Vivienne: ‘Zijn geflirt is onschuldig, maar ik word er gek van’

28 februari 2024

Vivienne (29) weet dat haar man Bo (33) graag complimenten uitdeelt. Maar sinds hij een nieuwe baan heeft, flirt hij erop los. “Ik word misselijk als ik eraan denk hoe hij bij de vrouwen de populaire man uithangt.”

Vivienne: “In principe maakt mijn man Bo geen onderscheid. Jong, oud, dun, dik, knap of minder aantrekkelijk: hij flirt met iedereen. De bloemiste complimenteert hij met haar ‘mooie bossen en blossen’, bij de bakkersvrouw ruikt alles ‘heerlijk, inclusief zijzelf’ en de moeders op het schoolplein én hun kinderen worden door Bo allemaal hartelijk goedemorgen gewenst. Tot voor kort kon ik daar wel mee leven. Het hoort nou eenmaal bij zijn spontane, innemende karakter. Het sierde hem. Mijn moeder is niet voor niets dol op haar schoonzoon: hij ziet meteen dat ze naar de kapper is geweest of twee kilo is afgevallen. Ook mijn halfzusjes vinden Bo te gek, want hun zwager is bij elke belangrijke sportwedstrijd aanwezig en is hun grootste supporter. Maar sinds vorige zomer trek ik zijn geflirt niet meer. En ook al zegt iedereen dat ik er niks achter moet zoeken, ik vind het vreselijk. Laat nu een ander maar eens complimenten uitdelen. Ik wil zijn aandacht voor mezelf!”

Verschrikking

“Sinds augustus vorig jaar werkt Bo in het onderwijs. Als zij-instromer kon hij, vanuit het bedrijfsleven, meester worden op een basisschool. Een hartewens van hem. Hij wilde altijd al naar de pabo, maar om allerlei redenen koos hij toch voor een economiestudie. Een vriend van ons, die directeur is op een basisschool, wist uit eerdere gesprekken dat Bo een baan als meester wilde. Hij vertelde over een vacature die was vrijgekomen op zijn school en vroeg of Bo interesse had. Bo twijfelde niet: dit moest hij doen. Financieel was het wel even slikken, want hij verdient nu bijna vijfhonderd euro minder dan op kantoor. Dat hebben we deels gecompenseerd doordat ik twaalf uur meer ben gaan werkenen we het kinderdagverblijf konden opzeggen. Bo heeft zo veel vrije uren gekregen door het continurooster op school, dat hij ’s middags de zorg van Kiki, onze dochter van drie, op zich kan nemen. Mijn moeder vult de ontbrekende uren in.”

Allemaal leuke vrouwen

“Ik heb er een vrolijkere man aan overgehouden. Het werk past bij hem en hij is altijd vrolijk: de ideale ‘Mees Kees’. De kinderen van groep vijf vinden hem fantastisch. Naast de directeur is hij de enige man op school, wat hem mateloos populair maakt. Maar dus óók bij de moeders en zijn collega’s. Allemaal leuke vrouwen. En dat is mijn probleem. Waar hij tot voor kort met mannen op een afdeling zat en hij op zijn werk hooguit met de koffiedame en de receptioniste flirtte, zijn het nu allemaal juffen van 22 tot 25 jaar. Vaak gaat hij ’s avonds nog naar een werkbespreking, of blijft hij op maandag, mijn vrije dag, langer hangen op school. Volgens Bo om nakijkwerk te doen, maar het zit me niet lekker.

Een tijd geleden heb ik zijn collega’s ontmoet tijdens een werkuitje en toen schrok ik: ze waren heel jong en uitbundig. We gingen bowlen en steengrillen en de hele avond hingen er vrouwen om zijn nek. Bo was met iedereen aan het lachen, praten en flirten. Ik zat er verloren bij. Af en toe kwam Bo wel naar mij toe en gaf me dan een kus, maar hij zat in een ander bowlingteam en was veel te druk met zijn spel en collega’s. De meesten hadden geen partner mee, maar een vriendin. Nóg meer vrouwen, wat een verschrikking. Ik zat de hele avond in mijn uppie naast de directeur en zijn vrouw, met wie Bo en ik goed bevriend zijn. Zij moesten alleen maar lachen om Bo, complimenteerden hem met zijn enthousiasme en noemden hem een aanwinst voor het team.”

