Froukje kreeg spijt van haar minnaar: ‘Vijf jaar na onze scheiding zijn we opnieuw getrouwd’

19 februari 2024

Froukje (54) en Hans (56) waren 21 jaar samen toen Froukje verliefd werd op een ander en de scheiding aanvroeg. Vier jaar later keerde ze terug. “We hebben elkaar net op tijd weer teruggevonden.”

Froukje:“Amper vier maanden woonde ik samen met mijn minnaar toen ik enorme twijfels kreeg. Had ik wel de juiste keuze gemaakt? Was deze nieuwe relatie het wel waard om mijn man en mijn fijne gezin aan de kant te zetten? Hans, mijn man, was in- en inverdrietig en het deed me veel pijn hem zo te zien. Onze drie zoons vonden het ook vreselijk dat ik weg was. Het liefst was ik toen al met hangende pootjes naar huis teruggegaan. Maar dat kon niet, vond ik. Ik had nu eenmaal A gezegd en moest dus ook B zeggen. Toch voelde ik me niet heel gelukkig. Ik miste mijn oude man en de nieuwe man in mijn leven bleek niet zo spannend en aantrekkelijk als ik in het begin dacht.”

Voortkabbelen

“Hans en ik leerden elkaar kennen toen we begin twintig waren. We werden verliefd, gingen samenwonen, trouwden en kregen een jaar na onze trouwdag ons eerste kind. Een zoon, kort erna gevolgd door nog twee zoons. Ons leven kabbelde rustig voort zonder noemenswaardige problemen. Met onze drie jongens ging het goed. Hans had een leuke baan met een prima salaris. Hij was een goede voetballer en werd later fulltime voetbaltrainer. Ik cijferde mezelf weg voor mijn gezin, maar daar stond ik jarenlang niet echt bij stil. Ik was zo’n moeder die alles regelde: het huishouden, de boodschappen, koken, de was, school, vakanties en alle zwem- en sportlessen van de kinderen. Elke zaterdag ging ik mee naar de voetbalclub en ik deed mijn best om alle wedstrijden van de kinderen te zien. En op zondag gingen we met het hele gezin naar de wedstrijden van het elftal van papa. O, en tussendoor had ik zelf ook nog een baan, als zweminstructrice. Dat er weinig ruimte en tijd voor mij was, realiseerde ik me lange tijd niet. Ik vond het heel gewoon dat ik altijd voor de anderen dacht. Hans zei wel altijd: ‘Froukje, jij bent de hoeksteen van het gezin. We draaien allemaal om jou.’ Dat klonk leuker dan het was, want toen ik een keer een weekend weg wilde, kon dat niet, vanwege het voetbal. Dat er weinig ruimte was voor mij, begon uiteindelijk wel een beetje te knagen. Ik dacht steeds vaker na over de vraag wie ik nu was en wat ik zelf leuk vond. Maar echt voor mezelf opkomen, deed ik niet.”

Spannender en stouter

“In ons dorp werd een reünie georganiseerd van een disco waar ik vroeger naartoe ging. Samen met Hans en mijn zussen en nichtjes ging ik erheen. Bij de bar ontmoette ik Fred, een man die ik van vroeger kende en met wie het meteen weer klikte. Hij gedroeg zich erg charmant en hoffelijk en ik was gevleid door zijn interesse in mij. Hij was getrouwd, maar stond bekend als womanizer.” 

We stonden een beetje te flirten en toen een nichtje me zo zag staan, waarschuwde ze Hans: ‘Je moet Froukje weghalen bij de bar, ze heeft het veel te gezellig met Fred!’ Een paar weken later kwam ik Fred toevallig weer tegen. Hij vroeg mijn telefoonnummer, wilde een keer samen lunchen. Ik zag er geen kwaad in en gaf mijn nummer. Snel daarna kreeg ik een sms. Eerst onschuldig, later werd de toon van de berichtjes steeds spannender en stouter. Ik wist wel dat ik fout bezig was, maar ik kon er niet mee stoppen. Ik genoot van de aandacht. Voor het eerst in lange tijd was ik niet ‘de moeder van mijn zoons’ of ‘de vrouw van de trainer’ of ‘dat bekende gezicht uit het dorp’, maar werd ik gezien als Froukje. Ik voelde me sexy en vrouwelijk. Fred en ik hielden onze lunch- en koffieafspraakjes stiekem, het was reuzespannend. We mailden en appten en uiteindelijk doken we ook met elkaar het bed in. Hans kende me zo goed dat hij al vrij vlug merkte dat ik niet mezelf was. Ik gedroeg me ook vreemd. Ik had een tweede telefoon, speciaal voor geheim contact met Fred, die ik in de voering van mijn jas had verstopt. Of ik verborg ’m in een toilettas in de badkamer, waar ik vaak stiekem zat te sms’en.

