Hennie wordt gestalkt door de vrouw van haar eenmalige minnaar

3 mei 2022

Hennie (37) beleeft een spannende avond met Ron. Ze denkt dat hij single is, maar de volgende ochtend heeft ze plotseling zijn woedende vrouw aan de telefoon. “En nu bedreigt en achtervolgt ze me. Ze is continu in mijn buurt.”

Hennie: “Het moment dat ik Ron ontmoette, herinner ik me nog als de dag van gisteren. Ik haalde mijn dochter Fleur (toen 4) van school. Zoals altijd kwam ze in volle vaart naar me toe rennen om te vertellen wat ze vandaag allemaal had gedaan. Halverwege het schoolplein riep een vriendinnetje haar. Ze keek om en botste met grote vaart tegen een vader aan, haar elleboog vol tegen zijn been. Ik kende daar nog niet iedereen en deze vader had ik niet eerder gezien. Ik haastte me naar hem toe om mijn excuses aan te bieden. Half voorovergebogen wrijvend over de pijnlijke plek zei hij dat het wel ging. Vooral uit beleefdheid, denk ik. Fleur kroop achter mijn benen. Daarna keek hij me aan, gaf me een hand en zei: ‘Ik ben trouwens Ron. Die pijn trekt wel weer weg, hoewel een drankje met mij wel zou helpen…’ Ik schoot in de lach. Ik was overrompeld door het feit dat hij me zo snel op date vroeg, maar ik vond het wel leuk. Hij had een vriendelijk gezicht en een mooie lach. Er gebeurde gewoon wat tussen ons. Niet dat ik meteen kriebels in mijn buik kreeg, maar ik was wel nieuwsgierig naar hem. En als hij in zo’n korte tijd kon beslissen dat hij een drankje met me wilde drinken, zag hij vast ook iets in mij. Wat had ik te verliezen? Zo vaak kwam ik niet een leuke man tegen. Daarom nodigde ik hem die avond uit om een drankje te komen drinken.”

Geen seconde getwijfeld

“Toen ik die avond Fleur in bed had gelegd en de deurbel ging, was ik zenuwachtig. Het was al zo lang geleden dat er een man over de vloer was geweest. Maar toen we eenmaal met een wijntje op de bank zaten, voelde het goed. Onze gesprekken liepen vanzelf, hij was grappig en charmant. Hij vertelde honderduit over zijn dochter Sterre, een paar jaar ouder dan Fleur. Hij vroeg ook naar mijn liefdesleven, waarop ik antwoordde dat dat bar weinig inhield. Toen ik hem vroeg naar de moeder van Sterre, zei hij dat het ‘ingewikkeld’ was. Hij wilde er niet te veel woorden aan vuil maken, dat was ze niet waard. Achteraf kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan, maar op dat moment kwam het niet in me op om door te vragen. Geen seconde heb ik de mogelijkheid overwogen dat hij getrouwd was. De manier waarop hij sprak over de moeder van zijn dochter: alles leek erop dat ze uit elkaar waren. Naarmate de avond vorderde, begon Ron steeds meer te flirten. Ik liet het gebeuren. Ik vond zijn aandacht fijn en het was gezellig om eens een man om me heen te hebben die geïnteresseerd was in mij. Toen ik de keuken in liep voor een nieuwe fl es wijn, voelde ik ineens een hand op mijn heup. Ron was achter me aan gelopen. Hij pakte me vast en zoende me. Het voelde heerlijk weer geliefd te worden door een man. We gingen naar mijn slaapkamer en beleefden een intense vrijpartij. Ik genoot van de manier waarop hij me zoende en aanraakte.”