Volkomen onschuldig

“Ik geloof niet dat mijn man vreemdgaat. Dat wil zeggen, ik heb geen bewijs. Maar hij zoekt wel de grenzen op. Soms gaat hij zelfs over het randje. Tenminste, dat vind ik. Zo heeft hij met zijn collega’s een groepsapp, waarin dagelijks berichten over en weer vliegen. Die lees ik stiekem als hij ’s morgens staat te douchen. Elke keer word ik verdrietig van zijn berichtjes. Bo noemt zijn collega’s standaard ‘schatje’, ‘lieverd’ of ‘knapperd’. En de appjes gaan niet alleen over zaken die op school spelen, maar ook over privézaken. Die collega’s van hem zijn over het algemeen single. Bo informeert geregeld naar hun dates en geeft ook advies. Zelf vertelt hij bijna niets over ons. En als hij al iets persoonlijks vertelt, gaat het over zijn vrijgezellenbestaan: de tijd voordat hij mij leerde kennen. Ook dat geeft me geen lekker gevoel, alsof hij zich voor ons schaamt. Ik lees ook regelmatig iets als: ‘Ik zal je morgen wel even bijles geven in het omgaan met mannen’, gevolgd door een blozende smiley. Ik kan hem natuurlijk niet vertellen dat ik achter zijn rug zijn appjes lees en dat die me vreselijk storen, maar ik heb weleens geprobeerd zijn flirterige gedrag te bespreken en dan vooral mijn problemen ermee. Maar Bo wuift alles weg. Ik hoef me nergens zorgen om te maken. Zijn opmerkingen en complimenten zijn volkomen onschuldig. Hij is stapel op mij en Kiki, en zou ons nooit pijn willen doen of kwijtraken. Ik moet daarom niks achter zijn gedrag zoeken. Hij wil echt alleen maar aardig zijn. Met opmerkingen als ‘Wat zit je haar goed’, ‘Wat zie je er weer lekker uit vandaag’ of ‘Ik zou het wel weten als ik jonger was geweest’ heeft hij geen enkele bijbedoeling. Zijn gekke praat naar vrouwen, zowel oud als jong, is puur vriendschappelijk, zweert hij.”

Opgebiecht

“Bo geeft toe dat zijn opmerkingen weleens anders opgevat kunnen worden. Toevallig zat ik laatst naast hem op de bank, toen hij ’s avonds werd gebeld door een collega. Ik kon alles verstaan, want ze sprak luid. Ze belde hem op een idioot tijdstip: om half elf. Meestal is er iets ergs aan de hand als mensen dan nog bellen. Deze collega voelde zich ineens zo depri, dat ze even een goed gesprek wilde voeren met iemand die ze vertrouwde. Dat was haar fijne collegaatje Bo. Vervolgens praatte ze honderduit over haar moeizame relatie met mannen. Ze had overduidelijk te veel gedronken en raaskalde maar wat. Ik werd bozer en bozer. Waarom belde ze Bo? Zoek een vriendin om je hart bij uit te storten! Uiteindelijk vroeg ze Bo zelfs brutaal of hij nog even langs wilde komen. Dat heeft hij gelukkig geweigerd. Hij poeierde haar netjes af, zei dat hij haar de volgende ochtend wel op school zou spreken en dat hij nu gezellig bij zijn vrouw op de bank bleef. Ik geloof dat de boodschap toen wel overkwam. Ze hing abrupt op. De volgende dag kwam ze naar hem toe om haar excuses aan te bieden. Ze biechtte op dat ze een beetje verliefd op hem aan het worden was en ze had gehoopt dat dat wederzijds zou zijn. Dat vertelde Bo me toen hij thuiskwam. Hij gaf toe dat hij misschien iets te amicaal was geweest en bovendien niet duidelijk genoeg. Ik was boos op hem: zie je nou wel! Dat hij het me eerlijk vertelde, stelde me wel een beetje gerust, maar ik vind het nog steeds geen prettig idee dat hij zo ongelofelijk flirt op zijn werk.”

