Vriendin 37: Marja’s kind heeft een transgenderstoornis
12 september 2012
“Mijn dochter Emma is nu mijn zoon Niels”
“Mijn dochter Emma is nu mijn zoon Niels”
Marja (48) is moeder van de vijftienjarige Niels. Niels werd geboren als Emma. Het was geen verrassing voor Marja, haar man Eric (47) en twee dochters Marisca (18) en Kiara (14) dat Emma liever een jongen wilde zijn. “Het zat dieper dan alleen wat stoer doen.”
“Emma was een totaal ander kind dan Marisca. Ze was geen gemakkelijke baby. Ik ben fysiek ingesteld, maar Emma liet zich niet graag troosten of knuffelen. Vanaf de peuterspeelzaal ging ze juist heel erg aan mij hangen. Dat drukke bleef. Onze jongste dochter Kiara heeft het regelmatig moeten bezuren tijdens alle wilde buien. Ze heeft vaak op de grond gelegen omdat ze weer eens omver was geduwd! Alles aan Emma was anders. Haar zussen maakten een sierlijke radslag, zij deed een stoere streetdance-truc.
Haar zussen liepen in prinsessenjurkjes, Emma zag eruit als Zorro, Spiderman of Pippi Langkous, een heel stoer meisje… Wat ze wilde worden? Vader! Of een mannenberoep als brandweerman. Het maakte mij niets uit, ik hield van mijn stoere meid. Emma was een gelukkig kind. Iedereen accepteerde haar zoals ze was. In groep 1 moesten haar vlechten eraf. Ze zeurde er al een jaar om, ze wilde net zulk kort haar als papa.
Toen de kapper de vlechten er in één keer afknipte, moest ik wel even slikken… Tot ik via de spiegel naar een kort koppie met de breedste glimlach keek die ik ooit had gezien. Dit klopt, dacht ik. Zo hoort mijn dochter eruit te zien. Ik heb altijd geweten dat er iets aan de hand was met Emma. Dat ze meer was dan alleen een stoere meid. Pas toen ik de documentaire over Valentijn (een fi lm van Hetty Nietsch over negen jaar uit het leven van een genderkind) zag, viel alles op zijn plek. Dus dit zou er ook met Emma aan de hand kunnen zijn…
Sinds Emma negen of tien jaar was, sprak ze duidelijk uit dat ze een jongen wilde zijn. Dan zei ik: ‘Je bent nu al mijn speciale “ventje” en als je later groot bent en je wilt nog steeds heel graag een jongen zijn, dan gaan we dat voor je regelen. Als je maar gelukkig wordt.’ We kaartten het aan bij de schoolarts, die er met Emma’s juf over sprak. De juf vertelde hem dat het dieper zat dan alleen stoer doen. Ze kende Emma goed. De schoolarts en de juf raadden ons aan contact te zoeken met het VUmc in Amsterdam, dat een team heeft dat zich richt op genderidentiteitsstoornissen bij kinderen. Hoe eerder, hoe beter, het liefst voor het intreden van de puberteit. Dat advies, waar we de school erg dankbaar voor zijn, hebben we opgevolgd.”
Lees het hele verhaal van Marja in Vriendin 37 en praat mee op het forum.
