Wilma heeft long covid: ‘Ik baal van mensen die zeggen dat het niks is’

18 november 2021

Ze had net vijf weken op bed gelegen vanwege een rugoperatie toen Wilma Tersteeg (49) vorig jaar oktober besmet raakte met het coronavirus. Hoe? Dat is haar een raadsel. Wat ze wél weet, is dat ze als long COVID-patiënt een jaar later nog steeds dagelijks worstelt met allerlei klachten.

Bijna anderhalve maand lag Wilma vorig jaar plat vanwege haar rug. Maar heel af en toe ging ze naar buiten, mede vanwege de coronasituatie in combinatie met haar astma. Daardoor was ze extra voorzichtig. En toch kreeg ze corona. “Ik dacht dat mijn astma opspeelde, want dat is altijd wel het geval in de maanden oktober en november. Ik had in eerste instantie een klein beetje keelpijn en liet me daarom testen. Ja, hoor: positief. Onvoorstelbaar, ik wist niet wat me overkwam. Twee dagen later begon het.”

Geen lucht

En hoe: vier weken lang was Wilma hartstikke ziek. Ze had last van gigantische hoofdpijn, veel druk op de borst en benauwdheid. “Ik kreeg geen lucht en kon niet praten. Ik heb nooit hoofdpijn, maar deze was echt onuitstaanbaar. Elk geluid deed zeer aan mijn hoofd. Ook was ik vreselijk moe.” Na vier weken kreeg Wilma migrainetabletten. Die hielpen enigszins. Toch gingen de klachten niet over en bleef ze zich ziek voelen. “Ik had veel contact met de huisarts en longarts en zij zeiden dat ik moest gaan sporten. Ik had geen idee hoe, want ik was daar nog veel te zwak voor. Toch ging ik. Eenmaal bij de fysiotherapeut was ik na vijf minuten op de loopband helemaal kapot. Niet alleen die dag zelf, maar ook de dagen erna. En dan moest ik alwéér. Dat lukte me gewoon echt niet.”

Terugval

Ongeveer negen maanden later, half juli, was Wilma eindelijk grotendeels opgeknapt en had ze een hele goede week. Ze dacht dat ze de wereld aankon. Een gezellig dagje weg, daar had ze zin in. ’s Avonds lekker uit eten. Puur genieten. De dag erna ging het ook nog goed. En toen kwam de terugval. “Ik ben een paar dagen later weer volledig ingestort. Ik had die dag weg niet moeten doen, denk ik achteraf. Maar ja, ik voelde me eindelijk beter en dacht er na al die maanden wel te zijn. Maar nee, ik was terug bij af. Ik was elke keer zó kapot, dat ik niet eens meer op mijn benen kon staan. Ik kwam die terugval maar niet te boven.”

Energie verdelen

Ook nu, inmiddels een jaar verder, heeft Wilma nog dagelijks last van klachten. Autorijden lukt door haar concentratieproblemen niet en prikkels kan ze maar moeilijk verdragen. Ook van geluid heeft ze nog altijd last, vertelt ze. “Van veel mensen bij elkaar word ik onrustig. Dat voelt in mijn hoofd heel snel te druk. De hoofdpijn, pijn op mijn borst, benauwdheid en spierpijn in mijn bovenbenen zijn ook nog niet weg. Ik ben eigenlijk de hele dag aan het plannen en kijken wat ik wel en niet kan. Mijn energie aan het verdelen. Helaas is ook werken daardoor nog geen optie. Ik dacht daar na mijn rugoperatie wel weer mee te kunnen beginnen, maar toen kwam corona om de hoek kijken.”

Lees ook: Jacqueline (54), Vicky (29) en Josefine (44) zijn na een jaar nog steeds niet hersteld van corona

Angst

Ook psychisch heeft Wilma best wel een klap gehad. Haar man en dochter hebben zich ook laten testen, maar hadden allebei geen corona. Wilma wist daardoor niet waar ze het had opgelopen. Dat maakte haar angstig. “Op een gegeven moment kwam mijn moeder bij mij thuis en ze had tijdschriften meegenomen. Zelfs daar werd ik bang van, want misschien kon het op die manier ook wel worden overgedragen. Ook deurklinken pak ik nog steeds niet snel vast. Naar mijn idee was het beter geweest als ik het van mijn man of dochter had, want dan wist ik het tenminste. Doordat ik het op deze manier kreeg, heb ik me heel vaak afgevraagd: hoe dan?”

Lastige momenten

Wat Wilma daarnaast moeilijk vindt, is mensen tegenkomen die ze een tijdje niet heeft gezien. “Ik krijg dan vaak de vraag hoe het met me is. Natuurlijk wil ik niet klagen, maar moet ik dan zeggen dat het goed gaat? Nee, dat gaat het niet. Maar ondertussen is er ook niks aan me te zien en dan vinden mensen het soms maar moeilijk te begrijpen dat het niet goed met je gaat. Dat zijn lastige momenten. Ook baal ik van mezelf. Ik ben normaal gesproken zo’n gezelligheidsmens en zo sociaal… Dat ben ik nu gewoon niet. Long COVID belemmert me enorm in mijn dagelijks leven en in wie ik ben.”

Begrip en bekendheid

Wilma hoopt dat er, door haar verhaal te vertellen, meer begrip komt voor long COVID-patiënten. Én meer bekendheid. “Er is nog zo weinig bekend over long COVID, maar ik kan me voorstellen dat heel veel mensen er last van hebben. Ik baal van mensen die zeggen dat het niks is. Ik wil ook graag werken en leuke dingen doen, maar dat gaat op dit moment gewoon niet. Inmiddels een maand geleden ben ik begonnen met revalideren bij de fysio. Een half jaar geleden kon ik dat niet en nu gaat dat best aardig. Daar houd ik dan ook aan vast. Ik blijf hopen dat ik weer de oude word.”

Tekst: Laura van Horik