Jolanda: ‘Ik heb een affaire en alleen mijn beste vriendin weet ervan’

22 januari 2024

Al bijna twee jaar loopt Jolanda (40) met een groot geheim rond. Ze heeft een affaire met een oud-klasgenoot, maar een streep door haar huwelijk met Roger (50) zetten, durft ze niet. “Ik leid een dubbelleven. Alleen mijn beste vriendin weet dat ik vreemdga.”

“Soms vraag ik me af of mijn man het niet allang weet. Of in elk geval sterke vermoedens heeft. Ons huwelijk is al tijden niet meer wat het is geweest. Dat hoeft natuurlijk niet automatisch te betekenen dat de ander een affaire heeft, maar ik zou zelf veel alerter zijn. Misschien wil hij het gewoon niet zien. Roger is tien jaar ouder dan ik. Een onwijs leuke vent, betrouwbaar en ontzettend lief. We zijn nu bijna vijftien jaar getrouwd. Destijds vond ik het spannend, zo’n oudere man. Hij werkte al jaren, had een goed inkomen en een eigen huis. Ik kwam net van school en moest mijn leven nog opbouwen. Lange tijd ging het goed. In de eerste vijf jaar van ons huwelijk hebben we echt van elkaar genoten. We werkten allebei fulltime en in de weekenden trokken we er veel op uit. Stedentripjes, lange strandwandelingen, vaak uit eten, veel stappen; we namen het ervan.”

Erg emotioneel

“Toen in onze vriendenkring de eerste baby’s werden geboren, ging het bij ons ook kriebelen. Alhoewel… vooral Roger had een dringende kinderwens. ‘Ik wil geen stokoude vader worden’, zei hij steeds. Daar kon ik wel in komen. De eerste maand nadat ik met de pil was gestopt, bleek ik zwanger. Helaas was mijn zwangerschap een ramp. Negen maanden lang voelde ik me superellendig. Maar toen ik onze zoon voor het eerst in handen hield, maakte de liefde voor hem alles goed. Roger wilde al snel daarna een tweede. Het leek hem een leuk idee als de kinderen dan later met elkaar konden spelen. Ik zag vreselijk op tegen weer een zwangerschap, maar ik wilde ook niet dat onze zoon enig kind zou blijven. Ook deze zwangerschap was ik niets waard en door de zware bevalling was de nasleep ook vrij heftig. Lange tijd was ik erg emotioneel. Pas toen de oudste naar de kleuterschool ging, werd ik weer een beetje mezelf. Toen ik alles net weer op de rit had, kwam ik door een reorganisatie op straat te staan. Natuurlijk was dat even schrikken, maar het was ook een aanleiding om mijn lang gekoesterde droom uit te laten komen: ik werd freelancer. Nu kon ik vanuit huis werken en had ik veel vrijheid. In het begin was ik bang dat ik niet genoeg werk zou hebben, maar die angst bleek gelukkig ongegrond. Ik kon mijn dagen er prima mee vullen. Ik zat ook steeds beter in mijn vel. Als de kinderen ’s avonds op
bed lagen, ging ik bijvoorbeeld een stuk hardlopen. Kortom, ik voelde me goed.

Het perfecte plaatje

“Roger vond het fijn te zien dat ik weer de oude was. Ik was veel vrolijker, pakte meer in het huishouden op en tussen ons liep het prima. Toen ik aangaf dat ik wel weer eens uit zou willen gaan, vond hij dat prima. Zolang hij maar niet mee hoefde. Hij wilde liever op de bank zitten. ‘Ga lekker met vriendinnen, ik pas op de kinderen’, zei hij. Dat liet ik me geen tweede keer zeggen. Vanaf dat moment was ik zeker eens per maand met vriendinnen in de stad te vinden. Roger was tevreden, ik had het naar mijn zin, de kinderen deden het goed; we vormden het perfecte plaatje. Maar toen werd ik op Facebook aangesproken door een oud-klasgenoot… Michael en ik zaten op dezelfde middelbare school en ik vond hem destijds heel leuk. Hij was lekker rebels. Zo reed hij op zijn zeventiende bijvoorbeeld eens stiekem met de auto van zijn vader door onze straat. Daar sprak de hele buurt schande van, maar ik vond het superstoer. Michael en ik hadden weleens gezoend, maar meer ook niet. Toen hij met een meisje uit mijn klas verkering kreeg, was het tussen ons klaar. En nu zocht hij mij dus op.”

Vlinders in mijn buik

“De chatgesprekken die we hadden, waren in het begin volstrekt onschuldig. We hadden het over vroegere leerkrachten, klasgenoten en uiteraard lachten we nog even om het joyridingverhaal. Het was echt leuk om herinneringen op te halen en onze gesprekken werden steeds persoonlijker. Ik merkte dat ik steeds vaker naar onze chatsessies uitkeek. Michael was net gescheiden en had geen kinderen. Natuurlijk voelde ik ook wel dat er een bepaald gevaar in hem schuilde, maar toch hoopte ik hem snel eens te ontmoeten. Hij woonde twintig kilometer verderop. Ik hield mezelf voor de gek door te zeggen dat ik het gewoon leuk vond weer eens een oud-klasgenoot te spreken. Ik voelde kriebels in mijn buik als ik aan hem dacht. Als ik naar zijn profielfoto keek, kwam dat gevoel van toen weer naar boven. Hij had nog steeds die ondeugende ogen van toen, alleen nu met wat lachrimpeltjes. Uiteindelijk nam Michael het initiatief. ‘No worries’, schreef hij toen hij voorstelde ergens koffie te drinken. ‘Ik weet dat je getrouwd bent en dat respecteer ik.’ Dat stelde me gerust. Hij was dus niets van plan. Afspreken kon geen kwaad, toch? Ik herhaalde het wel honderd keer tegen mezelf, maar de vlinders werden er niet minder om. Als een kop koffie geen kwaad kon, waarom was ik dan zo gespannen? Met de kennis van nu denk ik weleens dat ik nooit had moeten gaan. Maar het heeft me ook zo veel moois gebracht.”