Lees ook: ‘Ik heb een vriend, maar hou ook nog van mijn ex-minnaar’

Iets mis

“Midden in de nacht werd ik wakker van Rons gevloek. Ik keek op de klok en zag dat het twee uur was. Ron stond gehaast zijn broek op te hijsen. Het enige wat hij zei, was: ‘Verdomme, ik moet naar huis!’ Ik vroeg of er iets mis was. Hij zei van niet, maar dat hij nu naar huis moest vanwege Sterre. Voordat ik verder kon vragen, was hij de deur al uit. Ik vond het maar vreemd, maar dacht dat er misschien wel een oppas thuis zat te wachten. De volgende ochtend ging de telefoon. Ik nam op en had mijn naam nog amper uitgesproken of ik hoorde al de ene beschuldiging na de andere. Ik was een del en weet ik wat allemaal meer. Hoe had ik het in mijn hoofd gehaald met mijn poten aan haar man te komen? Ik had geen flauw idee wat er gebeurde. Ik vroeg wat dit moest voorstellen en wie ik aan de lijn had. Toen begon de stortvloed pas. ‘Je spreekt met Ingrid, de vrouw van Ron, de man met wie jij het bed in bent gedoken!’ Wie dacht ik wel niet dat ik was? Ik had met háár man lopen flikflooien! Zodra ik besefte wat er aan de hand was, probeerde ik haar ervan te overtuigen dat ik echt niets wist van hun huwelijk. Ik zei dat ze bij Ron moest zijn, niet bij mij. Ik wist hier niks van. Maar veel kans om me te verklaren kreeg ik niet. ‘Hier ga je spijt van krijgen’, riep ze. En ze hing op. Ik was verbijsterd. Werd ik nu echt gebeld door de vrouw van de man met wie ik net het bed had gedeeld? Heel even moest ik erom lachen, maar al snel werd ik boos. Op Ron. Ik voelde me belazerd. Ik had durven zweren dat er een klik was tussen ons was, de vorige avond. Alles had zo intens gevoeld, maar voor hem was het blijkbaar maar een slippertje. Stiekem had ik zelfs gehoopt op een vervolg. Dat dat niet zou gebeuren, was na dit telefoontje wel duidelijk.”

Hysterisch schreeuwen

“Maar dat niet alleen. Toen ik die middag thuiskwam, bleek dat Rons vrouw de daad bij het woord voegde. Toen ik mijn fiets voor het huis zette, hoorde ik een autodeur achter me dichtslaan. Ik draaide me om en zag een vrouw op me af komen. Ze begon hysterisch tegen me te schreeuwen. Ik wist meteen: dit moet Ingrid zijn. Ze zei dat ze niet kon begrijpen waar ik het gore lef vandaan haalde om haar man te verleiden. Ik had hun huwelijk kapotgemaakt. Of ik dat wel wist. En ze dreigde: ‘Dit zal je bezuren!’ Natuurlijk probeerde ik haar ervan te overtuigen dat het onzin was. Ik zei dat ik echt niet wist dat Ron getrouwd was en dat ze het maar met elkaar moesten uitzoeken. Waarom was dit mijn probleem? Maar steeds als ik haar mijn kant van het verhaal vertelde, werd ze woester. Dacht ik nou echt dat ze dat zou geloven? Ze kende mijn soort vrouwen wel: met iemands man het bed induiken en vervolgens de vermoorde onschuld uithangen. Ze zei: ‘Je kunt het allemaal ontkennen, maar reken maar dat jij je dit nog heel lang blijft herinneren.’ Ze stapte in haar auto en was weg. Wat was ik boos! Wat deed dat mens bij mijn huis? Dat ze gestoord was, leek me duidelijk. Maar ik werd ook bang. Ik had geen flauw idee wat ze van plan was. Misschien wilde ze me wel wat aandoen. En wat had Ron haar verteld? Blijkbaar had hij mij als schuldige aangewezen toen ze ontdekte dat hij vreemdging. Wat een lafaard! Ik belde mijn vriendin Anja om uitvoerig verslag te doen van wat er zojuist was gebeurd. Ze zei dat ik hem moest bellen om uitleg te vragen, maar ik had zijn telefoonnummer niet. We waren het erover eens dat bij hem langsgaan nu een heel slecht idee zou zijn. Ingrid was nu boos, maar dat zou wel zakken. Anja adviseerde me het te laten rusten. Ingrid zou vast wel bij zinnen komen.”