Toen Hans een rekening van een andere telefoonprovider ontdekte, viel ik door de mand. Ik gaf het meteen toe. Het was vlak voor Kerst en we hadden niet bepaald vrolijke dagen. Hans wilde me niet kwijt, maar ik was niet voor rede vatbaar. Ik was zo verliefd, ik kon alleen maar aan mijn minnaar denken. Na de feestdagen zei ik dat ik wilde scheiden. Ook Fred zou immers van zijn vrouw af gaan. Wij wilden samen verder.

In januari ben ik opgestapt. Onze zoons, toen pubers, liet ik bij hun vader achter. Dat was beter voor hen, zij zaten daar op school, hadden vrienden, een eigen kamer. Natuurlijk voelde dat vreselijk voor mij. Zeker omdat de kinderen boos op me waren, omdat ik hun vader in de steek liet. Na mijn vertrek heb ik overal gelogeerd, totdat ik tijdelijk in een oude schuur van mijn ouders kon wonen.”

Barstjes in verliefdheid

“Eenmaal los van Hans en mijn gezin besefte ik al snel dat ik veel te overhaast had gereageerd. Ik miste ze heel erg. Gelukkig kwamen de kinderen na drie maanden wel bij me langs en soms bleven ze ook slapen. Ik had een klein kamertje met twee eenpersoonsbedden. Niet ideaal, dus twee à drie keer per week kwamen ze alleen even eten en wat chillen en daarna gingen ze weer naar huis. Ik zat ’s avonds vaak alleen. Fred verzon steeds smoesjes waarom hij niet bij zijn vrouw weg kon. Dan was ze overspannen, dan had hij problemen met zijn eigen bedrijf, waardoor hij thuis moest blijven wonen. Freds vrouw wist van ons en hij sliep ook geregeld bij me, maar hij hield haar én mij aan het lijntje. Na een half jaar rouwen om mij herpakte Hans zich en probeerde hij weer van het leven te genieten. Hij ging uit en lag erg goed in de markt bij de dames. Hij had de tijd van zijn leven. Af en toe kwam ik Hans tegen in een bar en ik vond het vreselijk als ik hem met andere vrouwen zag. Ik was gewoon jaloers, terwijl ik nota bene degene was die de relatie had beëindigd. Uiteindelijk hakte Fred toch de knoop door en ging hij bij zijn vrouw weg. Wij gingen samenwonen in een huis dat hij had gehuurd. Ik was nog steeds erg verliefd op hem, maar er zaten barstjes in mijn gevoel. Ik voelde me door hem in de steek gelaten, omdat hij niet deed wat hij had beloofd. Hij zou immers net als ik gaan scheiden, maar dat deed hij niet.”

Lees ook: Femke: ‘Ik leer zo veel van mijn jonge minnaar’

Fantastisch verzoek

“Mijn zoons vonden Fred een eikel, maar ze respecteerden mijn keuze en kwamen bij ons over de vloer. Freds kinderen weigerden dat. Zijn dochters waren heel kwaad op mij, ze zagen mij als de aanstichter. Op een feest hebben ze zelfs bier naar me gegooid. Ik ben toen weggegaan van dat feest, ik wilde geen confrontatie met hen. Maar de gespannen sfeer met zijn kinderen zette de relatie van Fred en mij onder druk. Na anderhalf jaar ging het fout tussen ons. Ik was al lang niet gelukkig met Fred. Mijn scheiding was inmiddels uitgesproken, maar hij bleef maar smoesjes verzinnen over zijn vrouw. Steeds meer dingen begonnen me te irriteren. Ik miste mijn lieve Hans. Voor Hans en mij was het heel normaal dat we altijd voor elkaar klaarstonden, elkaar overal heen brachten en voor elkaar zorgden. Met Fred was het anders: hij was egoïstisch, dronk veel en we hadden vaak woorden.