De kluts kwijt

“We spraken af op een locatie waarvan ik vrijwel zeker wist dat ik geen bekenden tegen zou komen. Tegen Roger zei ik dat ik voor mijn werk op pad was. Die ochtend kreeg ik geen hap door mijn keel, zelfs de koffie wilde niet zakken. Ook had ik mezelf opgemaakt alsof ik naar een feestje ging. ‘Wat zie je er geweldig uit, schat’, zei Roger nog toen ik hem gedag zei. Ik schaamde me dood. Enorm gespannen kwam ik aan op mijn afspraak met Michael. Hij wachtte me buiten op en ik herkende hem meteen. Hij was nog steeds zo leuk als toen… Ik nam me heilig voor om het bij die ene afspraak te houden. Om alleen even bij te kletsen en koffie te drinken. Maar nog diezelfde ochtend ben ik met hem meegegaan naar zijn huis en daar hadden we seks.” Toen ik terug naar huis reed, was ik volledig de kluts kwijt. In heb de auto op een parkeerplaats neergezet en in paniek belde ik mijn beste vriendin Eline op. Ik moest mijn verhaal kwijt, ik ontplofte zowat. Het was een mix van schuldgevoel, verdriet, verliefdheid en heel veel spanning. Vol ongeloof hoorde ze mijn verhaal aan. ‘Blijf waar je bent, ik kom naar je toe’, riep ze heel lief. Toen ze later naast me parkeerde, kon ik alleen maar huilen. ‘Wat heb ik gedaan, wat heb ik gedaan?’ riep ik. Ze hield me vast en troostte me. ‘Je bent ook maar een mens. Dit kan gebeuren, het is het einde van de wereld niet.’ Samen hebben we een uur in de auto gezeten. Eline vertelde dat ze ook eens een slippertje had gemaakt. Dat verbaasde me, dat had ze me nog nooit verteld. Het was ook best fijn te horen dat ik niet de enige was. Eline had het bij die ene keer gelaten, maar ik voelde toen al dat ik na deze eerste keer alleen maar meer wilde.”

Veel ruzie

“Het was heel heftig om Roger die middag onder ogen te komen. Hij reageerde echter volstrekt normaal, wat natuurlijk ook logisch was, en daardoor herpakte ik mezelf vrij snel. Terwijl hij ’s avonds op tv naar een voetbalwedstrijd keek, stuurde ik Michael een berichtje. Hij had er ontzettend van genoten, liet hij weten. ‘Je bent nog net zo mooi als destijds op school’ voegde hij eraan toe. Ik kon alleen maar glimlachen en wist dat ik hartstikke verliefd was. We zijn nu bijna twee jaar verder en Michael en ik hebben al die tijd een affaire. Ik hou heel veel van hem. Ik leid een dubbelleven en dat is, naast de zorg voor twee kinderen en bijna fulltime werken, heel vermoeiend. In het begin had ik door de adrenaline veel energie, maar dat neemt nu af. Ook mijn huwelijk begint nu scheuren te vertonen. Roger heeft al meerdere keren aangegeven dat hij vindt dat ik te veel weg ben. Hij zou graag zien dat ik minder uitga en een dag minder ga werken. Hij lijkt geen idee te hebben dat ik elke week minstens twee keer bij Michael te vinden ben. Ook hebben we de laatste tijd vaak ruzie, terwijl we dat vroeger nooit hadden.”

Een leugen

“Een tijdje geleden heb ik voor het eerst mijn twijfels over ons huwelijk uitgesproken. Volgens mij zijn we uit elkaar gegroeid, maar Roger wil niet opgeven en opperde relatietherapie. Ik houd de boot af, omdat ik weet dat het toch niet werkt. Natuurlijk weet ik dat ik mijn eigen gedrag probeer goed te praten. Ik vind dat ik recht heb op een affaire, omdat Roger zo passief is. Onzin natuurlijk. Ik hoor mijn man gewoon niet te bedriegen. Alleen Eline weet van mijn affaire. Ze is nog steeds mijn steun en toeverlaat. Ik heb wel het gevoel dat meer mensen in onze omgeving het vermoeden, maar niemand vraagt ernaar. Eline vindt dat ik een knoop door moet hakken. Ze heeft het er moeilijk mee dat ik Roger zo aan het lijntje houd. Ik vind het alleen zo afschuwelijk moeilijk om hem te kwetsen. Het idee alleen al dat hij te horen krijgt dat ik al twee jaar verliefd ben op een andere man, dat ons leven samen al zo lang een leugen is… Dat verdient hij niet. Tegelijkertijd weet ik dat hij dit ook niet verdient. Michael wil het liefst met mij door en samen een leven opbouwen. Hij wacht ook niet eeuwig, dat begrijp ik. De beslissing zal van mij moeten komen. Ik hoop dat ik de moed krijg om de knoop door te hakken. Ik heb duizend keer liever dat Roger de waarheid van mij hoort, dan dat hij me op een keer betrapt. Dat zou zijn vertrouwen helemaal onherstelbaar beschadigen.”

Lees ook: Merel: ‘De hele straat zag hoe deurwaarders ons huis leeghaalden’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.