Lees ook: ‘De ex-vrouw van mijn vriend is onze buurvrouw’

Boos en bang

“De eerste dagen was het rustig. Ik hoopte dat Ron en Ingrid dingen hadden uitgepraat of dat ze gewoon uit elkaar zouden gaan. Dat ze gekalmeerd was. Ik begreep ook best dat ze in eerste instantie boos was op mij. Het is toch makkelijker om de vrouw met wie je man vreemdgaat iets kwalijk te nemen dan hem zelf. Maar helaas, ze bleef mij zien als schuldige. Er lagen om de haverklap briefjes in mijn brievenbus met dreigementen en scheldwoorden. Er werd continu anoniem gebeld en als ik dan opnam, werd er opgehangen. Steeds vaker zag ik haar auto in de buurt. Als ik naar de supermarkt fietste, merkte ik dat ik gevolgd werd en ik kwam haar op de raarste momenten tegen in de stad. Eerst was ik vooral boos en wilde ik haar zeggen hoe het zat, maar al vrij snel werd ik heel bang. Je kunt je niet voorstellen wat het met je doet als je het gevoel hebt dat je gevolgd wordt, en vooral door iemand die kwaad op je is. Ook al zei ze nooit direct iets tegen mij of raakte ze me niet aan, het was zo eng. Ze was altijd in de buurt, op de raarste momenten. Ik zag haar soms bij mijn werk, of ik ving een glimp van haar op als ik naar vriendinnen ging. Mijn vriendin Anja deed wat ze kon om me te helpen. Ze fietste of liep zo vaak mogelijk met me mee, zodat ik minder bang was. Meestal zagen we Ingrid dan ook niet. Anja heeft eens aangeboden naar Ingrid toe te gaan om verhaal te halen, maar dat wilde ik niet. Dit was mijn probleem. Ik wilde er zo min mogelijk mensen bij betrekken. Ik zie Ingrid nog regelmatig wanneer ik Fleur ga ophalen van school en zij Sterre. Soms lijkt het of ze me niet ziet, maar vaak loopt ze expres langs ons om me een ijskoude blik te geven en even te laten merken dat ze er is. Natuurlijk heb ik wel overwogen met Ron te gaan praten, maar ik ben bang. Ik zie hem ook bijna niet meer op het schoolplein. Dat verbiedt ze hem vast. Er is één dag geweest dat ik hem wel zag staan. Ik stapte op hem af, maar ben op het laatste moment weer omgedraaid. Ik was te bang dat Ingrid zich ergens verstopt had en me wat zou aandoen als ze me met Ron zag praten. Bovendien: áls ik Ron tegenkwam, negeerde hij me compleet. Ingrid had ervoor gezorgd dat ik niet meer met hem durfde te praten én andersom.”

Het voelt onrechtvaardig

“Het is nu bijna een jaar geleden dat dit drama begon. Voordat ik Ron leerde kennen, lette ik niet op mijn omgeving. Nu kijk ik altijd over mijn schouder. Anja heeft me nog weleens wat informatie gemaild over stalking. Zij vindt dat ik aangifte moet doen, maar er moet heel wat gebeuren wil de politie iets voor je doen. En ik wil het eigenlijk ook niet. Verhalen zijn snel verteld en ik ben bang dat ik het daarmee alleen maar erger maak. De laatste maanden lijkt het gelukkig iets rustiger te worden. Soms zie ik haar auto weken niet, terwijl ik haar voorheen soms dagen achter elkaar zag, bij mijn huis of bij de supermarkt. Ik ben nog altijd bang dat ze me echt een keer iets aandoet. Als je iemand zo lang volgt, waartoe ben je dan allemaal nog meer in staat? Ik blijf altijd om me heen kijken, maar ik hoop dat ze het een keer opgeeft. Het voelt heel onrechtvaardig dat mij dit wordt aangedaan. Ik wist toch niet dat Ron getrouwd was? Ik ben nog steeds boos op hem. Hij had het me moeten vertellen, dan had ik hem met geen vinger aangeraakt. Maar ik had ook slimmer moeten zijn en moeten doorvragen. Helaas, daar verander ik niks meer aan. Ik weet nu dat een avondje plezier voor maandenlange ellende kan zorgen. Ik kijk voortaan dus wel beter uit.”

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.