Esther: ‘Tijdens mijn vakantie werd ik verliefd op een ander’

12 mei 2022

Esther (28) was net getrouwd toen ze tijdens een vakantie met haar kersverse man verliefd werd op een Spaanse kok. “De klik die ik met Franco had, was zo heftig. Mijn gevoelens voor Ralph verbleekten er totaal bij.”

“Ik ben opgevoed met het idee dat een huwelijk heilig is. ‘Trouwen is voor altijd’, prentte mijn moeder me vroeger in. En dat waren ook mijn gedachten toen ik nog geen jaar geleden met Ralph in het huwelijksbootje stapte. We waren al zes jaar samen en ik was ervan overtuigd dat ik altijd bij hem zou blijven. Daarom is het ook zo wrang dat we nu al in scheiding liggen. Ik geef alles op voor een man die ik pas een paar maanden ken. Wie mij dit vorig jaar had verteld, had ik vierkant uitgelachen. Toch weet ik zeker dat ik de goede keus maak. Het is de enige keuze die er is. De liefde met Ralph was, besef ik nu, gebaseerd op vier G’s: genegenheid, gezelligheid, gewenning en gemak. Het was waardevol met hem, absoluut. Maar niets kan op tegen het soulmate-gevoel dat ik nu ervaar.”

Romantisch naar Spanje

“We waren net terug van onze huwelijksreis naar Curaçao toen Ralph en ik besloten ons huis te verbouwen. We hadden gespaard voor een andere keuken en een nieuwe badkamer. Daarna zou ons droomplaatje helemaal compleet zijn en was het misschien tijd voor de volgende stap: een kindje. De verbouwing was een hele klus en nadat het stof was weggetrokken, waren we uitgeteld. Vrijwel al onze gesprekken waren in die drukke periode over de verbouwing gegaan; niet echt romantisch. Om bij te komen, boekten we een lastminutevakantie naar Spanje. Een weekje zon, zee en strand zou ons ongetwijfeld weer dichter bij elkaar brengen en alle verbouwingsstress doen vergeten. De eerste twee dagen in Spanje waren geweldig. Het hotel lag pal aan het strand en Ralph en ik genoten van de rust en van elkaar. Natuurlijk zag ik toen al dat er een heel knappe kok in het restaurant van ons hotel bij de buffetten stond. Maar meer dan een vrolijke, onschuldige glimlach met hem uitwisselen, deed ik niet.

Dat veranderde toen Ralph op onze derde vakantiedag last van zijn buik kreeg, vermoedelijk van een bedorven hamburger uit een strandtentje verderop. ‘Ga maar alleen eten, ik red het niet’, zei hij die avond tegen me. Hij zag spierwit van het overgeven. En dus at ik alleen in het restaurant. Dat viel op bij de kok. Toen ik hem vertelde dat Ralph ziek was, bracht hij me als dessert een taartje met een hartje van slagroom erop. Ook vroeg hij of ik iets met hem wilde gaan drinken. Het leek me best gezellig, gewoon ter afl eiding – ik had immers de hele middag bij een zieke gezeten – maar ik zei nee. Ik wilde naar Ralph, kijken hoe het met hem was. Maar toen ik op de hotelkamer kwam, lag Ralph diep te slapen. ‘Ga gerust nog wat rondlopen of shoppen,’ stond er op het briefje dat hij voor me had neergelegd. ‘Morgen ben ik weer je man.’ Even heb ik getwijfeld, toen ging ik terug naar het restaurant en vertelde ik de kok dat ik toch wel mee wilde. Ik zag er geen kwaad in, was ook niet alert door dat hartje: dat zag ik als onschuldig geflirt. Ik was getrouwd, hoorde bij Ralph. Daar kon geen enkele man, knap of niet, iets aan veranderen.”

In de war

“Toen Franco – zo heette de kok – zich had omgekleed, sloeg mijn hart een slag over. Dit was niet zomaar een knappe man, hij was waanzinnig sexy en aantrekkelijk. En hij voelde vanuit het niets zo vertrouwd. Wij zijn ergens gaan zitten, en begonnen te praten. Zijn Engels was perfect en we raakten in zo’n diep gesprek verwikkeld dat ik de tijd volledig uit het oog verloor. We bleken zo veel gemeen te hebben dat het bijna eng was. Toen hij me weer bij het hotel afl everde, was het half vijf. We keken elkaar zwijgend aan. Een hele tijd. Het lukte me maar niet mijn ogen af te wenden, ik voelde me compleet betoverd. Zó bizar. Hij was het die uiteindelijk voorover boog en me op mijn wang zoende. Toen liep hij weg. Ik kroop in bed bij Ralph en vond het een wonder dat hij niet wakker werd van het luide kloppen van mijn hart. Ik was zo in de war, dat ik amper kon slapen. Nerveus stond ik de volgende ochtend op. Ik hoopte zo dat ik me de magie had verbeeld die er tussen Franco en mij was. Maar toen ik hem zag, wist ik dat het mis was. Ik was verliefd, op een manier die volkomen nieuw voor me was. Toen Ralph die avond nog steeds niet lekker was en opnieuw vroeg naar bed ging, kon ik het niet laten: ik sprak nog een keer af met Franco. Opnieuw was er die klik. Zo diep, zo heftig. We konden amper een zin beginnen of de ander vulde hem aan. Ongelofelijk! Die avond staarden we elkaar bij het afscheid opnieuw aan. En toen hebben we gezoend. Het was zo fijn, dat ik er duizelig van werd.”

