei ik dat hij zich niet van alles in zijn hoofd moest halen. En dat hij niet mocht liegen. Ook niet bij de familie! Toen hij in bed lag, heb ik zitten huilen. Ik vond het vreselijk dat ik zo tegen hem had gedaan. Maar het moest wel. Dat vond Hans ook, wist ik inmiddels. De avond na de zoen appte hij me: ‘Laten we dit snel vergeten’, schreef hij alleen. ‘Zorg jij ervoor dat Boris dat ook doet?’ Verder niets, er kon nog geen ‘groetjes’ of ‘hoe voel je je nu’ vanaf. Dat kwetste me. Wij hadden toch een bijzondere band? Waarom deed hij nu zo koel? Ik hoopte dat hij me zou bellen, de dagen erna. Maar het bleef stil. Ik wist dus dat ik niets van hem hoefde te verwachten.”

Vervelende nasmaak

“Zenuwachtig heb ik de vakantie doorstaan. Ik was continu bang dat Boris iets zou zeggen. Als hij er tegen mijn familie over begon, zou hij dat op school vast ook doen. Maar gelukkig: hij hield zijn mond. Tot vanmorgen leek het onderwerp afgesloten. Ik dacht al bijna dat ik opgelucht kon ademhalen. Tot Boris dus ineens vroeg of meester Hans en ik gaan trouwen. Ik kon wel huilen. Hij is het nog steeds niet vergeten. Dat is straks als hij naar school gaat echt niet anders. Boos durf ik niet meer te worden, bang dat hij er dan alleen nog maar extra aan blijft denken. Ik vind het ook niet eerlijk tegenover hem. Want hij heeft natuurlijk gewoon gelijk! Ik zie op tegen de eerste schooldag na de kerstvakantie. Als Boris zijn mond voorbijpraat, gaat het de hele school door, dat kan ik nu al voorspellen. Wat zal ik me schamen. En wat moet ik dan tegen Hans zeggen? Ik kijk er sowieso niet naar uit om hem weer te zien. Het was dom van me om met hem te flirten.  Maar ik heb ook een vervelende nasmaak overgehouden aan zijn gedrag. Ik ben er van overtuigd dat hij ergens op uit was. En dat hij nu terugschrikt, omdat we zijn betrapt. Ik vind het niet respectvol naar mij toe. Nee, Hans is voor mij door de mand gevallen. Toch wens ik hem geen huwelijksproblemen toe. Dus ik hoop dat dit met een sisser afloopt.”

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.