Vriendin 2: Mark Dakriet openhartig over zijn zware eetverslaving
10 januari 2017
Zanger van Re-Play Mark Dakriet (43) viel tachtig kilo af en schreef daar een boek over: Never nooit meer. “Mijn zoon Eja moest huilen omdat ik niet meer met hem kon voetballen. Dat vond ik verschrikkelijk.”
Zanger van Re-Play Mark Dakriet (43) viel tachtig kilo af en schreef daar een boek over: Never nooit meer. “Mijn zoon Eja moest huilen omdat ik niet meer met hem kon voetballen. Dat vond ik verschrikkelijk.”
Waarom wilde je dit boek schrijven?
“Ik was zwaar eetverslaafd en zat zo in de put, dat ik niets meer wilde. Ik sloot mezelf thuis op. Totdat ik honderdtachtig kilo woog en dacht: Mark, je laat het toch niet zover komen dat je straks dood neervalt? Ik ben er keihard aan gaan werken en nu wil ik dat mensen me horen. Ik wil dat anderen begrijpen waar je tegenaan loopt als je zo zwaar bent, waarom je bijvoorbeeld zo geïsoleerd raakt. Als er in mijn vriendenkring iemand jarig was of we gingen uit eten, kreeg ik het al warm, omdat ik niet meer in een stoel paste. Ik zegde zelfs vergaderingen af om die reden en vliegen ging ook niet meer. Mijn vrouw moest mij op het laatst helpen om mijn schoenen en broek aan te trekken. Ik was net een klein kind. Zo kan ik nog wel even doorgaan: ik heb een zoon van dertien, maar samen voetballen zat er niet in. Ook winkelen of op zondag een stukje wandelen met mijn gezin deed ik niet meer. Omdat ik me schaamde voor mijn uiterlijk, maar ook omdat het zweet me na vijf stappen uitbrak. Dan was ik moe. Mijn vrouw en kind hebben veel zonder mij moeten doen.”
Winnen: we mogen het boek van Mark Dakriet, Never nooit meer, 10x weggeven. Klik hier om kans te maken.
Wat voor kind was je?
“Spontaan en lief, zeggen mijn ouders. Sportief ook. Mijn vader had een karateschool en daar sportte ik. Ik deed aan boksen en karate, maar voetbalde ook graag.”
Je was geen dik kind, toch?“Nee, het begon bij mij pas rond mijn achttiende. Ik was op trainingskamp met mijn voetbalteam, toen ik op een ochtend niet meer op mijn linkerbeen kon staan. Ik bleek een bacteriële infectie in mijn been te hebben en ik heb weken in het ziekenhuis gelegen. Daarna heb ik nooit meer gesport. Vraag me niet waarom, dat vraag ik me ook nog steeds af. Maar daarna is het langzaam begonnen. Ik hield altijd al van lekker eten en toen ik ook nog kok werd, kon ik natuurlijk van alles proeven in de keuken. Zo kwamen de kilo’s er langzaam aan. Het maakte me eigenlijk niet uit toen de weegschaal negentig kilo aangaf of een maand later honderd. Tot er op een gegeven moment ‘error’ in beeld stond. Error! Dat betekende dat ik honderdveertig kilo moest wegen.”
Mark tachtig kilo geleden.
Het hele interview lees je in Vriendin 2.
Op zijn Youtube kanaal deelt hij onderstaande inspirerende video.
