Wendy en haar kinderen zijn genezen van corona: ‘Het was beangstigend’

5 mei 2020

Hoge koorts, overal pijn, doodmoe en bijna geen lucht – Wendy (39) voelde zich ronduit verschrikkelijk toen ze het coronavirus te pakken had. Maar het ergste was nog wel dat een paar dagen later ook haar dochter Sofie (3) en haar zoontje Sem (6 maanden) ziek werden.

Wendy: “Het blijft bizar. Zo weet je nog van niks, zo heb je het dodelijkste virus van dit moment te pakken. Als je me dit eerder had voorspeld, had ik je nooit geloofd. En toch is de pandemie een feit: het coronavirus woedt overal ter wereld. Mijn gezin en ik hebben het aan den lijve ondervonden en we zijn nog steeds herstellende.”

Niet zo lekker

“Ons verhaal begint op maandag 9 maart 2020. Ik ben zzp’er en was een kleine week eerder begonnen aan een nieuwe opdracht in een ziekenhuis in het oosten van het land. Niet als verpleegkundige of iets dergelijks, maar ter ondersteuning van de raad van bestuur. Ik ben toen dus niet op verpleegafdelingen geweest en werkte op een heel andere afdeling. Toch zou het kunnen dat ik daar besmet ben geraakt. Echt zeker weten doe ik het niet, want het kan net zo goed in de supermarkt gebeurd zijn of tijdens de zumbalessen. Het rare is ook dat het coronavirus in die tijd nog bijna niet heerste in het oosten van het land.

Maar op maandagavond 9 maart voelde ik me opeens niet zo lekker. Het was een beetje een raar gevoel en omdat ik het niet echt kon plaatsen, besloot ik op tijd naar bed te gaan. Die nacht barstte het los. Badend in het zweet werd ik wakker met heel hoge koorts. Ook had ik erge spierpijn en hoofdpijn. Het zal toch niet, dacht ik nog. Omdat ik al wat dingen had gelezen en gehoord over corona, belde ik de huisarts en legde ik mijn klachten aan hem voor. ‘Dat klinkt inderdaad als corona,’ zei de huisarts en hij verwees me direct door naar de GGD.”

Lees ook: Isabelle (35) had corona

Chaos

“Bij de GGD bleek het een chaos te zijn. Toen ik belde, had de GGD-arts naast mij nog drie andere mensen aan de lijn. Op de achtergrond hoorde ik hem vragen wie van de vier het spoedgeval was. Hij vroeg me of ik contact had gehad met iemand die besmet was. Nee, dat was niet het geval. Ook was ik niet in een risicogebied zoals Italië geweest. Bovendien was ik bijna nooit ziek. Dat ik nu dus ineens veel uiteenlopende en zware klachten had, was niet normaal voor mij. Nadat ik mijn zorgen had uitgesproken, bevestigde de GGD-arts dat ik inderdaad waarschijnlijk corona had. Het probleem was alleen dat ik niet getest kon worden, want er waren te weinig testen beschikbaar. Destijds begreep ik daar weinig van. Hoezo te weinig testen? Zo veel mensen waren er toch nog niet ziek? Maar nu begrijp ik wel dat de beste man ook aan de regels gebonden was. Aan het begin van de coronacrisis werd er inderdaad nog niet zo veel getest. Pas als je aan de twee belangrijkste criteria voldeed, was je een risico en had je kans dat je het had.
Ik kreeg het dringende advies om thuis te blijven en goed uit te zieken. Meer kon de GGD helaas niet voor mij doen. Verward hing ik weer op. Corona… ik? Wat nu?”

Benauwd

“Veel tijd om na te denken had ik echter niet, want mijn klachten werden al snel erger. Ik was echt doodziek en ontzettend moe. Het enige wat ik kon doen, was de hele dag in bed liggen. Een week lang had ik dag en nacht rond de veertig graden koorts en ik voelde me heel zwak. Op de achtste dag was de koorts plotseling over. Eindelijk voelde ik me weer een beetje beter, maar toen begon het hoesten en kreeg ik last van benauwdheid. Het waren zulke zware hoestbuien, ik had echt het idee dat mijn longen werden dichtgeknepen.
Op een gegeven moment kreeg ik zelfs heel veel moeite met ademen. Opnieuw belde ik de huisarts en ik vertelde dat ik bijna geen lucht kreeg. Twee dokters, gekleed in een speciaal beschermingspak, inclusief mondkapje en plastic handschoenen, kwamen thuis bij me langs. Mijn saturatie – het zuurstofgehalte in het bloed – bleek vierennegentig procent te zijn. Gezonde mensen hebben normaal gesproken een saturatie van vijfennegentig tot honderd procent, dus ik zat er net onder. Helaas konden de artsen er weinig aan doen. Er waren nog geen medicijnen die hielpen bij deze klachten, dus het enige wat je als patiënt kon doen, was rustig blijven en goed uitzieken.”

Lees het volledige verhaal op Mijn Geheim.

Ook interessant: Zo verloopt het coronavirus bij mensen met milde klachten 

Foto: Getty Images Tekst: Renee Brouwer