Op een avond hadden we weer ruzie. Ik kon een horloge dat ik van hem had gekregen niet vinden en hij beschuldigde mij ervan dat ik het had verkocht. Hij had al een paar whisky-cola op en gooide ineens een zware weckpot naar mijn hoofd. Dat was voor mij de druppel! Ik ben naar boven gegaan, heb al mijn kleding in vuilniszakken gestopt en ben in mijn auto gestapt. Daar zat ik, midden in de nacht. Ik had geen idee waar ik naartoe moest, had eigenlijk maar één optie. Ik appte mijn jongste zoon of ik bij hem op de kamer mocht komen slapen. Dat mocht. Maar toen ik het huis binnenstapte, mijn oude huis, werd Hans wakker. Toen hij hoorde dat ik op straat stond, zei hij alleen: ‘Slaap maar bij mij’. Dat heb ik gedaan.

Die nacht gebeurde er niets, noch de nachten erna, al sliepen we in hetzelfde bed. Bijna een jaar woonde ik ‘gewoon’ bij mijn ex-man en onze kinderen, totdat het appartement dat ik had gekocht opgeleverd werd. Officieel hadden Hans en ik niets. Ik vond hem wel weer te gek, zoals ik altijd had gevonden. Maar Hans zag me puur als maatje. Wel stopte hij met het daten van andere vrouwen en trokken we steeds meer naar elkaar toe. We gingen weekendjes weg, samen op vakantie, met de kids een weekendje naar een bungalowpark, uit eten. Alle dingen die ik miste toen we getrouwd waren. We hadden ook weer seks en het was super, maar we durfden niet uit te spreken dat we weer een relatie hadden. Ik kwam geregeld een paar dagen bij hem logeren en vertrok dan weer. Kerst brachten we samen door in de sauna, dat deden we vroeger ook altijd. We zaten lekker in het bubbelbad toen Hans zei: ‘Ik word doodmoe van het heen-en-weergesleep van je. Kun je je kleren niet gewoon hier in de kast leggen?’ Het klinkt misschien niet romantisch, toch was het voor mij een fantastisch verzoek en ik was er dolgelukkig mee. Vanaf dat moment was het weer ‘aan’.”

Het noodlot

“Hans en ik waren weer superhappy samen, toen op 12 september vorig jaar het noodlot toesloeg. Ik werd wakker en hoorde dat Hans rare geluiden maakte. Een droom, dacht ik eerst, maar toen ik naar hem keek, gingen alle alarmbellen af. Hij had een herseninfarct. Sinds die dag is hij halfzijdig verlamd en zit hij in een rolstoel. Zijn spraak is aangetast, hij kan niet normaal naar het toilet, ons seksleven is minimaal. Hans zal altijd afhankelijk van mij zijn. Daarom ben ik gestopt met werken, ik ben nu mantelzorger. Ik zal niet ontkennen dat dat zwaar is. Maar toch, de liefde tussen Hans en mij is met geen pen te beschrijven. Door zijn infarct besloten we opnieuw met elkaar te trouwen. We wilden elkaar ten overstaan van al onze dierbaren beloven dat we tot onze dood voor elkaar zouden zorgen en er altijd voor elkaar zullen zijn.

Eind vorig jaar gingen we in ondertrouw. Hans zat toen nog in een revalidatiecentrum. Die avond trad daar een koor op, dat zong Hard to say I’m sorry van Chicago met daarin de zin After all that we’ve been through, I will make it up to you. Hans en ik keken elkaar aan en we wisten dat dit nummer op ons sloeg. Vandaar dat dat nummer ook op onze trouwdag is gedraaid. Zo mooi! Alle gasten stonden net als wij met kippevel. Ondanks de handicap van Hans zijn we nog steeds heel erg gelukkig. We kijken naar alles wat we nog wel kunnen. Volgend jaar krijgen we ons eerste kleinkind en daar verheugen we ons enorm op. Voor mijn gevoel hebben we elkaar net op tijd teruggevonden. We hebben het verleden achter ons gelaten en ik ben nog elke dag blij dat ik ben teruggekomen.

Tip van de redactie

Zou je graag willen dat je relatie meer in balans komt? Lees dan eens de bestseller: Liefde is een werkwoord. Zo ontdek hoe je kan omgaan met positieve en negatieve gevoelens in een relatie. Je komt te weten welke fasen er in een huwelijk zijn. Of het mogelijk is om een langdurige relatie nog te veranderen. En nog veel meer. Voor meer informatie klik op onderstaande button.

Lees ook: Paula: ‘Mijn gevoel klopte: mijn man ging vreemd met mijn beste vriendin’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.