Jaloers

“Begin juli hebben we altijd een feestweek in het dorp. Daar zie ik nu al enorm tegenop. Voorgaande jaren ging ik misschien één of twee keer een avond mee met Bo, want ik had geen zin elke avond oppas te moeten regelen voor een hoop bier en gebral. Toen vond ik het al niet leuk dat Bo alles en iedereen gedag zoende en de hele avond slap stond te ouwehoeren met jan en alleman. Nu hij op de dorpsschool werkt, zal het flauwe gedoe straks alleen maar erger zijn. Ik word er nu al misselijk van als ik eraan denk hoe populair hij dan doet en hoe andere vrouwen op hem zullen reageren. Zeker met een slok op. Maar niet meegaan vind ik nog erger, want wat doet hij als ik er niet bij ben? Misschien zet hij mij dan voor schut doordat kennissen van ons zien hoe hij dan de populaire man uithangt bij de vrouwen. Ik heb geen zin in roddels. Eigenlijk komt hij overal mee weg. Als ik mijn moeder, zussen of vriendinnen vertel hoe ik ermee zit dat Bo zo flirt, hoor ik altijd dat ik me niet druk moet maken. Volgens hen is het onschuldig en is hij stapeldol op mij. Maar ik denk dat ze dat zeggen omdat hij het net zo hard bij hen doet en zij zijn aandacht gewoon te leuk vinden. Mijn halfzusjes zijn zeventien en negentien jaar, knap, en ze turnen allebei op hoog niveau. Ze zien er geweldig uit: afgetraind en strak. Elke keer als hij die meiden ziet, maakt Bo een opmerking over hun mooie lichamen. Hoe kinderachtig het ook klinkt: ik ben jaloers op mijn zusjes. Soms is het echt onschuldig, maar soms is het kwetsend: ‘Jeetje, als ik jonger was geweest had ik toch even getwijfeld wie van de drie zussen ik zou uitkiezen.’ Volgens hem grappig bedoeld, maar het steekt me vreselijk. Zeker nu ik niet meer in maatje 40 pas, zie ik het als een indirecte aanval op mij.”

Zelfbewust worden

“Ik denk dat veel van mijn onzekerheid te maken heeft met mijn uiterlijk. Op dit moment ben ik een stuk dikker dan ik zou willen zijn. Tijdens de zwangerschap van Kiki ben ik 27 kilo aangekomen, daarvan plakken er nog veertien op mijn heupen en buik. Ik lijn en loop me suf, maar het lukt me maar niet die laatste kilo’s eraf te trainen. Met die extra kilo’s voel ik me minder aantrekkelijk dan voorheen. Bo zegt dat hij me nog steeds even knap vindt, maar ik merk dat hij een stuk minder attent is dan vroeger. Ik hoor nooit meer dat hij me er sexy vindt uitzien. Ik zie het zelf ook: mijn broeken zitten te strak en mijn leuke zomerjurkjes pas ik niet meer. Bo zou het liefst een tweede kind willen, maar de gedachte dat ik dan weer zo verschrikkelijk veel zal aankomen, houdt me tegen. Het is misschien oppervlakkig dat ik een tweede kind om deze reden uitstel, want ik gun Kiki ook een broertje of zusje. Maar als ik straks weer tonnetjerond ben, heb ik er nóg meer moeite mee dat Bo zo’n flirt is. Ik moet eerst maar eens tien kilo zien af te vallen voordat ik aan een tweede zwangerschap durf te beginnen. Bo zegt vaak hoe onaantrekkelijk hij onzekere vrouwen vindt. Ik weet ook dat ik hem eerder van me afstoot dan naar me toe trek als ik hem vertel hoe ik met zijn gedrag worstel. Ik snap dat onzekerheid afstotelijk is. Ik zou liever die zelfbewuste vrouw zijn uit het begin van onze relatie, die lekker in haar vel zat, maar hoe kan ik het ombuigen? Ik denk dat we in een vicieuze cirkel zitten. Door zijn gedrag word ik steeds onzekerder, ga ik meer emo-eten en vervolgens weer meer letten op zijn gedrag. Er moet iets veranderen, want zo kom ik er nooit uit. Maar hoe, dat weet ik niet.”

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.