Vlak voor Loeki’s bevalling brandt haar zaak af

1 november 2022

Begin oktober dit jaar was het eindelijk zover voor Loeki (34). Ze ging met ruim 37 weken met zwangerschapsverlof en liet het brunchrestaurant dat ze samen met haar neef runt, in goede handen achter. Helaas werd haar grootste nachtmerrie werkelijkheid toen ze twee weken later werd gebeld met slecht nieuws. “Alles waren we in twee jaar tijd zo hard voor hadden gewerkt, was weg.”

Loeki: “Het gebeurde op een zaterdagochtend. Nadat ik wakker was geworden, waggelde ik met mijn dikke buik naar de keuken voor een lekker kopje koffie. Ik was inmiddels 38 weken en 6 dagen zwanger, dus het zou niet lang meer duren totdat de baby er was. Vandaar dat ik tweeënhalve week daarvoor eindelijk met zwangerschapsverlof was gegaan. Eigenlijk werd dat al vanaf 34 weken aangeraden, maar omdat ik alles goed wilde regelen met mijn zaak, stopte ik bewust wat later met werken. Best lastig voor mij, want het liefst houd ik alle touwtjes graag in handen. Gelukkig had ik een fijne vervanger gevonden die mijn taken in het brunchrestaurant kon overnemen. Mijn neef zou bovendien alles in de gaten houden, dus ik ging met een goed gevoel mijn verlof in. Totdat ik op 15 oktober aan de keukentafel mijn telefoon checkte…”

Allemaal berichtjes

“Tot mijn grote verbazing had ik heel veel appjes. Terwijl ik Whatsapp opende, zag ik een berichtje van een vriendin die boven mijn brunchrestaurant woonde. ‘Waar ben je?’ schreef ze. ‘Ik zit hier te huilen, ik vind het zo erg. Als er iets is wat ik kan doen…’ Verward las ik meteen het berichtje dat mijn neef naar me had gestuurd. Zo schreef hij: ‘Er is iets heel erg gebeurd. Het brunchrestaurant is afgebrand. Weet nog geen details, maar het is erg. Bel me.’ Meteen voelde ik de paniek in mijn keel. Wat was er in hemelsnaam gebeurd?”

Groot drama

“Samen met mijn vriend belde ik mijn neef. Hij vertelde dat onze zaak helemaal was afgebrand. Er stonden nog wel wat spullen, maar alles had veel rook- en roetschade. De brandweer was blijkbaar rond 01:15 uur gealarmeerd en een half uur later stond de politie bij mijn neef op de stoep. Ze vroegen of hij één van de eigenaren van ons brunchrestaurant was en brachten hem met zwaailichten al naar de brand.
Ik schrok me kapot toen ik het hoorde. Terwijl ik ’s nachts sliep, had zich een heel groot drama afgespeeld. En we hadden er niks aan kunnen doen.”

Machteloos

“Nadat ik mijn neef ophing, moest ik heel hard huilen. Alles waren we in twee jaar tijd zo hard voor hadden gewerkt, was weg. We waren middenin coronatijd opengegaan en hadden sindsdien twee lockdowns overleefd. Dankzij een fijn en stabiel team was het altijd een feestje om te werken in het brunchrestaurant. Deze zomer gingen we zelfs zo goed dat ik met een gerust hart met verlof kon gaan. En opeens was alles verwoest. Ik kon het gewoon niet geloven en voelde me ontzettend machteloos. Ik stond op het punt om te bevallen en kon gewoon niks doen.”

Doordringende brandlucht

“Omdat ik middenin de stad woon en geen auto heb, haalde mijn neef me op. Samen met mijn vriend gingen we naar de zaak en toen ik daar was, bekeek ik hoogzwanger het restaurant. Alles was helemaal zwart en de doordringende brandlucht kroop bij de drempel al meteen in mijn neus. De stank was zo heftig dat ik niet verder naar binnen ging. Die benauwde lucht leek me allesbehalve goed voor mijn kindje.”

Geen oorzaak

“Terwijl we stonden te kijken, kwamen er allerlei buurtbewoners naar ons toe. Ze vroegen wat er gebeurd was en hoe de brand was ontstaan, maar helaas had ik daar geen antwoorden op. De brandweer had nog geen duidelijke aanwijzing kunnen vinden, dus we moesten zelf ook nog wachten op de oorzaak.”

Niet volledig verzekerd

“Pas na het weekend kon er iemand komen van de verzekering. Hij (en een contra expert die we zelf in de arm hadden genomen) stelde dat onze zaak total loss was. We mochten proberen of we nog iets konden redden, maar beide mannen gaven het weinig kans.
Hoewel mijn neef en ik dachten dat we goed verzekerd waren, bleek dat toch niet helemaal het geval te zijn. Zo waren we wel verzekerd voor schade aan goederen en inventaris, maar bijvoorbeeld niet voor bedrijfsschade. Hierbij kun je denken aan lopende kosten, zoals het salaris van onze werknemers en huur van het pand. Toen ik dat hoorde, was ik vooral boos op mezelf. Hoe kwam het dat we niet beter verzekerd waren? Ik dacht dat we alles goed geregeld hadden.
Pas later besefte ik dat mijn neef en ik destijds bewuste keuzes hadden gemaakt over de verzekering. Omdat we geen gas en frituur gebruiken en alle elektra regelmatig gekeurd werd, was de kans op een brand klein. Daarom leek het ons ook niet nodig om ons volledig te verzekeren. Tja, hadden we dat nou maar wel gedaan…”

Vooruitkijken

“Inmiddels zijn we een aantal weken verder en we wachten nog steeds op de oorzaak van de brand en wat voor schadebedrag er door de verzekering zal worden uitgekeerd. Omdat onze vaste lasten ook gewoon doorgaan, zijn we een crowdfunding gestart. We hopen in het eerste kwartaal van 2023 weer open te kunnen, maar voor nu probeer ik me vooral op mijn aankomende bevalling te richten. Zo ben ik momenteel bijna 41 weken zwanger. In overleg met mijn verloskundige geef ik mijn kindje nog even de tijd om zelf te komen en anders gaan we binnenkort beginnen met strippen. Ik vind het heel spannend allemaal, maar merk ook dat ik in mijn hoofd nog erg bij mijn brunchrestaurant zit. Daarom laat ik alles maar zoveel mogelijk over me heen komen en probeer ik vooral vooruit te denken. Over een half jaar sta ik hopelijk weer in de zaak en ligt mijn kindje lekker in een hoekje te slapen in de kinderwagen. Daar ga ik tenminste vanuit!”

Benieuwd naar Loeki’s crowdfunding? Je vindt hem hier.

Tekst: Renée Brouwer
Fotograaf: privébezit en Joshua Bolwerk

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een abonnement op Vriendin.