Diep verlangen

“Opnieuw deed ik geen oog dicht, ik kon alleen maar aan Franco denken. En aan het feit dat ik veel te ver was gegaan. Ik had met een ander gezoend. Ik had een ander toegelaten in mijn hart. Hoe had ik dit kunnen doen? Erger nog was het besef dat mijn gevoel te sterk was om dit zelf een halt toe te roepen. Ik kon alleen maar hopen dat het voor Franco enkel een spelletje was geweest, en hij niets zou doen met het mailadres op het briefje dat ik de volgende dag in zijn hand drukte. Ik schreef dat we elkaar niet meer konden zien, dat ik afstand zou houden omdat ik met Ralph was – maar dat ik op dit mailadres te bereiken zou zijn als ik weer thuis was. Ik voelde me er heel dubbel over. Het was het beste, het veiligste als ik nooit meer wat van hem zou horen. Dan kon ik mijn vertrouwde, getrouwde leven in Nederland gewoon voortzetten. Tegelijk wist ik dat ik er stuk van zou zijn. De dagen erna heb ik Franco niet meer gesproken, we ontweken ook elkaars blik. Op de dag van vertrek heb ik alleen lang naar hem staan staren terwijl hij bezig was. Ik vroeg me af of ik hem ooit nog terug zou zien. Thuis trof ik veertien berichtjes van hem in mijn mailbox. Alle dagen dat ik nog in het hotel was, had Franco mij al gemaild. Hij benoemde het gevoel dat we soulmates waren en ook via de mail bleken we totaal op één lijn te zitten. Hij voelde me zo goed aan, las tussen de regels door. Natuurlijk voelde ik me schuldig tegenover Ralph, die hier allemaal niets van wist. Het enige waarmee ik het goed kon praten voor mezelf, was dat er niets seksueels gebeurde. Maar toch, vreemdgaan kan op veel manieren. En dit was eigenlijk veel erger. Als ik blij of verdrietig was, deelde ik dat eerder en intenser met Franco dan met Ralph. En wanneer ik seks had met Ralph, dacht ik aan Franco. Ik kon zó naar hem verlangen. Ik verklaarde mezelf voor gek: hoe goed kende ik hem nou? Toch wist ik ergens dat Franco het was. De man die écht bij mij hoorde.”

Knoop doorhakken

“Na drie maanden mailen, boekte ik abrupt een reis naar Spanje. Tegen Ralph vertelde ik dat ik samen met een vriendin uit België ging, de enige die ik over Franco had verteld. Ze was bereid om mij te dekken, al stond ze totaal niet achter mijn actie. Vanaf het moment dat ik Franco weer zag, was het duidelijk. Híj was het inderdaad, zonder twijfel. Hij stond er net zo in. Hij had toen al besloten dat hij voor mij naar Nederland zou verhuizen. Een week lang zijn we 24 uur per dag samen geweest en het was fantastisch. Mijn gevoelens voor Ralph verbleekten er totaal bij. Ik vroeg me zelfs af of ik ooit wel echt van hem gehouden had. Misschien leefde ik wel te veel op de automatische piloot, wilde ik te graag dat het klopte tussen ons. Maar ik ontdekte dat ik mijn werkelijke gevoelens had verstopt achter onze carrières, de aankoop van ons huis, de huwelijksvoorbereidingen en later de verbouwing. Maar echt contact was er eigenlijk niet. Niet zoals ik dat nu ervoer. Dus hoe ‘heilig’ ik het huwelijk ook vond: ik wilde scheiden. Thuis heb ik dat Ralph verteld. Het werd een groot drama. Hij begreep er niets van en was woedend toen ik hem alles eerlijk opbiechtte. Ja, ik heb hem alles verteld; vanaf de allereerste avond die ik met Franco doorbracht. Mijn vriendinnen verschilden van mening over of ik dit wel zo had moeten doen. Sommigen vonden dat ik hem dit had moeten besparen, maar ik vond dat hij recht had op de waarheid. Wie ben ík om te besluiten dat leven in een leugen beter is voor hem? Ik zag dat alleen als lafheid, om zelf aan zijn boosheid te ontkomen.”

De liefde spat eraf

“Wonderlijk genoeg is zijn woede nu, drieënhalve maand later, behoorlijk gezakt. Hij werkt niet tegen bij de scheiding en zegt dat hij zelf ook inziet dat wij bij nader inzien toch niet het perfecte stel waren. Of hij dat meent, weet ik niet. Maar ook hij heeft een nieuwe vriendin en het lijkt best goed met hem te gaan. Hij woont nog in ons oude huis, ik zit in een kleine, kale huurwoning. Ik moet totaal opnieuw beginnen. Tja, het is niet anders. Onze scheiding, minder dan een jaar na ons huwelijksfeest, heeft voor veel ophef gezorgd binnen onze familie en vriendenkring. Veel mensen zijn boos op me, ze snappen er niets van. Sommigen eisen zelfs hun cadeau of geld terug. Die veroordeling, dat is pijnlijk, maar ik begrijp het wel. Zo zou ik zelf misschien ook hebben gereageerd als ik het als buitenstaander meemaakte. Ik kan alleen maar hopen dat ze ooit inzien dat Franco en ik een beter stel zijn. Mijn ouders hebben hem inmiddels ontmoet en geven, met tegenzin, toe dat ze zien dat de liefde eraf spat tussen ons. Dat het inderdaad lijkt te kloppen. Franco zie ik nu regelmatig en de sterke verbondenheid tussen ons, die blijft. Natuurlijk heb ik geen garanties voor de toekomst. Ook dit kan misgaan. En wie weet blijkt alles ooit toch een sprookje, een vergissing. Maar ik neem het risico. Want ik geloof in ons, en weet dat ik simpelweg geen andere keuze heb dan voor hem te gaan.”

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.